Παίξτε μπάλα...

23.12.07

Τον κ. Ζαχόπουλο δεν τον γνωρίζω. Ούτε τα έργα και τις ημέρες του στο Υπουργείο Πολιτισμού. Και η αλήθεια είναι ότι ποσώς πρέπει να μας ενδιαφέρει. Εάν είχε ή δεν είχε ερωμένη. Δικό του πρόβλημα και δικό της. Να ζήσει ο άνθρωπος και να λύσουν τις διαφορές τους.

Τα προβλήματά μας είναι άλλα. Ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση φαίνεται να συνεχίζουν τις διακοπές που διακόπηκαν εκτάκτως τον Αύγουστο. Η αίσθηση αυτή είναι διάχυτη στην ελληνική κοινή γνώμη και αποτυπώθηκε σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης που είδαν το φως της δημοσιότητας τον Δεκέμβριο.

Οι Έλληνες αισθάνονται ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, η κρίση φαίνεται να φθείρει για πρώτη φορά και τον Καραμανλή, ενώ το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορούν να εισπράξει την παραμικρή φθορά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Πώς να την εισπράξουν, άλλωστε, όταν δεν μπορεί να συγκροτηθεί ο στοιχειώδης αντιπολιτευτικός λόγος. Η αλήθεια είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνεται να κούρασαν και να κουράστηκαν. Εάν κυβέρνηση και αντιπολίτευση συνεχίσουν να κινούνται σε αυτούς τους ρυθμούς τότε μπορεί ο δικομματισμός να βρεθεί σε κρίση.

Υπό αυτή την οπτική γωνία η νέα χρονιά είναι κρίσιμη. Και για τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Ο πρώτος να αναλάβει πρωτοβουλίες δίχως να υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Να λύσει θέματα και να δώσει νέες προοπτικές. Γι’ αυτό θα περάσει στην ιστορία. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει να ξεπεράσει την εσωστρέφεια. Κατά την διάρκεια της εσωκομματικές εκστρατείας απέδειξε πως όταν θέλει μπορεί και να κερδίσει δύσκολους αντιπάλους. Σε κάθε περίπτωση Καραμανλής και Παπανδρέου κάτι θα πρέπει να κάνουν. Διαφορετικά περιπτώσεις σαν του Ζαχόπουλου θα μονοπωλούν το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και τα δύο κόμματα θα εισπράττουν την δυσαρέσκεια των πολιτών. Όσο τα δύο μεγάλα κόμματα αδνατούν να θέσουν την ατζέντα των θεμάτων, αυτή θα τίθεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή από τυχαία γεγονότα όπως η αυτοκτονία του δυστυχή κ. Ζαχόπουλου.

Η νέα γενιά πολιτικών στο προσκήνιο!

18.12.07

Σε ένα από τα πρώτα μου σημειώματα έγραψα για τον Άντερς Μπόργκ, ο οποίος σε ηλικία 39 ετών κατείχε ήδη το αξίωμα του Υπουργού Οικονομικών στη Σουηδία. Επίσης, έκανα αναφορά στον Κάμερον που ηγείται των Συντηρητικών στη Βρετανία και βρίσκεται πάνω κάτω στην ηλικία του Άντερς Μπόργκ. Εξέφρασα τότε την ελπίδα να υπάρξει ανανέωση και στην Ελλάδα.

Οι εξελίξεις φαίνεται ότι τρέχουν πια γρήγορα και στη χώρα μας. Σήμερα κατέθεσε την υποψηφιότητα του ο Αλέξης Τσίπρας. Ανεξάρτητα εάν διαφωνεί κανείς με τις απόψεις του, στην περίπτωσή μου διαφωνώ με πολλές, είναι ένας νέος με πολιτικό λόγο και έντονη δράση. Ως υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας πέτυχε να συσπειρώσει δίπλα του ένα σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς και δικαίωσε την επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου.

Στη νέα γενιά πολιτικών επένδυσε και ο Κώστας Καραμανλής υπουργοποιώντας 40ρηδες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Κωστής Χατζηδάκης, Ευριπίδης Στυλιανίδης, Άρης Σπηλιωτόπουλος. Και οι τρεις σε κρίσιμα Υπουργεία.
• Στο Μεταφορών και Επικοινωνιών, ο Κωστής Χατζηδάκης. Ένα Υπουργείο που άπτεται της καθημερινότητας αλλά και που μπορεί με την κατάλληλη εποχή να εισάγει τη χώρα μας στην ψηφιακή εποχή.
• Στο Παιδείας, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Περισσότερα λόγια δε χρειάζονται. Κάθε χώρα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης βασίσθηκε στην μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης. Ιρλανδία, Φινλανδία από την παιδεία ξεκίνησαν.
• Στο Τουρισμού, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Τουρισμός ίσον η βιομηχανία της Ελλάδας. Μαζί με τη ναυτιλία αποτελούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας.

Και οι τέσσερις προαναφερθέντες μαζί με πολλούς άλλους νέους βουλευτές από όλα τα κόμματα κάνουν τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, την Παπαρήγα και τον Καρατζαφέρη, να φαντάζουν ως οι ηλικιωμένοι της πολιτικής. Τηρουμένης της αναλογίας κάπως έτσι φάνταζαν οι «Παπανδρέου, Φλωράκης, Κύρκος και Μητσοτάκης στη δεκαετία του ‘ 80». Ο μέσος όρος της ηλικίας των πολιτικών πέφτει. Και αυτό είναι καλό γιατί κάτι φαίνεται να αλλάζει στην ελληνική πολιτική σκηνή. Εάν πετύχουν οι προαναφερόμενοι, η κοινωνία θα απαιτήσει με περισσότερη ένταση, ανανέωση σε κάθε επίπεδο. Διαφορετικά...

Εν αναμονή της έξυπνης ατάκας

17.12.07

Έχω την εντύπωση και διορθώστε με αν κάνω λάθος ότι η συζήτηση που ξεκίνησε για τον προϋπολογισμό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ελάχιστα ενδιαφέρει τους πολίτες.
Οι Υπουργοί της κυβέρνησης θα προβάλουν το έργο της κυβέρνησης. Ορισμένοι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αναλάβουν να απαντήσουν. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα υπερψηφίσουν. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης θα καταψηφίσουν, εκτός του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ φαντάζομαι που θα ψηφίσουν τις αμυντικές δαπάνες. Βαρετή διαδικασία. Τελεία και παύλα.


Διερωτώμαι μήπως θα αποκτούσε ενδιαφέρον εάν άλλαζε ο τρόπος κατάρτισης του προϋπολογισμού αλλά και της συζήτησης του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Και εξηγούμαι.
Πρώτον, ο προϋπολογισμός να έχει τριετή ή και πενταετή διάρκεια. Να συζητάμε καταρχήν για την μακροχρόνια πορεία της ελληνικής οικονομίας. Είμαστε εδώ και θέλουμε να φθάσουμε εκεί.
Δεύτερον, να τίθενται συγκεκριμένοι μετρήσιμοι στόχοι κάθε χρόνο για κάθε Υπουργείο. Δηλαδή, το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών δίνει 100 Ευρώ στο Υπουργείο Πολιτισμού. Δεν θα έπρεπε να ελέγχεται το Υπουργείο Πολιτισμού πως αξιοποίησε τα 100 Ευρώ και εάν τα αποτελέσματα πλησίασαν ή πέτυχαν τους μετρήσιμους στόχους. Με αυτό τον τρόπο και η αντιπολίτευση θα μπορούσε να ελέγξει την κυβέρνηση αλλά και όλοι εμείς που χρηματοδοτούμε τον προϋπολογισμό μέσω τα φορολογίας. Παράλληλα θα μπορούσε να ελεγχθεί και η αποτελεσματικότητα του εκάστοτε Υπουργού. Μου δώσατε 100 Ευρώ ορίστε και τα αποτελέσματα. Επιπλέον, η συζήτηση θα αποκτούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί θα μπορούσαμε να κρίνουμε επί συγκεκριμένων θεμάτων και όχι γενικώς και αορίστως.

Γιατί σήμερα αυτό γίνεται. Η συζήτηση για τον προυπολογισμό είναι γενική και αόριστη. Και εάν δεν υπάρξει κάποια έξυπνη ατάκα ούτε που θα καταλάβουμε ότι πραγματοποιείται. Εν αναμονή λοιπόν της έξυπνης ατάκας…

Να είναι ο Μαγγίνας ο τελευταίος...

16.12.07

Το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και οι δημοσκοπήσεις συνδέονται άμεσα. Σε όλες τις έρευνες των τελευταίων ετών η ανεργία αποτελεί ένα από τα προβλήματα που προτάσσουν οι Έλληνες πολίτες ως των σημαντικότερων. Τόσο για τη χώρα, όσο και για τους ίδιους. Τελευταία προέκυψε και το ασφαλιστικό, όπου σαφέστατα οι πολίτες ζητούν από την κυβέρνηση να βρει λύση. Συνεπώς το συγκεκριμένο Υπουργείο καλείται να δώσει λύσεις μακράς πνοής σε προβλήματα που είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα των πολιτών.

