ΤΟ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΚΑΙ O ΓΕΛΑΣΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Κάτω απ’ τη λάμψη της σελήνης,
στην επικράτεια της σαγήνης,
δυο γάτες όχι όπως οι άλλες
μιλούν γι’ αλήθειες πιο μεγάλες.
Πρώτα του Τσέσαϊρ ο γάτος
όλος χαμόγελο, αεράτος,
από τη Χώρα των Θαυμάτων,
μαέστρος των ερωτημάτων.
Του Σρέντιγκερ μετά η γάτα,
μες στο κουτί στέκει ποζάτα.
Ή μήπως πέθανε; Ποιος ξέρει;
Τα κβάντα έχουν το πάνω χέρι.
(Γάτος του Τσέσαϊρ)
«Φίλη μου, δέσμια στο κουτί σου,
παράδοξη η κατάστασή σου·
μα αν ζεις ή αν έχεις πεθάνει,
σαν γρίφος παιδικός μού κάνει».
(Γάτα του Σρέντινγκερ)
«Παιχνίδι η ζωή η δική μου;
Αυτή η διττή υπόστασή μου
απ’ τη δική σου ευθυμία
έχει υπέρτερη αξία».
(Γάτος του Τσέσαϊρ)
«Χωρίς διασκέδαση η ζωή μας
πώς θα ’ταν – ποια η αντοχή μας;
Παίζοντας κάνω εγώ ό,τι κάνεις
με βρίσκεις μια, άλλη με χάνεις».
(Γάτα του Σρέντινγκερ)
«Καμιά εξίσωση εσένα
την ύπαρξή σου δεν δεσμεύει.
Μα εκεί που εγώ είμαι και δεν είμαι
ο θάνατος παραμονεύει».
(Γάτος του Τσέσαϊρ)
«Το πείραμα σε φυλακίζει,
η φήμη σου ακριβά κοστίζει,
όμως εγώ με τσάμπα αστεία
τη γράφω την οντολογία».
(Γάτα του Σρέντινγκερ)
«Τουλάχιστον, αγαπητέ μου,
ένα μονάχα πράγμα πε μου:
Ο εαυτός σου ή η απουσία
δίνει στο γέλιο σου ουσία;»
Τα ’παν οι δυο τους και χαθήκαν
κι οι στοχαστές, το πρωί, βρήκαν
μόνο ένα γέλιο δίχως σώμα
κι ένα κουτί κλειστό ακόμα.
Και να πώς έχει η ιστορία,
στην πράξη και στη θεωρία:
ζωή και θάνατος στη φύση
γρίφοι θα μείνουν – δίχως λύση.
ΧΡΥΣΑ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ (πάνω σε μια ιδέα της Τεχνητής Νοημοσύνης)
(Η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ένα νοητικό πείραμα όπου μια γάτα είναι κλεισμένη σε ένα αδιαφανές κουτί, μέσα στο οποίο μπορεί να πυροδοτηθεί ένας μηχανισμός που θα τη σκοτώσει σε κάποια τυχαία κίνησή της, μπορεί όμως και όχι. Επομένως, κατά τον Σρέντιγκερ, για έναν εξωτερικό παρατηρητή η γάτα είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή, όσο αυτός δεν έχει πρόσβαση στο εσωτερικό του κουτιού.)
D for Dashes 
