Een van de grote hobby’s van mijn vader en moeder waren foto’s maken en het inplakken werd dan door mijn moeder gedaan.

Na haar overlijden heb ik al haar fotoalbums meegenomen. Ik heb niet geteld hoeveel albums dit zijn geweest. Het waren in ieder geval van die grote zware albums en ook nog losse mapjes met insteekvellen en nog diverse losse foto’s. Maar wat wil je, 94 jaar aan foto materiaal. En dat met zes kinderen, 9 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen, dan zijn er heeeeel veel foto’s.

Ze staan in verhuisdozen in mijn huiskamer en ook nog albums in mijn kast.

Inmiddels ben ik al een heel stuk opgeschoten met leeghalen van de albums en zijn er al heel wat lege albums weggegooid. De rest verdeel ik onder de familie.

Het begint echter steeds zwaarder te worden met uitzoeken. Fysiek, je wilt niet weten hoe vast de meeste foto’s zitten. (Krachttraining 😉) Met de artrose in mijn handen vergt dat veel energie en het papier snijdt regelmatig in mijn handen.

Maar voornamelijk mentaal. Al die foto’s doornemen, al die herinneringen, wetende dat mijn ouders dat altijd met liefde deden. Al die uren die mijn moeder er in had zitten in de avonden om de foto’s in te plakken. En ik haal dat allemaal leeg. Vanmiddag de hele middag bezig geweest en weer werden de rivieren bijgevuld. Foto’s van het het hele gezin, de familie, huisdieren, veel foto’s van Ermelo, van bloemen, dagtripjes. Natuurlijk heb ik die foto’s wel vaker gezien. Maar nu met een ander doel.

In het begin deed ik per bladzijde en meteen de foto’s verdelen. Maar dat duurde wel heel lang. Nu haal ik een a twee boeken leeg en verdeel dan pas de foto’s. Dus vanmiddag weer twee albums leeg. Nu nog verdelen.

Ik wil die dozen mijn kamer uit hebben, maar niet verplaatsen. Ik heb mijzelf als doel gesteld dat het half augustus klaar moet zijn. In dit geval is het goed om een deadline te hebben die ook realiseerbaar zijn.

Die foto’s verdelen is nog een dingetje, al die baby’s en peuters. Voor mij lijken ze allemaal op elkaar, sorry. Ik zal dus regelmatig de verkeerde foto’s meegeven en al meegegeven hebben.

Er zal al heel veel foto’s door mijn handen gegaan en weggegeven. Ik durf echt niet te denken in aantallen.

En dan te bedenken dat met het leeghalen van het huis van mijn ouders de dia’s weggegooid zijn. Wat hebben vroeger veel dia’s gekeken. Dan ging de projector naar beneden en zaten we met z’n allen in de huiskamer dia’s te kijken. Althans zo herinner ik het mij. Mijn vader heeft nog geprobeerd om de dia’s digitaal om te zetten.

Ook op de computer van mijn vader en op de floppies hebben veel digitale foto’s gestaan. De computer is jammergenoeg gecrasht. En geen idee waar de floppies en usb sticks heen zijn gegaan. Op de ipad staan ook nog foto’s maar dat is voor latere zorg.

Eerst deze klus maar verder klaren met een lach en een traan.