Το παραμύθι που ακολουθεί είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, περιέχει σκηνές που μπορεί να ΜΗΝ ενοχλήσουν και είναι κατάλληλο για γενική ανάγνωση:

Μια φορά και ένα καιρό,

συγκεκριμένα πριν μερικές ώρες σήμερα …ζούσε …η κάλιους ! Παρόλο που ήταν βροχερός ο καιρός, η Κάλιους έπρεπε να πάει στο σχολείο (Πανεπιστήμιο) για να μάθει γράμματα (έρευνα)…

Καθώς περπατούσε στο μονοπάτι (καθώς οδηγούσε προς το Πανεπ.) η Κάλιους βρίσκει στο δρόμο της μια χελώνα (μια σβηστή οδηγό) που την έλεγαν Νίτσα (όχι από το χελωνίτσα…ξαναδοκίμασε…well?…Να σε βοηθήσω ξεκινά από π.). Η κα Νίτσα η χελωνίτσα (οκ ας την πούμε χελωνίτσα καλύτερα) δεν γνώριζε από κώδικες οδικής συμπεριφοράς… η κάλιους το διαπίστωσε αυτό όταν η Νίτσα η χελωνίτσα αντί να βγει στο χάιουε, εσταμάτησεν να κάνει αλτ…και περίμενε μέσα σχεδόν τη μέση του χάιουε να  την αφήσουν να περάσει. Η κάλιους βλέποντας τη κατάξανθη χελωνίτσα να γίνεται ρεζίλι και πίσω της τα άλλα “¨ζώα” να δυσπυρκούν (δυσανασχετούν) που ακινητοποιηθήκαν δημιουργόντας κονφούζζζιο…η κάλιους λοιπόν… κόρναρε της χελωνίτσας για να της δώσει το μήνυμα ότι πρέπει να προχωρήσει…

Έτσι και έγινε… η χελωνίτσα έβαλε μπρος και η Κάλιους μαζί με τα άλλα ζώα μπήκαν επιτέλους στον αυτοκινητόδρομο…η Κάλιους έχοντας να πάει στο σχολείο πήρε την δεξιά λωρίδα για να επιταχύνει και γύρισε συμπαθητικά να κοιτάξει τη χελωνίτσα και να της σκάσει ένα χαμόγελο σαν να της έλεγε…”δεν πειράζει χελωνίτσα μην τα βάζεις κάτω… θα μάθεις και συ να οδηγάς κάποια μέρα”…

Το λοιπόοοον….γύρίζει η Κάλιους χαμογελά και βλέπει τη χελωνίτσα να μεταμορφώνεται σε  *****νίτσα , να ανοίγει γρήγορα το παράθυρο και να μουτζώνει την κάλιους με ύφος μισησμένης και νευρωτικής στερημένης κοπελλίτσας…

Η Κάλιους έβαλε τα γέλια μην περιμένοντας μια τέτοια αντίδραση …ως αντάλλαγμα,για την καλή της πράξη. Αυτό τσάντησε πολύ την νίτσα και το πρόσωπό της έγινε ολοκόκκινο… από τότε ονομάζεται κοκκινοπ****ίτσα….τί είπες; όχι καλό μου παιδάκι…κοκκινοπροσωπίτσα είναι η λέξη!

Η Κάλιους γέλασε με την καρδιά της και μοιράστηκε την παράξενη ιστορία της με άλλα ζώα του μαγικού blog-δάσους! Έμαθε τώρα πια να ένα μάθημα:

Οι νίτσες δεν είναι καλά ζωάκια και πρέπει να μην τα εξοργίζουμε. Αν δεις στο δρόμο σου μια νίτσα έστω κι αν κουτσαίνει..μην προσφερθείς να την βοηθήσεις…διότι μπορεί να μην δαγκώνει…ξέρει όμως με άνεση να ΜΟΥΤΖΩΝΕΙ!!!

χαχαχα G.E.T therapy Nitsa mou…seriously you need it!

Εκακοφάνηκέ μου ναι! Ήταν έτσι όμορφη η άδεια μου εδώ και 7 χρόνια. Ολοκάθαρη χωρίς βαθμούς. Είχα το καμάρι!  Εν το χωνεύκω να με σταματά μέσα στη μέση του αυτοκινητόδρομου ο κος μπάτσος ή όργανο (ναι προτιμώ την λέξη όργανο…ταιρκάζει του καλύτερα :ρ) και να μου δείχνει το μασκαραλικούδιν του με τον τριψήφιο αριθμό (εννοώ το μηχάνημα που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί για το ραντάρ …εν ήταν επιδειξίας ο άνθρωπος προς Θεού). Πού ξέρω εγώ ότι εν τα δικά μου χιλιόμετρα που έγραψεν η μηχανούδα σου Μίστερ κοπ;

Οπωσδήποτε …μετά επροσπάθησα να κάμω τα συνηθισμένα κολπάκια μου τύπου: ” Είμαι φοιτήτρια τζαι πάω τζαι έρκουμαι όλη μέρα…τζαι εν επειδή κουράστηκα τζαι εν εκατάλαβα ότι ανάπτυξα ταχύτητα”… Ακάθεκτος ο κος Αστυνομικούλης. Να σημειώνει τα νούμερα του αυτοκινήτου μου σαν να εμιλούσα μόνη μου. Μετά ρωτά με αν έχω άλλους βαθμούς ποινής τζαι να σκέφτουμαι: “Α.. εν η ευκαιρία μου να την γλιτώσω”

-Όχι τόσα χρόνια οδηγώ και δεν έχω ΟΥΤΕ ένα βαθμό (ρίχνω και ένα συνοδευτικό ανοιγόκλειμμα ματιών).

