Συνέλευση Άλσους Παγκρατίου

Στην Ελλάδα, πλέον, μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια νομιμοποιημένη, μη αναστρέψιμη οικολογική και κοινωνική καταστροφή. Στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης, τα κοινά αγαθά μετατρέπονται σε εμπόρευμα και κάθε τόπος γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο της ενεργειακής παραγωγής της χώρας διακινείται στο χρηματιστήριο ενέργειας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τιμή του ρεύματος.

Εγχώριοι και διεθνείς ενεργειακοί όμιλοι, με θεσμική κάλυψη, μετατρέπουν κάθε βουνό, νησί, λίμνη, ποτάμι και κάμπο σε εργοτάξιο, παρά την αντίθετη γνώμη των τοπικών κοινωνιών. Εκτός από τις χιλιάδες βιομηχανικές αιολικές, φωτοβολταϊκές και υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και τα ορυχεία μετάλλων, σχεδιάζονται επίσης καλώδια διασύνδεσης, πυλώνες υψηλής τάσης και έργα αποθήκευσης, όπως δεκάδες αντλησιοταμιεύσεις και μπαταρίες. Η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, απειλεί να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει ανέγγιχτο. Ταυτόχρονα με την καταπάτηση των οικοσυστημάτων, του πολιτισμού, της μνήμης και του τοπίου, έρχονται και η πλήρης διάλυση του πρωτογενούς τομέα και οι βαρύτατες επιπτώσεις του υπερτουρισμού που αλλοιώνουν τόπους και ανθρώπους. Τίθεται, έτσι, σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο αρπαγής της γης και των φυσικών πόρων, καθώς και της διάλυσης των τοπικών κοινωνιών.

Απαντώντας στην παραπάνω καταστροφή, ένας πολύμορφος αγώνας διεξάγεται από τοπικές κινήσεις, συλλογικότητες και επιστημονικές ομάδες που παλεύουν εδώ και χρόνια να διαφυλάξουν τους τόπους και το φυσικό τους περιβάλλον με όσα μέσα διαθέτουν. Απέναντι σε ενεργειακούς κολοσσούς, τοπικά μικροσυμφέροντα και διεφθαρμένους κρατικούς φορείς, ο αγώνας αυτός μετράει σημαντικές νίκες, αλλά νέα μέτωπα ανοίγουν συνεχώς. Μπροστά σε αυτή την επέλαση, η ενίσχυση της δράσης και της φωνής μας κρίνεται επιτακτική.

Θεωρούμε την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού, στις 11 Δεκεμβρίου, όχι ως μια ακόμη επέτειο, αλλά ως μια ουσιαστική αφορμή για δράση ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής.

Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι τη νίκη!

Οι δημόσιοι χώροι που βρίσκονται στο στόχαστρο κράτος κι εργολάβων, ανήκουν στους κατοίκους και τους χρήστες τους. Υπερασπιζόμαστε το Σκοπευτήριο ως δασικό χώρο, ιστορικό χώρο αντιφασιστικής/διεθνιστικής μνήμης και χώρο ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης, απέναντι στα καταστροφικά σχέδια ανάπλασης/τουριστικοποίησής του και την κρατική καταστολή.

ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.

DIY LIVE ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟΥ

Τα τελευταία μετά covid χρόνια οι ελεύθεροι-δημόσιοι χώροι της Αθήνας δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση περιορισμού, καταστολής και αποστείρωσης από ένα συνδυασμό αστυνομοκρατίας και λαμαρινών. Σε μια πόλη που ανακατασκευάζεται ως ένας υπερτουριστικοποιημένος προορισμός ξένος ως προς τους κατοίκους της, ουκ ολίγες φορές η αστυνομία έχει καταστείλει αυτοοργανωμένες εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους, όπως πανεπιστήμια, άλση και πλατείες. Βασικός στόχος αυτής της πολιτικής, είναι η δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για το κεφάλαιο και την ανάπτυξή του (αναπλάσεις, αγορά ακινήτων, χώροι εστίασης και αναψυχής) στις γειτονιές μας, αλλά και συμπληρωματικά, ο περιορισμός της ελεύθερης και αντιεμπορευματικής χρήσης των δημόσιων χώρων, ως σημείων συνάντησης και δημιουργίας κοινοτικών σχέσεων αγώνα από την πλειοψηφία του πληθυσμού που δύσκολα βγάζει το μήνα (βλ. μόνιμη ακρίβεια και απλησίαστα νοίκια).