Την ίδια ώρα η πολιτική ηγεσία του συγκεκριμένου Υπουργείου αντικαθίσταται (για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά) με ρυθμούς δυσανάλογους της σπουδαιότητας των προβλημάτων που καλείται να διαχειριστεί. Έχουμε και λέμε: Παναγιωτόπουλος, Τσιτουρίδης, Μαγγίνας σε επίπεδο Υπουργών. Αγγελόπουλος, Γιακουμάτος σε επίπεδο Υφυπουργών. Χθες ανακοινώθηκε ότι νέα Υπουργός αναλαμβάνει η Φάνη Πάλλη – Πετραλιά. Αναμφισβήτητα μια έμπειρη πολιτικός με σημαντικό έργο στα Υπουργεία των οποίων προΐστατο έως τον Σεπτέμβριο του 2007. Και το σημαντικότερο δεν έχει δώσει αφορμή για σχόλια ηθικής φύσεως τα οποία από ότι φαίνεται είναι υψηλά στην ατζέντα του Πρωθυπουργού.

Δική μας ελπίδα όπως και κάθε πολίτη είναι να κριθεί για τα αποτέλεσμα της. Για την ανεργία και την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Και βέβαια ο κ. Μαγγίνας να είναι ο τελευταίος που κλείνει την πόρτα στον μακρύ κατάλογο της πολιτικής ηγεσίας που έχει αποπεμφθεί από ένα Υπουργείο που ίσως κρίνει και το μέλλον της σημερινής κυβέρνησης.

Η Σταθερή Αξία της Ολυμπιακής

10.12.07

Οι περιπέτειες της Ολυμπιακής Αεροπορίας δεν ξεκίνησαν χθες. Εδώ και πολλά χρόνια τα προβλήματα ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτά Και οι ευθύνες δεδομένες. Όλα αυτά τα χρόνια πολιτικοί προϊστάμενοι σε επίπεδο Υπουργών και Υφυπουργών υπήρξαν πολλοί. Το ίδιο και επίδοξοι μάνατζερ και ειδικοί σύμβουλοι, οι οποίοι προσπάθησαν να συμβάλλουν στην εξυγίανση της Ολυμπιακής και των προβλημάτων της. Εκ του αποτελέσματος ανεπιτυχώς.

Αυτοί, όμως, που παραμένουν ως σταθερή αξία είναι οι συνδικαλιστές. Τα ίδια πρόσωπα, με τις ίδιες σταθερές απόψεις. Σε κάθε προσπάθεια εξυγίανσης διαφωνούσαν. Σε κάθε προσπάθεια αποκρατικοποίησης εξεγείρονταν. Σε όποια πρωτοβουλία αναλάμβανε η εκάστοτε κυβέρνηση αντιδρούσαν.

Το τραγικό είναι ότι βρίσκονται απέναντι και σήμερα. Λες και ζουν σε άλλη εποχή και μιλούν για άλλη εταιρεία. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι εποχές των κρατικών επιχορηγήσεων έχουν παρέλθει. Ο ανταγωνισμός εντείνεται κάθε μέρα που περνά. Και το κυριότερο η εταιρεία στην οποία εργάζονται όχι μόνο δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αλλά μάλλον έχει ξεκινήσει η ελεύθερη πτώση της στο κενό.

Αντί λοιπόν να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσης και να προασπίσουν τα συμφέροντα αυτών που υποτίθεται εκπροσωπούν, επιτίθενται σε όποιον εκφράσει διαφορετική άποψη από τη δική τους. Ακόμη και να θέλει κάποιος να υποστηρίξει ορισμένες από τις θέσεις τους αυτό καθίσταται αδύνατο, εξαιτίας των ακραίων και εξωπραγματικών θέσεων που εκφράζουν.

Με αυτή την τακτική οι συνδικαλιστές αναδεικνύονται σε σταθερή αξία όλων των κρίσεων που έχουν ξεσπάσει στην Ολυμπιακή. Και ως σταθερή αξία θα μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση είναι και διαχρονικές και διακομματικές.

Το Ασφαλιστικό, η Ελλάδα και η Γαλλία

21.11.07

Κανείς δεν διαφωνεί ότι το ασφαλιστικό αντιμετωπίζει πρόβλημα. Όποια κυβέρνηση όμως τολμά να το αγγίξει αμέσως όλες οι επαγγελματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις δείχνουν τα δόντια τους, απειλώντας με αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Με απλά λόγια κάντε την όποια αλλαγή θέλετε, αρκεί να μην θιγούν τα δικά μας δικαιώματα. Απειλούν δε ότι στην Ελλάδα θα γίνει «της Γαλλίας». Αλήθεια τι γίνεται στη Γαλλία.

Ο Νικολά Σαρκοζί προσπαθεί να περιορίσει τα προνόμια των εργαζομένων στις γαλλικές ΔΕΚΟ, κάνοντας πιο ελαστική την αγορά εργασίας. Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις καταγράφουν επιδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινής γνώμης. Γεγονός που ενισχύει την αποφασιστικότητά του να μην υποκύψει στις αντιδράσεις των συνδικάτων. Οι Γάλλοι προφανώς έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουν περιθώρια να χάνουν χρόνο. Η οικονομία τους πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική και πιο ευέλικτη. Συνεπώς όσοι συνδικαλιστές φέρνουν τη Γαλλία ως παράδειγμα προς μίμηση μάλλον έχουν στο μυαλό τους μια άλλη Γαλλία.

Το πρόβλημά μας όμως δεν είναι η Γαλλία. Είναι η Ελλάδα. Και στην Ελλάδα μέχρι σήμερα το ασφαλιστικό έχει αντιμετωπιστεί μόνο διαχειριστικά. Και η διαχείριση εκ του αποτελέσματος ήταν η χειρότερη. Άρα θα πρέπει να υπάρξουν σημαντικές τομές και ρήξεις. Η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια να υποκύψει σε συμφέροντα συντεχνιών. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα σήμαινε εκτός από έλλειψη πολιτικής βούλησης, παράδοση στην άρνηση και την μετριότητα.

Χρήσιμα συμπεράσματα από τη διαδικασία εκλογής Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ

13.11.07

Η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν πρωτόγνωρη όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά και τα διεθνή δεδομένα. Ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα:

Πρώτον, η πολυπληθής συμμετοχή απέδειξε ότι οι πολίτες ενδιαφέρονται για την πολιτική, εφόσον τους δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουν την άποψή τους. Αποδείχθηκε ότι κριτήριο για το ενδιαφέρον τους δεν είναι οι τηλεθεάσεις των πολιτικών talk-shows της ελληνικής τηλεόρασης. Την Κυριακή αποδείχθηκε η δύναμή τους και όλοι μας θέλουμε να ελπίζουμε ότι το ίδιο μοντέλο εσωκομματικής δημοκρατίας θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κόμματα. Εάν θέλετε δεν έχουν πια περιθώρια να μην το ακολουθήσουν. Υπό αυτή την οπτική γωνία ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχθηκε πρωτοπόρος και καινοτόμος και είναι ο καθαρός νικητής, έστω και σε οικογενειακό διπλό, όπως έγραψε σήμερα στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι η ήττα των επιχειρημάτων περί οικογενειοκρατίας. Τα επιχειρήματα αυτά αποδείχθηκαν ότι δεν λένε τίποτα στους πολίτες. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Στις ΗΠΑ η Χίλαρυ Κλίντον προηγείται του Ομπάμα, στην Αργεντινή η σύζυγος του μέχρι χθες Προέδρου, Κριστίνα Κίρσνερ εξελέγη πανηγυρικά νέα Πρόεδρος και οι αδελφοί Καζίνσκι μέχρι τον προηγούμενο μήνα κατείχαν τα αξιώματα του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Πολωνίας. Συμπέρασμα: Οι πολίτες εκλέγουν αυτούς που πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι και θα δουλέψουν για το συμφέρον της χώρας τους, ανεξάρτητα από το επώνυμο που φέρουν.

Τρίτο συμπέρασμα και τελευταίο. Η καθαρή και ισχυρή εντολή που δόθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου πρέπει να την αξιοποιήσει άμεσα ο ίδιος και να την συνειδητοποιήσει ο έτερος αντίπαλός του Ευάγγελος Βενιζέλος. Περιθώρια για παρερμηνείες δεν υπάρχουν. Ιστορικό παράδειγμα υπάρχει. Ο Καραμανλής κέρδισε το 1997 τον Γιώργο Σουφλιά. Τοn διέγραψε λίγο αργότερα. Έγιναν οι καλύτεροι συνομιλητές με την επιστροφή του δεύτερου στη Νέα Δημοκρατία και εφόσον είχε προηγηθεί η ήττα του 2000. Συνεπώς Παπανδρέου και Βενιζέλος δεν χρειάζεται να ανακαλύψουν τον τροχό. Αυτός υπάρχει, αρκεί να μπορέσουν να τον δουν…

Επανέρχονται οι διαχωριστικές γραμμές;

5.11.07

Η πολιτική περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη. Το πόσο, θα φανεί αμέσως μετά τη λήξη των εσωκομματικών συγκρούσεων στο ΠΑΣΟΚ οπότε θα ξεκαθαρίσουν πολλά.

Ωστόσο, εάν επανεκλεγεί ο Γιώργος Παπανδρέου στην ηγεσία του (έτσι φαίνεται τώρα τουλάχιστον) το πιθανότερο είναι ότι θα στρίψει αριστερά. Το πιθανότερο είναι να προσπαθήσει την δημιουργία αντικυβερνητικού «αριστερού» μπλοκ. Εκτός των εσωκομματικών λόγων, το γεγονός αυτό προκύπτει και από την αύξηση των ποσοστών για το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ, όπως έχουν δείξει οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου.

