Lepiłam garnki :)

Wakacje się skończyły, czas zdać relację z lata. 

Znowu lepiłam garnki!  Jakby ktoś nie wiedział, co mnie najbardziej kręci ostatnio ;)

W zeszłym roku byłam na warsztatach u Jurka Szczepkowskiego,  w tym zaś  u Piotra Skiby. Obaj są świetnymi nauczycielami i mistrzami, ale tworzą  w innej stylistyce. U Jurka są klimaty z dalekiej Azji,  u Piotra Skiby zaś ludowe - polskie, gdyż uczył się on  u tradycyjnych  garncarzy i  ludowe rzeczy tworzy. Jest tez on autorem książki podręcznika " Garncarstwo, sztuka pięciu żywiołów".

Kurs miał miejsce w Jadwisinie pod Lublinem:

Na pięknej polskiej wsi, wśród pól i łąk:

Uczyliśmy się robić naczynia tak, jak dawniej robili to garncarze ludowi.

Oto przykład kubeczka

 i miski mistrza:

Nasze prace:

Dwojaki moje jeszcze są bardzo  toporne, ale dwa takie same naczynia zrobić nie jest łatwo.
Taka duża miska nie moja, to wciąż przede mną.

Ale takie już umiem:

Nie mówiąc o kubkach i filiżankach.
Oto mój "urobek" z pierwszych dwóch dni, jeszcze bez uszek:

I cukiernica:

Jak to na plenerach bywa, mogliśmy wypalić tylko te rzeczy, które zdążyły wyschnąć, wypał ze szkliwem też był ograniczony ilościowo. Ale nie było żadnych limitów  co do ilości prac, wszystko co zostało do schnięcia zostanie wypalone i będę mogła odebrać. Mam pretekst do wycieczki ciekawej :)

Piec z biskwitem:

  

Piec po drugim wypale:

Nasze prace:

Część moich  prac poniżej. Jak znajdę czas, pokażę wkrótce na zdjęciach detale..

Podsumowując - to były bardzo udane warsztaty. Dużo się nauczyłam, zrobiłam spore postępy. Poznałam nowe techniki, inny styl, inne wykończenia prac. Ciągle szukam swojej drogi, to czego się nauczyłam przyda mi się bardzo. Dowiedziałam się też, że jestem już średniozaawansowana oraz zdolna i dociekliwa. Super!

Dowiedziałam się też, że Harry Potter to Harry Garncarz. Jakoś mi to umknęło, a nazwisko  to wybrane nie bez przyczyny. Garncarzy zawsze uważano za osoby bliskie duchom, bogom, Bogowi i zjawiskom nadprzyrodzonym. Ktoś musiał im pomagać, skoro taka magia się pod ich rękoma dzieje!

Na koniec, koty!

Bez kotów  i kawy życie byłoby ..... (nie powiem, brzydkie słowo wstaw).

Pozdrawiam, Iza.

PS

Jeszcze film z Piotrem Skibą:

Owieczki, wszędzie owieczki :)

Czas na ciąg dalszy relacji z wakacji. Konkretnie z Irlandii.

Muszę przyznać, że zakochałam się w tym kraju! Wycieczka na północ, nad morze, krętymi drogami i pomiędzy zielonymi wzgórzami była wspaniała. Im bardziej ją wspominam, tym bardziej dociera do  mnie jakiego przeżycia doświadczyłam.

Chyba tak zostanie, że ten kraj będzie mi się kojarzył,  między innymi oczywiście, z owieczkami :)

Są w Irlandii  świetne  warunki dla rolnictwa (a wiem coś o tym), zwierzęta siłą rzeczy są na pastwiskach, nie w zamknięciu. Czego życzyłabym wszystkim zwierzętom hodowlanym.

To tyle na poważnie.

Oto moja relacja z owieczkami w roli głównej:

Zupełnie inna "koncepcja" morza niż u na.

 Można tez nosić osobistą owieczkę kieszonkową ;) Pozuje ona, gdy zajdzie taka potrzeba:

Owieczki są w Irlandii wszędzie. Na przykład w sklepach z pamiątkami. Myślałam, ze ten motyw da się ogarnąć, zrobić dużo zdjęć i pokazać. Nie da się. Temat mnie przerósł! Poniżej jego  namiastka:

Pozdrawiam serdecznie, Iza.

PS
Więcej zdjęć z Irlandii na Instagramie moim. Czyli TUTAJ.

Relacja z wakacji. Dla fanów "Gry o tron" i pięknych krajobrazów.

Dziś pierwsza część relacji z wakacji.
Nie będę ukrywać, że jestem fanką serialu "Gra o tron". W związku z tym podczas mego niedawnego pobytu w Irlandii musiałam, no musiałam pojechać śladami miejsc, w których ten serial kręcono. Pojechaliśmy więc na wycieczkę do Irlandii Północnej, bo tam te miejsca się znajdują. Oczywiście w rzeczywistości wszystko wygląda inaczej niż w filmie, ale odwiedzone miejsca i krajobrazy były przepiękne i warte odwiedzenia tak czy inaczej. Szczerze powiem, cała Irlandia mnie zachwyciła, tam wszędzie jest pięknie po prostu.

Wracając do "Gry o tron".

Tu znaleziono Wilkory.

Tu było obozowisko Dzikich w Prologu:

Które było w tym lesie po którym biegali Biali  Wędrowcy:

Zdjęcia powyżej pochodzą z Tollymore Forest Park.

Następny przystanek to Winterfell, czyli Castle Ward:

Następnie King`s Road, czyli The Dark Hedges:

Miejsc było więcej. Nie wszystkie mam na zdjęciach. Na przykład kamieniołom, który "grał" Mur widziałam nocą. Robi wrażenie, choć jest ogrodzony,  a tablice zasłaniające go i napisy informujące, aby nie zwalniać i nie zatrzymywać się rozbawiają :)
Oto "zwyczajne" plenery, czyli jedne z wielu miejsc, gdzie kręcono film:

No jak tu się nie zakochać w tak pięknym kraju :)

Dalsze relacje z wakacji wkrótce.
Pozdrawiam. Iza.

Leprechaun.

Wróciłam ostatnio  do haftów i wyszyłam   irlandzkiego skrzata. Wygląda prawie jak Leprechaun :) 

Prawie, bo brody ani fajki  nie ma i butów chyba nie robi.

Gdzie go najlepiej sfotografować jak nie w Irlandii? 

Oto seria selfie Leprechauna w jego  ojczyźnie:

Tym małym hafcikiem wróciłam do zeszłorocznego planu, aby wyhaftować dwanaście elfików Lucie Heaton. Ostatni  rok był trudny dla mnie, nie dałam rady sprostać wyzwaniu. W tym  nadrabiam zaległości i to nawet z nadmiarem. Ten elfik jest ponadprogramowy, nie było go wśród tych dwunastu :)

Pozdrawiam serdecznie.Iza

PS

Elfik został w Irlandii, gdzie jego miejsce :)