Το Σκοπευτήριο, ως ένας από τους πιο ζωντανούς δημόσιους χώρους των ανατολικών συνοικιών της Αθήνας, καταφύγιο χιλιάδων την περίοδο της καραντίνας, δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα τους. Η σχεδιαζόμενη ανάπλαση, που προωθεί τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Καισαριανής, ανεξαρτήτως της πολιτικής παράταξης που τον ελέγχει, στοχεύει στην εμπορική εκμετάλλευση του Άλσους ως προορισμού πολιτιστικού τουρισμού στο πλάι της τσιμενταρισμένης πλατείας Καισαριανής, δίπλα στο νέο μετρό. Μπροστά σε αυτή την επιδίωξη παρακάμπτονται νομοθεσίες που προστατεύουν τις δασικές εκτάσεις, ενώ δημόσιο χρήμα δαπανάται για την εξυπηρέτηση των εργολάβων και των άμεσα/έμμεσα επωφελούμενων ιδιωτών. Για εμάς, η ανάπλαση αυτή δεν έρχεται να αναβαθμίσει το Άλσος, αλλά να υποβαθμίσει τον δημόσιο και ελεύθερο χαρακτήρα του. Ο αγώνας ενάντια στην ανάπλαση του Σκοπευτηρίου είναι αγώνας για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων ελευθερίας που έχουμε ανάγκη στην καθημερινότητα μας. Εκεί αναπνέουμε, ψυχαγωγούμαστε, συνδιαμορφώνουμε, δημιουργώντας κοινότητες ενάντια στη διαμεσολάβηση του κέρδους και του εμπορεύματος.

Όλα αυτά αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επικαλείται προσχηματικά την ιερότητα πολιτιστικών μνημείων, όπως του «Αγνώστου Στρατιώτη» στο Σύνταγμα, για να περιορίσει το κεκτημένο δικαίωμα του να διαδηλώνουμε. Το Άλσος Σκοπευτηρίου ως ιστορικός χώρος των εκτελέσεων κομμουνιστ(ρι)ών και αγωνιστ(ρι)ών από τους ναζί και τους ταγματασφαλίτες, αποτελεί de facto ένα χώρο αντιφασιστικής/διεθνιστικής μνήμης, που υπερασπιζόμαστε μέσα από τους μακροχρόνιους αγώνες των από τα κάτω. Η πολιτισμική αξία του Σκοπευτηρίου δεν αναδεικνύεται μέσα από περιφράξεις, εισιτήρια, κοπή δέντρων και τσιμεντάρισμα, αλλά μέσα από την αντιεμπορευματική οικειοποίηση του ως δημόσιου χώρου ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης.

Ως αγωνιζόμενοι/ες/α κάτοικοι πέριξ του Σκοπευτηρίου που συμμετέχουμε στο κίνημα υπεράσπισης των ελεύθερων-δημόσιων χώρων προτάσσουμε και την αυτοοργανωμένη συλλογική οικειοποίηση του Άλσους για τη διοργάνωση συναυλιών και πολιτισμικών εκδηλώσεων, χωρίς να ζητάμε καμία άδεια από οποιαδήποτε δημοτική αρχή. Ταυτόχρονα, περιφρουρούμε τις μαζικές εκδηλώσεις που διοργανώνουμε, μαζεύοντας τα απορρίμματα μας και φροντίζοντας να περιορίζεται η ενδεχόμενη όχληση σε κατοίκους και μη ανθρώπινα όντα τις μεταμεσονύχτιες ώρες, με σεβασμό στη γειτονιά και στο οικοσύστημα. Δε θέλουμε ένα Σκοπευτήριο ως μαζικό διασκεδαστήριο, αλλά ως έναν ελεύθερο, πράσινο χώρο για την έκφραση των κοινοτήτων μας και γι’ αυτό καλούμε κάθε αγωνιζόμενη συλλογικότητα των ανατολικών συνοικιών και κάθε χρήστη του χώρου που ήδη τον οικειοποιείται ποικιλοτρόπως να στηρίξει το live που διοργανώνουμε στις 08.11.25.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Συνέλευση Αδιαμεσολάβητης Δράσης Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου, Ζωγράφου ([email protected])

Αυτοοργανωμένη Μουσική Ομάδα Stu2ιο ([email protected])

Συνέλευση Κατοίκων Καισαριανής και Πέριξ για την Υπεράσπιση του Σκοπευτηρίου ([email protected])

Ελεύθερες Προβολές στο Άλσος Παγκρατίου
στη στρογγυλή πλατεία δίπλα στο μπασκετάκι
ώρα έναρξης 20:00

Τετάρτη 22/10 Kneecap
του Rich Peppiatt Docudrama, 2024, 105′ / Μπέλφαστ

Ο Rich Peppiatt σκηνοθέτησε το 2021 ένα βιντεοκλίπ (“Guilty conscience”) για τους Kneecap και άρχισε να σχεδιάζει μια μεγάλου μήκους ταινία για το γκρουπ, τον διασημότερο εκπρόσωπο του ιρλανδικού χιπ χοπ. Τα τρία μέλη του δέχτηκαν να αναλάβουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, προσθέτοντας αυθεντικότητα σε μια ιστορία με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά και μυθοπλαστική ελευθερία. Πολιτική, σάτιρα, μουσική και το «Trainspottin» στροβιλίζονται αγκαλιά σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία με κοινωνικό και… φιλολογικό προσανατολισμό.
Η σημασία της γλώσσας είναι κομβική στην ταινία η οποία συνδέει την έννοια της (προσωπικής και εθνικής) ανεξαρτησίας, όχι με τη χρήση βίας, αλλά με τον πολιτισμό και την παράδοση. Μια παράδοση που δεν έχει τίποτα ξύλινο, αλλά είναι δυναμικά ζωντανή μέσα από την καθημερινή συναναστροφή, την ομαδική διασκέδαση και τη θαρραλέα αντίσταση στη θεσμική κατάχρηση εξουσίας.