Ποια θα είναι η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας. Από την μια, συγκυριακά τουλάχιστον φαίνεται ο ΛΑΟΣ να ενισχύεται στις δημοσκοπήσεις και από την άλλη κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα δύσκολο έργο. Ασφαλιστικό, αποκρατικοποιήσεις, δημοσιονομική πειθαρχία, υλοποίηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, Σκοπιανό. Και μόνο αυτά φθάνουν για να φανεί ο βαθμός δυσκολίας του. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν θα επιμείνει στην πολιτική του «μεσαίου χώρου». Δύσκολη η απάντηση. Εάν επιμείνει ίσως να συνεχιστεί η διαρροή ψηφοφόρων της προς τον ΛΑΟΣ. Εάν όχι θα χάσει ένα σημαντικό κομμάτι ενός όχι και τόσο διευκρινισμένου χώρου. Οι επιθέσεις προς τον ΛΑΟΣ, την προηγούμενη εβδομάδα δείχνουν πως το κυβερνητικό κόμμα έχει διαπιστώσει το πρόβλημα. Εάν θα υπάρξει και αλλαγή πλεύσης στην πολιτική γραμμή με την ύπαρξη διαχωριστικών γραμμών (αριστερά - δεξιά) μένει να το δούμε.

Κάτι δεν πάει καλά στην...Ιερουσαλήμ

29.10.07

Έπειτα από 15 χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στο Σκοπιανό το μόνο που δεν συμβαίνει είναι η διοργάνωση συλλαλητηρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα με τον Α ή Β τρόπο ελέγχει το 40% της οικονομίας των Σκοπίων, οι σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα βρίσκονται και πάλι στο μηδέν. Προφανώς θα πρέπει να υποθέσουμε ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι ελληνικές επενδύσεις στα Σκόπια.

Οι διαφωνίες των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, παρά το γεγονός ότι κανείς από τους διαφωνούντες δεν δήλωσε ότι θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση ή ότι δεν θα ψηφίσει κάποιο νομοσχέδιο. Πραγματικά διερωτώμαι, που υπάρχει πρόβλημα;

Το πιο τραγελαφικό είναι ότι ένα μήνα μετά τις εθνικές εκλογές στην ημερήσια ατζέντα έχει μπει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Για να αντιμετωπιστούν οι «αντάρτες», ίσως και για το Σκοπιανό. Δηλαδή, προλαβαίνει δεν προλαβαίνει να εκλεγεί νέος Πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ.

Προφανώς κάτι δεν πάει καλά. Από την ισχυρή εντολή για μεταρρυθμίσεις που έλαβε ο Κώστας Καραμανλής το βράδυ των εκλογών (κατά τη Νέα Δημοκρατία) και την οδυνηρή ήττα του ΠΑΣΟΚ (κατά τον Ευάγγελο Βενιζέλο) έχουμε φθάσει σε μια αδύναμη κυβέρνηση η οποία ετοιμάζεται να προσφύγει στις κάλπες και να διαγράψει στελέχη της (σύμφωνα με την ατζέντα των Μέσων Ενημέρωσης).

Πιστεύω ότι τα παραπάνω θέματα, ουδόλως αφορούν την κοινωνία. Περισσότερο αφορούν τους παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ. Τα προβλήματα της κοινωνίας είναι άλλα. Για τη νέα γενιά είναι η έλλειψη ευκαιριών. Για τη μεσαία τάξη είναι ότι για να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες βρίσκεται υπό καθεστώς υπερδανεισμού. Για τους αγρότες ότι δεν βρίσκεται κανείς να τους ενημερώσει με οργανωμένο κα συστηματικό τρόπο ποιο είναι το μέλλον τους. Η κάθε κοινωνική ομάδα, δηλαδή, έχει τα προβλήματά της. Να λοιπόν με τι πρέπει να ασχοληθούν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ…Εάν το κάνουν ίσως όλα τα υπόλοιπα θα φαίνονται πολύ μικρά.

Στρουθοκαμηλισμός και ανοησία πάνε μαζί!

23.10.07

Διάβασα σήμερα ότι το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης βρίσκεται σε αναζήτηση ιδιωτικών εκπαιδευτικών οργανισμών στην Ελλάδα για την πραγματοποίηση κοινών μεταπτυχιακών προγραμμάτων. Λογικό καθώς στη χώρα μας ήδη έχουν μπει αμερικανικά και βρετανικά πανεπιστήμια και τα γαλλικά πανεπιστήμια βλέπουν μπροστά τους μια πρόκληση και ευκαιρία. Φαίνεται, πως ο ανταγωνισμός για άλλη μια φορά οδηγεί τις εξελίξεις.

Μεταξύ αυτών που αντιδρούν στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι και τα δημόσια πανεπιστήμια. Βολεμένα στην «μετριότητα» και ταμπουρωμένα πίσω από τα επαγγελματικά δικαιώματα που ορίζουν οι εκάστοτε «συντεχνίες» (ΔΣΑ, ΤΕΕ), αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι τα ξένα πανεπιστήμια και η ιδιωτική εκπαίδευση είναι εδώ. Θα περίμενε κανείς τα ίδια τα δημόσια πανεπιστήμια να απαιτήσουν από την ελληνική πολιτεία την θέσπιση θεσμικού πλαισίου για την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση και να την ανταγωνιστούν «στα ίσα». Αντ’ αυτού μιλούν για «εμπορικά πειράματα», πτυχία δίχως «κύρος» και άλλες ανόητες δικαιολογίες, την ίδια ώρα που στην Ελλάδα έχουμε ιδιωτικά νηπιαγωγεία, ιδιωτικά δημοτικά, ιδιωτικά γυμνάσια, ιδιωτικά λύκεια. Ε, δεν είναι ανόητο να αντιδρούμε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Ο Γιώργος Παπανδρέου και η μεγάλη ανατροπή

15.10.07

Αμέσως μετά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ έγραψα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα βγει κερδισμένος από αυτή την κίνηση. Την ίδια ώρα το σύνολο των πολιτικών σχολιαστών (τηλεοπτικών και μη) επικρατούσε η εκτίμηση ότι ο Γιώργος Παπανδρέου με εκείνη την κίνησή του υπέγραφε και την καταδίκη του. Διαψεύστηκαν.

Ένα μήνα μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Δεν γνωρίζω εάν έχει αλλάξει συμβούλους και συνεργάτες,(πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από ένα "περιβάλλον" πολιτικού το οποίο λειτουργεί με γνώμονα τα προσωπικά του οφέλη και όχι προς όφελος του πολιτικού) αλλά η διαφορά είναι πλέον φανερή. Με στρατηγική, συγκεκριμένη στόχευση, άριστες τακτικές κινήσεις έχει φέρει το παιχνίδι στα ίσα. Δεν έχει καμμία σχέση με τον ΓΑΠ της προηγούμενης περιόδου. Και εάν κερδίσει το παιχνίδι ο Κώστας Καραμανλής θα έχει έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο. Αντίθετα ο Βαγγέλης Βενιζέλος κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι πιστεύοντας ότι αυτό αρκεί για να τον εμπιστευθεί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Θέλει να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ (διαφορετικά δεν θα διεκδικούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ), αλλά δεν έχει πει ακόμη με πιο τρόπο. Πολιτικά, επίσης δεν έχει τίποτα. Το σίγουρο είναι πως στον ένα περίπου μήνα που απομένει πρέπει να αλλάξει στρατηγική και τακτική. Να παραδειγματιστεί από την υποδειγματική έως σήμερα συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου. Να γίνει πιο ώριμος, πιο συγκεκριμένος, να χρησιμοποιεί τα Media και όχι να τον χρησιμοποιούν, να μην εκπέμπει αλαζονεία. Ο Γιώργος Παπανδρέου το πέτυχε. Γιατί όχι και ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Ίσως πετύχει και αυτός με τη σειρά του την μεγάλη ανατροπή. Έτσι η μάχη για τη διαδοχή θα αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον.

Μεγάλη Βρετανία: Όχι στις πρόωρες εκλογές είπε ο Μπράουν

9.10.07

Η αντεπίθεση που ξεκίνησε ο Κάμερον στην Μεγάλη Βρετανία απέδωσε. Οι Εργατικοί προηγούνται με ελάχιστη διαφορά από το Συντηρητικό Κόμμα, σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στους Times του Λονδίνου.

Η δημοσκόπηση του ινστιτούτου Populus δίνει στους Εργατικούς ποσοστό 40% (άνοδος μίας μονάδας σε σχέση με δημοσκόπηση της προηγούμενης εβδομάδας) ενώ οι Συντηρητικοί ακολουθούν με 38%, έχοντας ανεβάσει το ποσοστό τους κατά δύο μονάδες.
Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσκόπηση της Guardian/ICM, έδειξε ότι τα δύο κόμματα εξασφαλίζουν το 38% της πρόθεσης ψήφου, με το Εργατικό Κόμμα να υποχωρεί κατά δύο μονάδες και το Συντηρητικό Κόμμα να κερδίζει έξι μονάδες.
Όλα αυτά αμέσως μετά το Συνέδριο των Συντηρητικών όπου ο Κάμερον σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία του ανάπτυξε το όραμά του για την αλλαγή που χρειάζεται η Μεγάλη Βρετανία. Γενικά οι ομιλίες του Κάμερον παρουσιάζουν ενδιαφέρον γιατί αναπτύσσει συνεχώς νέα θέματα (κοινωνική υπευθυνότητα, περιβάλλον και κλιματικές αλλαγές) υπό μια διαφορετική, φρέσκια οπτική γωνία. Αξίζει να διαβάσετε, παραδείγματος χάρη, την ομιλία General Well-Being speech για να αντιληφθείτε και μόνοι σας τι εννοώ,
Υπό την πίεση τον δημοσκοπήσεων ο Μπράουν ανακοίνωσε ότι δεν θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Μεγάλο ρίσκο. Όλα δείχνουν ότι η προεκλογική περίοδος στη Μεγάλη Βρετανία θα έχει ενδιαφέρον. Και πολιτικά και σε επίπεδο επικοινωνίας.

