Η πρώτη ματιά…ήταν καθοριστική! Το φλέρτ έντονο! Μετά από τόσο καιρό αναζήτησης…μετά από ένα μακροχρόνιο αίσθημα ματαίωσης και απογοήτευσης, όλα άλλαξαν…  Ο ενθουσιασμός αμοιβαίος! Έμεινα να τα θωρώ τζαι …τζείνα εφωνάζαν μου… Α. Γιατί χρησιμοποιώ πληθυντικό; Διότι το αντικείμενο “πόθου” μου  είναι ένα ζευγάρι ολοκόκκινα ψηλά παπούτσια (vintage). Απογοητευτήκες; Μα πότε εν να μάθεις ότι οι τίτλοι περι έρωτος στο βλόγκ μου είναι παραπλανητικοί; Τέλιωνε συνέχιζε να θκιεβάζεις που έπιασες το μάους μάνι -μάνι… :ρ

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!

-Να σας βοηθήσω;, ερώτησε η πωλήτρια αφού με είδε να  βασανίζουμαι να μπήξω την χοντροποδάρα μου στο άψογο παπούτσι…

“Θέλεις να κουντήσεις λίον;” , θα πρεπε να της απαντήσω… αλλά μετά απλά αποφάσισα να σταματήσω να το παλεύω και να παραδεκτώ ότι δεν φορώ σάιζ 38 αλλά 40. (Ναι. Είμαι bigfoot. ;Έσσεις πρόβλημα;) Έτσι εζήτησα το νούμερό μου.

“Είσαι τυχερή, λαλεί μου η πωλητριούλα” “…εν το τελευταίο 40 που έμεινε”.

Χμμμ, εσκέφτηκα!!! Έτσι μου είπε πριν 10 λεπτά η προηγούμενη πωλήτρια, η Α, όταν εδοκίμαζα ενα ζευκάρι μπότες. Αρχίζω να ψιλιάζουμαι ότι τούτη την ατάκα χρησιμοποιούντην πολλά άμαν θέλουν να πουλήσουν… Μπάι δε ουέι! Θεϊκές οι μπότες αλλά τζαι τα λεφτά τους θεϊκά (=μόνο με θαύμα από το Θεό θα έβρισκα τα λεφτά για να τα γοράσω!) Τέσπα… εφλέρταρα τις μπότες αλλά αναγκάστηκα να κάμω την καρκιά μου πέτρα τζαι να πω της πωλήτριας Α :

 “Εεε… θα το σκεφτώ και θα ξαναπεράσω”, είπα.

… έχω το απορία: Γιατί σε τέθκιες περιπτώσεις λαλούμε τέθκιες πελλάρες… “εν να το σκεφτώ” μίσση μου … σαμπώς τζαι εν να γεννήσει ο νους μου ριάλια τζαι θα μπορώ να τες γοράσω…α…τζαι η Τράπεζα Κύπρου να αυτοδιαφημίζεται με το “Σκέψου το. Γίνεται”. Εσκέφτηκα 1.000.000.000 ευρώ. Πούντα τζαι εγίνασι; Όξα επειδή εν πολλά γινίσκουνται ακόμα! τστστστστ… κάτι σλόγκαν ρε παιδί μου…

Όπως τζαι να σσει εν ΄πάει να πεις σε κανένα πωλητή: “Ε…ξέρεις εν θα τες γοράσω διότι εν κραώ. Είμαι μια φτωχή πλην τίμια φοιτήτρια τζαι έσσει 7 γέριμα χρόνια που σπουδάζω…” (κκέσκιν να επήενα ‘7 χρόνια στο Θηβέτ’ με τον Μπρατ Πιτ…παρά να τα εχαράμιζα μες τούντο πανεπιστήμιο). Εν τον κόφτει κανέναν…

Κοίταξε πάλε που επαρασύρθηκα! Άλλον εξεκίνησα να λαλώ τζαι αλλού το επήρα… που εμείναμεν… Α…ναι! Στα κόκκινα-παθιάρικα σεξοπάπουτσα!

Αμέιζι (amazing)! Η εφαρμογή τους ήταν τέλεια… Μόλις τα έβαλα πάνω στο πόδι μου εκατάλαβα ότι αυτά και γω θα γινόμασταν οι καλύτεροι φίλοι!

ΕΝ ΤΑ ΕΠΙΑΣΑ τελικά!

Αλλά δαμέ εν τελιώνει η ιστορία…. επήα σπίτι τζαι εσκέφτουμουν τα… έκαμα τζαι δημοσκόπηση χρησιμοποιόντας την ερώτηση: “Θα αγόραζες ψηλά ολοκκόκινα παπούτσια;” Έπιασα 3 όχι τζαι 2 ναι”. Για να μαστε πιο σωστοί κανονικά τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης εν 2 με 2 διότι ο τζύρης μου σίουρα εν θα εγόραζεν ψηλά κόκκινα παπούτσια…θα έπιανεν ψηλά μαύρα peeptoe παπούτσια…χεχε (can you picture this?)…

Είδα τα τζαι όνειρο την νύχτα… Που μιτσιά εθυμούμουν, που εσουξουλούσα την μάνα μου ότι ήθελα κόκκινα παπούτσια…. Ε… σαν μεν με έβαλλεν να δω τον μάγο του Οζ… Που τότε έθελα τα παπούτσια που εφόρεν η Ντόροθυ!!! Έμεινε μου απωθημένο τζαι έπρεπε να κάμω κάτι για να μεν μου γίνει τζαι εμμονή. Εσηκώστηκα που το χάραμα την επομένη τζαι επήαινα τζαι έρκουμουν μες τη Μακαρίου – 15 λεπτά πριν ανοίξουν τα καταστήματα-. Εμπήκα, έπιασα τα φλογερά κοκκινοπάπουτσα, εφόρησα ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαρίστησης τζαι έφυα που το κατάστημα ευχαριστημένη…

Τζαι πολλές φορές αν μεν τα φορήσω εγώ  πάλε λαλώ: ΠΑΡΑ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΜΟΥ!  😀