Hai ideas que nacen na cociña e acaban iluminando a escola. E hai outras que nacen na escola e acaban transformando a cociña familiar. As receitas sen receita pertencen a esta segunda categoría: pequenas experiencias cotiás que converten a vida doméstica nun espazo de exploración matemática, sen presións, sen fichas e sen medo a equivocarse.
A raíz dun artigo recentemente publicado en EDMA 0-6
https://revistas.uva.es/index.php/edmain/es/article/view/10587,
volvo pensar no poder que teñen estas propostas aparentemente sinxelas para activar o pensamento matemático na etapa infantil. Porque, cando falamos de matemáticas significativas, non falamos de números escritos nun papel, senón de experiencias que teñen sentido para quen as vive.
A cociña como laboratorio matemático
Cando unha familia decide preparar unha torta “a ollo”, sen seguir unha receita exacta, está facendo moito máis que cociñar. Está abrindo a porta a unha conversa matemática natural, espontánea e profundamente rica.
Os nenos e nenas:
COMPARAN CANTIDADES
ESTIMAN "CANTO FALTA"
OBSERVAN CAMBIOS
CONTAN TEMPOS
XUSTAN PROPORCIÓNS
TOMAN DECISIÓNS
E todo isto sen que ninguén lles diga “agora imos facer matemáticas”. Simplemente ocorre, porque a matemática é unha forma de mirar o mundo, non unha lista de contidos.
Matemáticas que se viven, non que se explican
Unha das ideas máis fermosas que recolle o artigo de EDMA 0-6 é que a matemática na infancia non se transmite: acompañase. Non se trata de que o neno “aprenda a sumar”, senón de que descubra que sumar é útil cando reparte galletas, que medir é necesario cando quere saber se a masa chega para dúas pizzas, ou que comparar é imprescindible cando decide cal vaso enche máis.
O artigo lembra algo esencial: a matemática significativa nace do vínculo, da conversa e da curiosidade compartida.
Se tes nenos ou nenas na casa, ou se traballas con eles... Non busques exactitude. Non busques perfección. Busca preguntas, sorpresas. E lembra que, como ben sinala o artigo de EDMA 0-6, a mellor matemática é aquela que se vive, non a que se memoriza.