Ασφαλιστικό: Ώρα Ευθύνης

6.10.07

Η κυβέρνηση πολύ σωστά, ως όφειλε άλλωστε, άνοιξε τη συζήτηση για το ασφαλιστικό. Ένα από τα σοβαρότερα θέματα που απασχολεί εκατομμύρια Έλληνες, ιδίως όσους βρίσκονται σήμερα στο ξεκίνημα της επαγγελματικής τους καριέρας και συζητείται σε καθημερινή βάση από όλους τους ενδιαφερόμενους.

Δύο κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ αρνήθηκαν να προσέλθουν στον διάλογο. Η άρνησή τους αδικεί την ιστορία και των δύο κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία όπως τα ίδια διατυμπανίζουν σε κάθε κατεύθυνση ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η στάση τους όμως δείχνει πως μάλλον ενδιαφέρονται για τις επόμενες εκλογές. Όχι για τις επόμενες γενιές εργαζομένων.

Πιο λυπηρό όμως είναι ότι τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν και αυτές τον διάλογο. Γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα πως ενδιαφέρονται να εκπροσωπούν μια μειοψηφία βολεμένων συνδικαλιστών, που προφανώς έχουν λύσει όλα τους τα προβλήματα.

Τόσο τα κόμματα της Αριστεράς, όσο και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ευθύνη να προσέλθουν στον διάλογο. Να ακούσουν τις προτάσεις της κυβέρνησης, να διαφωνήσουν εάν χρειαστεί και να προτείνουν τις δικές τους λύσεις. Αυτός είναι ο δρόμος της ευθύνης.

Το ίδιο οφείλει να κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Μετά την 11η Νοεμβρίου βεβαίως οπότε θα λυθεί και το θέμα της ηγεσίας. Που για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι σοβαρότερο θέμα, από το ασφαλιστικό.

Μειώνει την ψαλίδα ο Γιώργος Παπανδρέου

26.9.07

Μεταξύ 21 και 24 Σεπτεμβρίου μια από τις πλέον σοβαρότερες εταιρείες δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα, η Metron Analysis, πραγματοποιήσε πανελλαδική έρευνα για την διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Αντίστοιχη έρευνα είχε πραγματοποιήσει και την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Τα συμπέρασμα είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου μειώνει την ψαλίδα σε σχέση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα στο ερώτημα ποιον από τους δύο προτιμάτε για πρόεδρο ο Ευάγγελος Βενιζέλος συγκεντρώνει 51% από 61% και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ανέβει από το 31% στο 43%.

Η μείωση της διαφοράς είναι αποτέλεσμα των όσων έγραψα τις προηγούμενες ημέρες. Παράλληλα πιστεύω πως όσο περνάνε οι μέρες ο Γιώργος Παπανδρέου θα ενισχύει την εικόνα ενός σοβαρού ηγέτη που μπορεί να ενώσει το κόμμα του. Αντίθετα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εάν συνεχίσει τις επιθέσεις εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου θα εμφανίζεται ως ένας «ηγέτης» που ενδιαφέρεται μόνο για την «καρέκλα του Προέδρου». Αποτελεί επιτακτική ανάγκη γι’ αυτόν να προβεί σε κινήσεις που να ενισχύουν το ενωτικό του προφίλ και παράλληλα να παρουσιάσει την πολιτική του πλατφόρμα. Τι διαφορετικό, δηλαδή, προτείνει σε σχέση με τον Γιώργο Παπανδρέου.

Παράλληλα ο Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε σήμερα σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, η οποία από ότι φάνηκε βρήκε απροετοίμαστους τους ανταγωνιστές του. Ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Την πήρε δια βοής και μάλλον πήρε και κάποιες ακόμη μονάδες στις επόμενες δημοσκοπήσεις που θα δημοσιευθούν. Από ότι φαίνεται ο κ. Παπανδρέου έχει πάρει πιο ζεστά το ζήτημα της επανεκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, από ότι στην ηγεσία της χώρας.

Περιμένοντας τον Τρίτο Πόλο

25.9.07

Τον Μάρτιο του 1997 ο Κώστας Καραμανλής εμφανίστηκε ως τρίτος πόλος στην εσωκομματική διαμάχη μεταξύ Έβερτ-Σουφλιά στη Νέα Δημοκρατία. Το αποτέλεσμα είναι σε όλους γνωστό. Σάρωσε τους πάντες και τα πάντα. Εξέφραζε το αίτημα ενότητας, ανανέωσης και προοπτικής νίκης της Νέας Δημοκρατίας. Λογικό αφού Έβερτ και Σουφλιάς κονταροχτυπιόταν μέχρι τελικής πτώσεως για την ηγεσία.

Στην ίδια παγίδα κινδυνεύουν να πέσουν Παπανδρέου και Βενιζέλος. Οι πληροφορίες λένε πως ανάλογο ρόλο θα κληθεί να παίξει η Άννα Διαμαντοπούλου. Πολλοί μιλούν και για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη αλλά και για Κώστα Σκανδαλίδη. Μέχρι τώρα κανείς δεν έχει αποσαφηνίσει τις προθέσεις του. Λογικό αφού περιμένουν Παπανδρέου και Βενιζέλος να φθαρούν περαιτέρω, ώστε η κίνησή τους να εμφανιστεί ως αυτή που ενώνει το Κίνημα.

Από χθες είχαμε σημειώσει ότι η επιθετική στάση Βενιζέλου δεν τον βοηθά να ενώσει το ΠΑΣΟΚ. Στη δημοσκόπηση της GPO για το MEGA ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίζεται πιο ενωτικός από τον Βαγγέλη Βενιζέλο (61,6% έναντι 25,5%), ενώ διάχυτη είναι η αίσθηση ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αρχίζει να αναβαίνει. Στη δημοσκόπηση της MRB για τον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA ο κ. Βενιζέλος έχει προβάδισμα έναντι του κ.Παπανδρέου με ποσοστό 51,3% έναντι 42,7%. Στην ίδια δημοσκόπηση ο τρίτος πόλος φαίνεται να κερδίζει έδαφος με κυρίαρχη υποψηφιότητα αυτή της κ. Διαμαντοπούλου.

Υπομονή. Απ’ ότι φαίνεται η εσωκομματική διαμάχη στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον.

Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές

24.9.07

Οι εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου δεν αποτέλεσαν για κανέναν έκπληξη. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Όπως αναμενόμενη ήταν και η επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ. Λίγο – πολύ όλοι περιμέναμε ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα αμφισβητούσε τον Γιώργο Παπανδρέου. Πολύ φοβάμαι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει εισέλθει σε μια περίοδο βαθιάς εσωστρέφειας, ανάλογη με εκείνη της Νέας Δημοκρατίας μετά την ήττα του 1996. Τα συμπτώματα είναι σχεδόν τα ίδια. Το λάθος του Βενιζέλου είναι ότι στην πρώτη εβδομάδα κινήθηκε άκομψα. Ακόμη και εάν βρεθεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με τις σημερινές κινήσεις του διευρύνει το εσωκομματικό χάσμα. Διχάζει και δεν ενώνει. Πρέπει, δε, να σημειώσουμε ότι είναι τελείως διαφορετική η σημερινή κατάσταση από εκείνη στην οποία βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ με την διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν εξουσία. Συνεπώς, υπήρχαν αρκετά κομμάτια από την πίτα και για τους χαμένους. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Και αντιπολίτευση σημαίνει γκρίνια και μιζέρια. Και βέβαια δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι με τον «πολιτικό τσαμπουκά» που διακρίνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κάνει τον Γιώργο Παπανδρέου πιο συμπαθή.

Από την άλλη έχουμε μια νέα κυβέρνηση, με όντως νέα πρόσωπα τα οποία καλούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα να «τραβήξουν το κουπί» των μεταρρυθμίσεων. Να κάνουν δηλαδή όσα δεν έκανε η ίδια κυβέρνηση με διαφορετικά πρόσωπα τα τρία χρόνια που πέρασαν. Οι ελπίδες και οι προσδοκίες που δημιουργεί η νέα κυβέρνηση είναι πολλές. Η κοινωνία απαιτεί να αλλάξει η Ελλάδα. Με σίγουρα βήματα και με ασφάλεια. Η κοινωνία δεν επιθυμεί ριψοκίνδυνες κινήσεις. Η πλειοψηφία άλλωστε των 152 βουλευτών δεν επιτρέπει αλαζονεία και λάθη. Ο Κώστας Καραμανλής το γνωρίζει και πολύ σωστά ζήτησε από τους υπουργούς περισσότερη δουλειά και λιγότερη έκθεση στη δημοσιότητα. Μένει να δούμε εάν η παραίνεση του Πρωθυπουργού θα πιάσει τόπο. Γιατί η πρόκληση της TV είναι μεγάλη, ιδίως για τους νέους υπουργούς.

