Όχι δεν είμαι εκείνη που νομίζεις. Δεν έχω κάνει τίποτα από αυτά που νομίζεις, ή αν τα έκανα ήταν σε μια άλλη ζωή.
Δε με γνώρισες ποτέ – άφησες τη σιωπή να με καταπιεί, σαν να ήμουν ακόμα ένα πέταλο στον αέρα, χωρίς σημασία.
Τώρα σταμάτα να με αναζητάς, δεν είμαι πια η σκιά που νόμιζες πως ήξερες — αυτή έχει χαθεί για πάντα. Όλη εκείνη η σιωπή, εκείνα τα μάτια που έκαιγαν, μα εσύ δεν θέλησες να τα δεις, να κοιτάξεις βαθύτερα — κι αυτό ήταν δικό σου λάθος.
Τώρα έχω βρει αλλού ζωή, αλλού ήλιο για να συντηρήσει την ψυχή μου. Κι αν η φωνή μου σε ενοχλεί, ας σε ενοχλεί. Εσύ πάρε τον δρόμο σου, κι εγώ θα πάρω το δικό μου.