Ενός λεπτού μαζί

2.8.07

Στις 12 Ιουλίου το ΚΕΝΕΠ Παύλου Μπακογιάννη ανέλαβε την ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία "Ενός Λεπτού Μαζί". Με τον τίτλο "Ελλάδα 2007… και μετά: Τι θα κρατούσα; Τι θα άλλαζα;" πρόσωπα της τέχνης και των γραμμάτων απάντησαν στο σχετικό ερώτημα. Παράλληλα το σχετικό blog σε μια ανοιχτή πρόσκληση σε όλους όσους θέλουν να ενώσουν το δικό τους λεπτό στο «μαζί» της ζωής και της χώρας μας, ζήτησε να κατατεθούν και οι δικές μας απόψεις. Ανταποκρινόμενος στην ανοιχτή πρόσκληση, με μεγάλη χαρά κατέθεσα τι θα άλλαζα και τι θα κρατούσα από τη σημερινή Ελλάδα:

"Θα άλλαζα πολλά. Πάρα πολλά.
Θα άλλαζα όλα όσα μειώνουν την αξιοπρέπεια μας και έχουν σχέση με τη λειτουργία του κράτους. Όλα όσα υποβαθμίζουν την αισθητική μας και έχουν σχέση με την δράση του ιδιωτικού τομέα.
Θα κρατούσα λίγα. Πολύ λίγα. Ισως ελάχιστα.
Τις παλιές καρτ-ποσταλ των ελληνικών νησιών. Σίγουρα τον Παρθενώνα και βέβαια τη ζωντάνια της Αθήνας την περιόδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Θα κρατούσα, επίσης, τα φρέσκα μυαλά, τη δημιουργικότητα εκατοντάδων Ελλήνων. Αυτούς σίγουρα θα τους κρατούσα γιατί έχουν να πουν πολλά: Για τo περιβάλλον. Την κοινωνία. Την οικονομία. Τον πολιτισμό. Την πολιτική.
Την ανάπτυξη. Την τεχνολογία. Την επικοινωνία. Τη δημιουργία. Πάνω τους μπορεί να στηριχθεί μια Νέα, Ωραία Ελλάδα. Δυστυχώς, δεν έχουν βήμα. Οπότε…"

Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να σας αποχαιρετίσω. Καλές διακοπές. Οι δικές μου ξεκινούν τη Δευτέρα.

Τελικά, μας άξιζε η Πάρνηθα;

30.6.07

Είχα καιρό να γράψω λόγω της δουλειάς ενόψει βουλευτικών εκλογών. Νέοι πελάτες, νέες στρατηγικές και πλήρης αξιοποίηση των social media στις επόμενες εκλογές προβλέπουν τα σχέδια μου και οι προτάσεις στρατηγικής που εκπονώ αυτές τις ημέρες.

Πραγματικά δεν έχω εικόνα για το τι συνέβη στην Πάρνηθα. Μάλλον θα αφιερώσω χρόνο για επιτόπια αυτοψία. Γιατί από κανάλια και εφημερίδες δεν έχω βγάλει άκρη για το τι ακριβώς έχει συμβεί. Άλλοι λένε ότι κάηκε ολοσχερώς. Άλλοι η μισή Πάρνηθα. Και άλλοι το 1/3. Το ΠΑΣΟΚ τα βλέπει όλα μαύρα. Η Νέα Δημοκρατία όλα πράσινα (λόγω δάσους).

Τελικά, μας άξιζε η Πάρνηθα; Βλέπω ρεπόρτερ να κλαίνε με μαύρο δάκρυ.Γιατί έχω την υποψία ότι πρόκειται για τους ίδιους που βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους να πετάνε από αυτοκίνητο τους το μπουκαλάκι της Coca Cola, του ΑΥΡΑ και του Lucozade; Εκατομμύρια μπουκαλάκια βρίσκονται εκατέρωθεν του εθνικού και επαρχιακού οδικού δικτύου. Χιλιάδες πλαστικές σακκούλες επιπλέουν στις θάλασσές μας. Κινούμενη διαφήμιση. Σωστό κι αυτό. Για να μην συζητήσουμε για τους τόνους μπάζων σε κάθε μικρή χαράδρα των βουνών μας.

Τελικά, μας άξιζε η Πάρνηθα; Πέρα από το κλάμα και τους οδυρμούς απεγνωσμένων πολιτών και ρεπόρτερ που προσπαθούν με θεατρικό τρόπο να περιγράψουν την τραγικότητα της κατάστασης, δεν βλέπω να υπάρχει και καμμία ιδιαίτερη ευαισθησία για το περιβάλλον; Σε βαθμό που αναρωτιέμαι εάν είμαι εγώ ο παράξενος.

Οικονομία V Σύνταγμα

10.6.07

Παρακολουθούσα σήμερα το μεσημέρι τα δελτία ειδήσεων. Ο Κώστας Καραμανλής στη Λάρισα. Ο Γιώργος Παπανδρέου στην Κόρινθο. Τα πάντα θυμίζουν προεκλογική περίοδο. Ακόμη και εάν θέλουμε να πιστέψουμε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, οι δραστηριότητες των πολιτικών αρχηγών δείχνουν εκλογές το φθινόπωρο.

Αρκετοί πιστεύουν ότι τα πάντα θα κριθούν αυτή την εβδομάδα, καθώς δύο μεγάλες έρευνες κοινής γνώμης βρίσκονται σε τελικό τους στάδιο. Άλλη μια δημοσιεύθηκε σήμερα. Πρόκειται γι’ αυτή της VPRC. Το πολιτικό σκηνικό δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες αλλαγές. Η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και ο Καραμανλής του Παπανδρέου.

Από ότι φαίνεται ο Καραμανλής θα ζυγίσει τα δεδομένα και θα λάβει τις τελικές του αποφάσεις. Ανεξαρτήτως όμως του τι θα γίνει, το σίγουρο είναι ότι προεκλογική περίοδο ως τον Μάρτιο δεν την αντέχει η ελληνική οικονομία. Γιατί οι εκλογές συνοδεύονται συνήθως από παροχές. Η έξοδος μας από τη δημοσιονομική επιτήρηση δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαλαρώσει η δημοσιονομική πειθαρχία. Συνεπώς, η οικονομία λέει εκλογές το φθινόπωρο. Το Σύνταγμα όμως ορίζει πως οι εκλογές πραγματοποιούνται στο τέλος της τετραετίας. Ποιος θα κερδίσει; Μάλλον θα το γνωρίζουμε αμέσως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές.

Για την Αμαλία, για τον Δημήτρη...

1.6.07

Η Αμαλία έφυγε... Είτε με θηλυκό, είτε με αρσενικό πρόσωπο θα συνεχίσει να υπάρχει. Μπορεί να τις μοιάζει, μπορεί και όχι.
Πριν από ένα μήνα περίπου γνώρισα τον Δημήτρη. Βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο κρεβάτι του νοσοκομείου για δύο μήνες περίπου. Ατύχημα με μηχανή. Το φορτηγάκι που τον χτύπησε πέρασε από πάνω του δίνοντας του την χαριστική βολή. Ευτυχώς για τον Δημήτρη αστόχησε. Αστόχησε; Σπασμένη λεκάνη. 9 ώρες χειρουργείο. Κομμένο το ένα πόδι. Για τρεις ημέρες που βρέθηκα δίπλα του, περίμενε υπομονετικά τους γιατρούς του ορθοπεδικού. Έδινε δύναμη και αισιοδοξία σε μένα, στον πατέρα του που βρισκόταν συνεχώς δίπλα του, στον αδερφό του. Ο Δημήτρης θα έμενε στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο κρεβάτι για άλλον έναν μήνα. Το μόνο που ήθελε ήταν να πάει στα παιδιά του. Ο Δημήτρης ήταν 39 ετών. Όσο για το χαμένο πόδι...πίστευε στη δύναμη της τεχνολογίας.
Στη μνήμη της Αμαλίας που ταλαιπωρήθηκε τόσο στη ζωή της, ας αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία από τον Δημήτρη.

Μια Ακόμη Άποψη για το Εκλογικό Σύστημα

26.5.07

Τα εκλογικά σενάρια φουντώνουν με αποτέλεσμα να αυξάνει και η δική μας επαγγελματική ετοιμότητα για εκλογές κατακαλόκαιρο ή το φθινόπωρο. Μαζί με τα εκλογικά σενάρια φούντωσαν τις προηγούμενες ημέρες και τα σενάρια για αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Άκουσα πολλές και διαφορετικές απόψεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν τις άκουσα για πρώτη φορά. Ας συζητήσουμε ορισμένες και θα καταθέσω και τη δική μου η οποία εκ πρώτης όψεως δεν θα αρέσει, αλλά εάν την σκεφθείτε λίγο παραπάνω θα δείτε ότι ίσως έχει περισσότερα θετικά από ότι αρνητικά.

Απλή αναλογική. Διαφωνώ. Γιατί στην Ελλάδα οι βουλευτικές εκλογές δεν κρίνουν μόνο την αντιπροσώπευση των κομμάτων στο κοινοβούλιο. Καλώς ή κακώς κρίνουν και το ποιος θα είναι κυβερνήσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (3 ½ για την ακρίβεια) την χώρα. Για να είμαστε ρεαλιστές οι συμμαχικές κυβερνήσεις δεν αποδίδουν. Μπορεί να κερδίζουν τα μικρά κόμματα. Χάνει όμως η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Επιπλέον, τα μικρά κόμματα ανήκουν στα άκρα του πολιτικού συστήματος. Είναι συνήθως αδιάλλακτα, δογματικά περιχαρακωμένα στις θέσεις τους. Το γεγονός αυτό τους στερεί την απαιτούμενη ευελιξία για αποτελεσματική διακυβέρνηση. Για τα μικρά κόμματα ευελιξία σημαίνει ότι θα χάσουν τις περιχαρακωμένες ψήφους τους. Ειδικά στην εποχή μας έχουμε περισσότερο ανάγκη ανοιχτά κόμματα και λιγότερο κόμματα ιδεολογικής καθαρότητας.

Μεικτό σύστημα εκλογής των βουλευτών. Το λεγόμενο γερμανικό. Διαφωνώ όσο και με την απλή αναλογική. Όποιος θέλει να μας εκπροσωπήσει στο Κοινοβούλιο αλλά και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να εκλέγεται με σταυρό. Όσο για τις προσωπικότητες «κύρους» οι οποίες δεν μπορούν να διεκδικήσουν σταυρό προτίμησης… Ε, δεν κερδίσαμε και πολλά από τους μέχρι σήμερα βουλευτές επικρατείας. Όπότε μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τις προσωπικότητες «κύρους» που αρνούνται να δεχθούν την ψήφο μας.

Ισχυρό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Συμφωνώ. Είμαι, δε, λάτρης του Βρετανικού εκλογικού συστήματος. Μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Άρα τα κόμματα δεν έχουν περιθώρια να μην κατεβάσουν τους καλύτερους υποψηφίους, συνεπώς και υποψηφίους που θα έχουν «κύρος». Υπάρχει στενή σχέση του βουλευτή με την εκλογική του περιφέρεια. Οι βουλευτές δεν εξαρτώνται από κανένα οικονομικό συμφέρον για την εκλογή τους. Επαγγελματικά σας λέω ότι κάνουν πολύ ωραίες καμπάνιες που στηρίζονται στην προσωπική επικοινωνία. Πάνω απ’ όλα το Βρετανικό εκλογικό σύστημα οδηγεί σε ισχυρές κυβερνήσεις που μπορούν να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτό το εκλογικό σύστημα οδηγεί στον δικομματισμό. Εκ πρώτης όψεως μπορεί έτσι να φαίνεται. Τα Βρετανικά κόμματα όμως είναι πολυσυλλεκτικά, με ισχυρές πολιτικές τάσεις στο εσωτερικό τους. Τόσο πολυσυλλεκτικά που ο Ανδριανόπουλος ή ο Μάνος δεν θα διαγράφονταν ποτέ από τους Συντηρητικούς. Όπως και ο Τσοβόλας δεν θα αποχωρούσε ποτέ από τους Εργατικούς.

Λαλιώτης: "Θείο Βρέφος" για το ΠΑΣΟΚ ή "Θείο Δώρο" για τη Νέα Δημοκρατία;

20.5.07

Η Χολιγουντιανού επιπέδου τηλεοπτική παραγωγή στο Προγραμματικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ απέσπασε την προσοχή μας από το Πρόγραμμα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εκτός της τηλεοπτικής υπερπαραγωγής σε αυτό συνέβαλε και ο Κώστας Λαλιώτης ο οποίος έκλεψε την παράσταση. Ποιους χαιρέτησε, ποιους δεν χαιρέτησε, γιατί δεν μίλησε. Τελικά ο Κώστας Λαλιώτης είναι η ψυχή του ΠΑΣΟΚ και αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε. Ίσως να είναι και το «θείο βρέφος».

Το παράδοξο είναι ότι στη δεδομένη χρονική συγκυρία, η επιστροφή Λαλιώτη ίσως να αποτελεί «θείο δώρο» για τη Νέα Δημοκρατία. Για τρεις λόγους:

Πρώτον, γιατί τελειώνουν τα ψέμματα. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πια να αντιμετωπίσει ένα ΠΑΣΟΚ που δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε μια μονάδα από τα ομόλογα. Ο Λαλιώτης έχει αποδείξει ότι ξέρει από πολιτική επικοινωνία και το έχει αποδείξει πάμπολλες φορές. Συνεπώς, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, καθώς το παιχνίδι σοβαρεύει.

Δεύτερον, γιατί ο Λαλιώτης συμβολίζει το ιστορικό ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι κανένα πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συσπειρώσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης περισσότερο από τον Κώστα Λαλιώτη. Συσπείρωση όμως του ΠΑΣΟΚ σημαίνει και συσπείρωση της βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Όσο συσπειρώνονται τα δύο μεγάλα κόμματα τόσο ανεβαίνει το ποσοστό του δικομματισμού. Εάν αυτό συμβεί τότε θα περιοριστούν οι πιθανότητες για είσοδο πέμπτου κόμματος στη Βουλή (ίσως και τετάρτου, καθώς ο Συνασπισμός πάντα κινούταν οριακά πάνω από το 3%). Αυτό επιθυμεί και η Νέα Δημοκρατία προκειμένου να εξασφαλίσει μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όποτε γίνουν εκλογές.

Τρίτον, εάν ο Λαλιώτης ακολουθήσει την πολιτική του «σκληρού ροκ», αυτό θα σημάνει και περαιτέρω διείσδυση της Νέας Δημοκρατίας στον «μεσαίο χώρο»-«πολιτικό κέντρο». Έναν χώρο ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για τις επόμενες εκλογές. Ο συγκεκριμένος χώρος είναι στρατηγικής σημασίας για τα δυο μεγάλα κόμματα σε βάθος χρόνος καθώς εκεί αρχίζει να συσσωρεύεται ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων.

Τελικά εάν είναι «θείο βρέφος» για το ΠΑΣΟΚ ή «θειο δώρο» για τη Νέα Δημοκρατία θα το γνωρίζουμε την επόμενη των εκλογών. Όποτε αυτές γίνουν. Ιούνιο, Σεπτέμβριο ή Μάρτιο του 2008.

Δεν Άλλαξε το Πολιτικό Τοπίο

15.5.07

Λαμβάνοντας τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης της VPRC ο πρωθυπουργός δεν θα ένιωσε ιδιαίτερη ανησυχία. Ούτε και φυσικά έκπληξη. Η Νέα Δημοκρατία προηγείται σταθερά του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος του Γιώργου Παπανδρέου, παρότι ο πρώτος εμφανίζει πτώση και ο δεύτερος άνοδο.

Είναι όντως αξιοσημείωτη η αντοχή που δείχνει το κυβερνών κόμμα. Τα δομημένα ομόλογα δεν φαίνεται να άγγιξαν καθόλου την κυβέρνηση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Σε μια περίοδο όπου όλες οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν συμπτώματα εκλογικής κόπωσης, η κυβέρνηση φαίνεται να μην αντιμετωπίζει ιδιαίτερο πρόβλημα και βαδίζει σε μια άνετη από ότι τουλάχιστον δείχνουν οι έρευνες εκλογική νίκη.

Τι δείχνει η τελευταία δημοσκόπηση της VPRC που έγινε για λογαριασμό του ΣΚΑΙ:
Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΠΑΣΟΚ κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες. 42,5% η Νέα Δημοκρατία, 39,5% το ΠΑΣΟΚ. Ακολουθούν με 6,5% το ΚΚΕ, με 5% ο Συνασπισμός και με 3,5% ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Δεύτερον, ο Κώστας Καραμανλής συνεχίζει να υπερισχύει του Γιώργου Παπανδρέου στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Συγκεκριμένα ο Κώστας Καραμανλής συγκεντρώνει ποσοστό 46% (49% στην μέτρηση του Απριλίου) έναντι 28% (24% στην προηγούμενη έρευνα) του Γιώργου Παπανδρέου. Γεγονός που δείχνει ότι η επίπτωση του θέματος των ομολόγων στο πρόσωπο του πρωθυπουργού είναι πολύ μικρή.
Τρίτον, σταθερά η Νέα Δημοκρατία προηγείται στην παράσταση νίκης έναντι του ΠΑΣΟΚ. 6 στους 10 πιστεύουν ότι νικητής των επόμενων εκλογών θα είναι η Νέα Δημοκρατία.

Το πιο σημαντικό συμπέρασμα από την ανάλυση της έρευνας της VPRC είναι ότι από όλη τη συζήτηση σχετικά με το ζήτημα των ομολόγων το κόμμα της αντιπολίτευσης δεν κέρδισε σχεδόν τίποτα, ενώ η κυβέρνηση έχασε ελάχιστα. Εάν μάλιστα η παραίτηση Τσιτουρίδη πραγματοποιούταν νωρίτερα η κυβέρνηση δεν θα είχε σχεδόν καμμία φθορά..

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε στρατηγικό επίπεδο δεν έχει πραγματοποιηθεί καμμία ουσιαστική αλλαγή στο πολιτικό τοπίο. Η κυβέρνηση στο μόνο που βγαίνει ζημιωμένη είναι ότι επί δύο και πλέον μήνες, δεν μπορούσε να θέσει και να καθοδηγήσει την ατζέντα της πολιτικής επικαιρότητας. Και στις μέρες μας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά το agenda setting είναι κυρίαρχο στοιχείο της όποιας επικοινωνιακής στρατηγικής. Το στοιχείο αυτό αποκτά περισσότερη σημασία όταν υπάρχει η σκέψη των προώρων εκλογών.

Τι άλλο θα ακούσουν τ' αυτιά μας;

Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ότι βουλευτές της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ζήτησαν την απαγόρευση των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων, αμφισβητώντας την αξιοπιστία τους. Ορισμένα σχόλια.
Πρώτον. Οι τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις αποτελούν το κατεξοχήν εργαλείο πολιτικής έρευνας π.χ στις ΗΠΑ. Εκεί όπου η δημοσκόπηση αποτελεί πραγματικό εργαλείο δουλειάς για κάθε πολιτικό, κόμμα ή οργάνωση που θέλει να ακούει τη φωνή των πολιτών. Οι έρευνες κάλπης έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια γιατί κοστίζουν αρκετά χρήματα αλλά και γιατί απαιτούν μεγάλο χρόνο υλοποίησης.
Δεύτερον. Οι τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις εφόσον σχεδιασθούν και υλοποιηθούν με σωστό τρόπο έχουν πια μεγάλο βαθμό αξιοπιστίας, ώστε να μπορέσει κάποιος να μελετήσει την τάση της κοινής γνώμης.
Τρίτον. Οι δημοσκοπήσεις δεν έχει αποδειχθεί σε καμμία χώρα του κόσμου ότι επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Ιδίως την εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Η δημοσκόπηση αποτελεί ένα εργαλείο για την χάραξη της στρατηγικής και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Τέταρτον.Όπως και στον υπόλοιπο κόσμο έτσι και στην Ελλάδα, υπάρχουν σοβαροί επαγγελματίες που σέβονται τους πελάτες τους και τη δουλειά τους. Οι πολιτικοί και τα κόμματα τους γνωρίζουν και δεν έχουν παρά να απευθύνονται σε αυτούς.
Πέμπτον. Είναι πραγματικά λυπηρό βουλευτές να ζητούν τη λήψη ενός τέτοιου μέτρου. Αποδεικνύουν στην πράξη πόσο απέχουν είναι από τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα και τις διεθνείς τάσεις του σύγχρονου πολιτικού μάρκετινγκ.
Αυτά.

Τρία Ερωτήματα για τις Εκλογές

14.5.07

Το σενάριο περί πρόωρων εκλογών συνοδεύει κάθε κυβερνητική δραστηριότητα από τις αρχές του έτους τουλάχιστον. Ίσως να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου ένα χρόνο πριν την επίσημη ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, η προκήρυξή τους συζητείται τόσο έντονα.

Η αντιπολίτευση είναι λογικό να ζητά εκλογές. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή είναι και η δουλειά της. Η κυβέρνηση όμως;

Στις κυριακάτικες εφημερίδες τα ρεπορτάζ ήταν κάτι παραπάνω από ενδεικτικά. Τα μισά κυβερνητικά στελέχη ζητούν από τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Θα ήθελα να θέσω τρία ερωτήματα;
Πρώτον, πως θα αιτιολογήσει ο πρωθυπουργός την προκήρυξη εκλογών; Πέταξε ένα F16 πάνω από το Καστελόριζο και ζητάμε εκλογές για να το αναχαιτίσουμε;
Δεύτερον, μήπως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία για να πάει σε εκλογές; Το λέω αυτό γιατί η κυβέρνηση επί τρεις μήνες ήταν στο «καναβάτσο» και το σφυροκόπημα ήταν ανελέητο για το ζήτημα των ομολόγων. Μάλλον θα ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία το γεγονός αυτό να θεωρείται πλεονέκτημα για την κυβέρνηση. Διότι σε πρόωρες εκλογές πας όταν έχεις πλεονέκτημα και μάλιστα ισχυρό. Διαφορετικά εξαντλείς την τετραετία.
Τρίτον, η κυβέρνηση δεν έχει διαμορφώσει εκλογική ατζέντα. Με ποια θέματα θα πάει σε εκλογές; Τη διαφθορά και την ανάγκη ύπαρξης διαφάνειας στον δημόσιο βίο; Ή με την οικονομία και τα επιτεύγματά της σε αυτό τον τομέα; Μάλλον με το δεύτερο, γιατί οι εκλογές κρίνονται, κυρίως στην οικονομία. Αλλά τέτοιου είδους ατζέντα δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί, καθώς μπορεί να βγήκαμε από την επιτήρηση αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους πολίτες εάν δεν το νοιώσουν και στην τσέπη τους.

Ο Καραμανλής μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι λειτουργεί με την κοινή λογική. Οπότε εκλογές μάλλον από Σεπτέμβριο. Για να μην πούμε τον Μάρτιο του 2008.

Ρεαλισμός και Αποτελεσματικότητα

9.5.07

Με αφορμή τις γαλλικές εκλογές έχουν γίνει ουκ ολίγα σχόλια για τη διαμόρφωση του πολιτικού χάρτη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Και τι εννοώ;
Υπάρχει μια μετατόπιση προς τα δεξιά; Οι αριστερές ιδέες υποχωρούν; Που βρίσκεται σήμερα το Κέντρο;

Καταρχήν οι όροι Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο εξελίσσονται, καθώς εξελίσσεται η πολιτική και η ανθρωπότητα. Το σίγουρο είναι ότι τα επόμενα χρόνια η βαρύτητα τους στη λήψη απόφασης ψήφου θα μειώνεται καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέες γενιές θα αποφασίζουν με διαφορετικά κριτήρια.

Ποια είναι αυτά κριτήρια;
Πρώτον. Ο ρεαλισμός και η αποτελεσματικότητα. Ποιον πολίτη ενδιαφέρει σήμερα εάν η εταιρεία παροχής υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας είναι κρατική ή ιδιωτική. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και το κράτος να διασφαλίζει υγιείς κανόνες ανταγωνισμού. Το μήνυμα του ρεαλισμού και της αποτελεσματικότητας έλαβε ο Σαρκοζί και το εξέπεμψε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


Δεύτερον. Και στην Ευρώπη και κατά συνέπεια και στην Ελλάδα παγιώνονται οι κανόνες εκλογικής συμπεριφοράς του αμερικανικού μοντέλου. Οι εκλογές αμερικανοποιούνται καθώς οι πολίτες και η εξέλιξη της κοινωνίας μας οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση. Το μοντέλο αυτό εκλογικής συμπεριφοράς εμπεριέχει ασφαλώς και πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία, αλλά πάνω απ’ όλα εμπεριέχει στοιχεία της προσωπικότητας των υποψηφίων.

Ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός;
Ποιος είναι πιο συμπαθής;
Ποιος είναι πιο αξιόλογη προσωπικότητα;
Ποιος είναι πιο σύγχρονος πολιτικός;
Ποιος είναι πιο καλός στις δημόσιες εμφανίσεις του;
Ποιος έχει δυνατά, ηγετικά προσόντα;
Ποιος εμπνέει περισσότερο εμπιστοσύνη;
Τι θα κερδίσω προσωπικά εάν ψηφίσω το Α ή το Β κόμμα ή υποψήφιο;
Πόσο κοντά είναι στις πολιτικές μου απόψεις;
Πόσο κοντά είναι στον τρόπο με τον οποίο εγώ σκέφτομαι;

Αυτά αλλά και σε πολλά άλλα ερωτήματα απαντούν οι πολίτες πριν πάρουν την απόφαση τους ποιο κόμμα ή υποψήφιο θα ψηφίσουν.

Χάνει η πολιτική από τα παραπάνω; Όχι. Η πολιτική ήταν, είναι και θα είναι η τέχνη του εφικτού. Η πολιτική γίνεται για τους πολίτες, με τους πολίτες.

Γαλλικό Debate

3.5.07

Σύντομα σχόλια για το χθεσινό debate Σαρκοζί-Ρουαγιάλ. Από επαγγελματική διαστροφή το παρακολούθησα μέχρι αργά και μου άρεσε πάρα, πάρα πολύ.

Παρότι οι τόνοι ήταν ιδιαίτερα υψηλοί, εντούτοις η ποιότητα της αναμέτρησης ήταν εξίσου υψηλού επιπέδου.

Συζήτησαν σχεδόν όλα τα θέματα. Από το 35ώρο και το δημόσιο χρέος, έως την αναδιοργάνωση του στρατού. Δηλαδή για θέματα ουσίας και όχι πόσο κοστίζει το εισητήριο των αστικών συγκοινωνίων, λες και εάν ένας πολιτικός δεν το γνωρίζει θα επέλθει η καταστροφή του κόσμου.

Συζήτησαν ελεύθερα. Δίχως δίλεπτους μονολόγους και τέτοιου είδους ανοησίες. Αυτό, αν μη τι άλλο δείχνει ότι σέβονται το ακροατήριο τους.

Η ενδυματολογική τους προσέγγιση ήταν άψογη. Είδατε τη Ρουαγιάλ; Ούτε σκουλαρίκια δεν φορούσε. Δείτε τις Ελληνίδες πολιτικούς και δημοσιογράφους. Θέε και κύριε, έχουν φορέσει τον μισό Serko προφανώς για να κάνουν εντύπωση η μία στην άλλη. Και ο Σαρκοζί άψογος. Γαλάζιο κουστούμι (όχι πορτοκαλί και διάφορες άλλες παραλλαγές που έχουμε δει στη χώρα μας κατά καιρούς), γαλάζιο πουκάμισο (στην Ελλάδα έχουμε δει και μαύρα), μανικέτοκουμπα "κουμπάκια" (στην Ελλάδα έχουμε δει κάτι τεράστια που βγάζουν μάτι.Πολύ σικ ήταν και οι δύο τους!

Ποιος κέρδισε; Φυσικά ο Σαρκοζί. Και αυτό γιατί δεν κέρδισε η Ρουαγιάλ, η οποία πραγματικά χθες βράδυ έκανε μια από τις καλύτερες δημόσιες εμφανίσεις της προεκλογικής περιόδου. Παρόλα αυτά ο Σαρκοζί δεν νικήθηκε. Σήμερα, μια από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνει 52-48 υπέρ του Νικολά.

Ο Μπλέρ φεύγει, ο Σαρκοζί έρχεται...

2.5.07

Η προεκλογική εκστρατεία στην Γαλλία έχει κορυφωθεί. Το ίδιο και η αντιπαράθεση των δύο μονομάχων. Προχθές ο Νικολά Σαρκοζί μιλούσε μπροστά σε 35000 οπαδούς του στο Palais de Bercy. Μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση και μεγάλη στήριξη που δέχθηκε από τον Γάλλο φιλόσοφο Αντρέ Γκλούκσμαν, παιδί του Μάη του 68. Τι είπε ο Γκλούσκμαν; «Η Γαλλία τα τελευταία χρόνια έχει παραλύσει. Δεν μπορεί να περιμένει άλλα πέντε χρόνια για να αποκτήσει μέλλον». Φυσικά οι Γάλλοι «προοδευτικοί» έπεσαν επάνω του. Η «Figaro» μίλησε για «επαγγελματία αντιρρησία». Παρά όμως την πολεμική που δέχεται ο Σαρκοζί προηγείται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και από ότι φαίνεται αυτός θα είναι ο ένοικος των Ηλύσιων για τα επόμενα χρόνια.

Ο Σαρκοζί έρχεται, ο Τόνυ Μπλέρ φεύγει και παραδίδει τη σκυτάλη στον Γκόρντον Μπράουν. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις από το «νησί» δείχνουν ότι και αυτός με τη σειρά του θα παραδώσει τη σκυτάλη στον Συντηρητικό Ντέϊβιντ Κάμερον. Σίγουρα οι Βρετανοί θα θυμούνται τον Τόνι Μπλέρ για τον πόλεμο στο Ιράκ, αν και ένα πρόσφατο άρθρο του στο Foreign Affairs θα έπρεπε να είχε γραφεί στην αρχή του πολέμο. Σίγουρα πολλά θα ήταν διαφορετικά και σίγουρα δεν θα είναι μόνο ο πόλεμος που θα θυμούνται οι Βρετανοί από αυτόν. Ο Μπλέρ μεταμόρφωσε το εργατικό κόμμα. Η οικονομία της Μεγάλης Βρετανίας γνώρισε πρωτοφανή ανάπτυξη και εργατική ειρήνη. Η ανεργία βρίσκεται στα όρια της επιλεκτικής. Ο ρόλος του στην ειρηνευτική διαδικασία στην Β.Ιρλανδία υπήρξε καθοριστικός.

Πάντα έβρισκα τον Μπλέρ έναν γοητευτικό πολιτικό. Παρότι δεν είναι συμπαθής στη χώρα μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε ένας ικανός πολιτικός για τη χώρα του. Σίγουρα η αποχώρησή του αφήνει ένα κενό στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Θα μπορέσει να το καλύψει ο Σαρκοζί; Θα δούμε…

Εργατική Πρωτομαγιά και G700

29.4.07

Η Εργατική Πρωτομαγιά ποτέ δεν με άγγιζε όπως γιορτάζεται στην Ελλάδα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ίσως γιατί στο μυαλό μου η λέξη εργάτης δεν έχει καμμία σχέση με τους συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα αλλά και του ιδιωτικού (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ) που συναθροίζονται στο Πεδίο του Άρεως και διαδηλώνουν για την αντιλαϊκή πολιτική των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Τώρα τελευταία και κατά της Παγκοσμιοποίησης. Τώρα που βρέθηκαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στην Ελλάδα και κατά πόσο γνωρίζουν όλοι αυτοί οι τύποι τι είναι παγκοσμιοποίηση είναι ένα άλλο θέμα. Ας πάνε μια βόλτα από την Ινδία και να τους πουν ότι είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης και είμαι σίγουρος ότι οι Ινδοί θα τους στείλουν να πολεμήσουν Πακιστανούς στο Κασμίρ. Τέλος πάντων σε συζήτηση να βρισκόμαστε.

Αντίθετα παρότι δεν συμφωνώ καθόλου, μα καθόλου (@%^γσκς!!!!) με το ΚΚΕ οι συγκεντρώσεις του για την Πρωτομαγιά πάντα με συγκινούσαν. Έχουν κάτι το αυθεντικό. Βλέπεις και εργάτες στο κάτω-κάτω της Γραφής στις πορείες τους. Και νέο κόσμο και συνταξιούχους που φαίνονται ότι τα βγάζουν δύσκολα. Αδύνατες φάτσες, που η ματιά τους ελπίζει σε έναν ίσο και δίκαιο κόσμο. Εντάξει υπάρχει και η συμπάθεια γιατί πριν από μια δεκαετία είδαν τον κόσμο να καταρρέει… Γιατί όχι αξίζουν συμπαράστασης…

Αυτοί όμως που αξίζουν πραγματικής συμπαράστασης είναι η G700. Είναι τα παιδιά που κάνουν δύο δουλειές για να τα «βγάλουν πέρα».

Είναι τα παιδιά που τα χρήματα που κερδίζουν από την εργασία τους δεν φτάνουν για να ζήσουν ανεξάρτητα και ως εκ τούτου έχουν ανάγκη από την οικονομική συνδρομή της οικογένειάς τους.

Είναι τα παιδιά που ο εργοδότης οφείλει να ασφαλίζει στο ΙΚΑ ως μισθωτό, όμως τους ασφαλίζει στο ΤΕΒΕ ως ελεύθερο επαγγελματίες.

Είναι τα παιδιά που εργάζονται ανασφάλιστα.


Είναι τα παιδιά που πληρώνουν ένα μεγάλο ποσοστό του μισθού τους σε κρατήσεις για ένα κοινωνικό κράτος περιορισμένης κοινωνικής αποτελεσματικότητας.


Είναι τα παιδιά που αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο, το ΤΕΕ, το ΙΕΚ και το franchise εκπαιδευτήριο με πολλά όνειρα. Οι φιλοδοξίες σας όμως κόντυναν με το πρώτο ράπισμα που δεχτήκαν στον εργασιακό χώρο.

Είναι τα παιδιά που οι εργοδότες τους ζητούν προϋπηρεσία τη στιγμή που μόλις ολοκλήρωσαν τον κύκλο εκπαίδευσης και κατάρτισης τους.
Ας μπούμε στο Blog τους και ας τους στείλουμε μηνύματα συμπαράστασης.

Με αυτά τα παιδιά δεν ασχολείται κανένας συνδικαλιστής. Οι συνδικαλιστές κοιτούν πως θα βολέψουν τα δικά τους παιδιά!

Ένας Υπουργός με Κοτσίδα και Σκουλαρίκι !

27.4.07

Ο Άντερς Μπόργκ είναι 39 ετών. Όταν προχθές εισήλθε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πολλοί εκ των παρισταμένων έστρεψαν τα βλέμματα πάνω του με έκπληξη. Σίγουρα όχι από θαυμασμό εξαιτίας της κοτσίδας και του σκουλαρικιού που φορούσε. Πολλοί θα αναρωτήθηκαν πως η υπηρεσία Security του επέτρεψε να εισέλθει στο χώρο του συνεδρίου που διοργάνωνε το Υπουργείο Οικονομικών, επίσημοι καλεσμένοι του οποίου ήταν μεταξύ των άλλων ο Υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας και της Μάλτας, ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών της Ιρλανδίας, αλλά και Υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας.

Λίγο αργότερα ο νεαρός με το σκουλαρίκι και την κοτσίδα ανέβηκε στο βήμα του Συνεδρίου και τους μίλησε για το Σουηδικό Οικονομικό Μοντέλο. Ο 39χρονος δε ήταν άλλος από τον Σουηδό Υπουργό Οικονομικών.

Ναι. Ο Σουηδός Υπουργός Οικονομικών είναι μόλις 39 ετών, με κοτσίδα και σκουλαρίκι. Αν και δεν έχω ούτε σκουλαρίκι, ούτε κοτσίδα μου αρέσει που έχουν έναν σοβαρό Υπουργό ο οποίος έχει ξεπεράσει προ πολλού τον καθωσπρεπισμό. Από ότι έμαθα είναι παντρεμένος με τρία παιδιά, έχει ταχθεί υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών και έχει παραδεχθεί ότι στην εφηβεία έχει καπνίσει μαριχουάνα.

Στην ίδια ηλικία βρίσκεται περίπου και ο Φιλανδός Πρωθυπουργός αλλά και ο Βρετανός Υποψήφιος Πρωθυπουργός David Cameron τον οποίο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να ρίχνει 10 μονάδες στους Εργατικούς.

Στην Ελλάδα όταν μιλάμε για ανανέωση εννοούμε τους 50ρηδες. Άλλοι εννοούν τους 40ρηδες και τολμούν. Πρόσφατα άκουσα ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει ποιους να βάλει Υπουργούς στο ενδεχόμενο του ανασχηματισμού. Εγώ θα πρότεινα να βάλει αυτούς που επιλέγουν οι Φιλανδοί, οι Σουηδοί και οι Βρετανοί. Δεν έχουν χάσει μέχρι σήμερα.