Ούτε που του έτζεισε η κουβέντα μου. Απλά μου είπε:  “Θα πρέπει να σας δώσω εξώδικο κα Κάλιουςς (α μάνα μου δκιεβάζεις το μπλοκ μου;… θα τον ερωτούσα, αλλά εν το πραγματικό μου όνομα που είπε).

-Εν έσσιετε τπτ άλλο να μου δώσετε (μετά κάνω ένα στεγνό χεχε). Ούτε τούτον έπιασε… Έπιασα την ροζ μου την κολλούδα τζαι έσκασα.

Εν περνά πιον η πογιά μου 😦 . Φυσικά και δεν με έννοιξαν οι βαθμοί! Γιατί, είμαι τίποτε ηπρώτη οξά η τελευταία που πιάνω βαθμούς;!  Που τον τζαιρό του σχολείου ούλλον βαθμούς πιάνω. Τζαι τούτοι οι καινούργιοι βαθμοί είναι μια… ας το πούμε ‘αξιολόγηση’ για το πως οδηγώ… Εν εχουμίστικα ποτέ ότι είμαι η pash-οδηγάρα! ΟΚ.

 Επείραξέ με που εν εκατάφερα να τον πείσω να με λυπηθεί. Δαμέ πείθω τον εαυτό μου τζαι λυπάται με …

Άλλες φορές δαμέ το έχω το κλάμα τζαι ξαπολώ το άνετα όπου χρειάζεται! Να μεν ρίξω πιλέ μου ένα δάκρυ!!! Ένα τρεμούλιασμα χειλιών; Ένα λυγμό; Τστστστστστστς! Εν τούτη ούλλη η κούραση που φταίει! Νιώθω 100 χρονών. Είχα συμπτώματα επίκτητου αισθήματος αβοήθητου…. Παθαίνω το πολλά τελευταίως χωρίς καν να προσπαθήσω να πετύχω κάτι …το προδικάζω ως τετελεσμένο γεγονός! Τζαι έτο που εκατάντησα … να πιάνω παθητικά τα εξώδικα! Να μεν προσπαθώ αρκετά να τ’ αποφύγω.

 Έχω τζαι γω φάκελο στην αστυνομία τωρά… είμαι και γω ένας παράνομος με καταγγελία γραπτή της αστυνομίας. Wait a minute! That doesn’t sound that bad. Αφού έκαμα την αρχή,  τζαι είμαι μια παραβάτης , άτζαπεις σου να συνεργαστώ με τον Κίτα για ένα Prison Break?

Ήνταπον; Ούλλα ξεκινούν που θκυό (2) βαθμούς. Εν καλά που λαλώ. Ακόμα τζαι οι κατα συρροή δολοφόνοι εξεκινήσαν μάλλον με βαθμούς ποινής για υπερβολκή ταχύτητα τζαι άμμαν τους εμαζέψαν ούλλους έπρεπε να έβρουν καινούργιο χόμπι!

Άτε πάω να την πέσω να μεν συνεχίσω να γράφω ασυναρτησίες! Πάντως, αν θέλει κάποιος τους βαθμούς μου (να τους εξαργυρώσει) ας επικοινωνήσει ως τα αύριο μαζί μου… Anyone?

Καινούργιο εξάμηνο τζαι πάλε! Επεράσαν τόσα πολλά εξάμηνα, που έχασα πιον τον λοαρκασμό! Ξέρω ότι κλείω τον έβδομο χρόνον…τζαι για τούτο το γεγονός εν είμαι τζαι πολλά χαρούμενη… Πον να τελιώσει το κωλο-εξάμηνο ίσως!

Τέθκιες στιγμές… άμμαν κοντεύκεις να τελιώσεις κάτι στο οποίο επένδυσες πολλή χρόνον, κόπο τζαι ενέργεια…γυρίζεις νακουρίν πίσω τζαι θωρείς ίντα πού καμες τζαι βαθμολογείς τον εαυτό σου… Έν το καμνεις εσύ; Γιατί ερώτησα σε; Εγώ έκαμα το… προχτές συγκεκριμένα που ήταν οι εγγραφές του τελευταίου (πλις Γκόντ…αμήν τζαι πότε!) εξαμήνου του τριετές (που τρεις να εν οι…λαλεί τζαι ο παππούς μου …για τζείνους που ευθύνονται…στην περίπτωσή μου για τζεινους που το εκάμα 3 χρόνια) μαστερ μου!

Η αυτο-βαθμολογία μου; Μια μούτζα μες τα μούτρα! Έφα τα καλλύτερα μου χρόνια μες σε ένα ίδρυμα που ποττέ δεν μου εδώκαν αναγνώριση για τις προσπάθειες τζαι τη δουλειά μου! Ήταν ανάγκη να με “εσυμπαθούσαν” (τάχα) οι καθηγητές τότε τζαι να με εγκρίνουν για τούτο το τριετές πρόγραμμα; Ε μα εθωρούσαν με αλλόπως σαν μια ποτζείνες που ήταν να τους κάμουν τις έρευνές τους …για να κουνοσσυλιάζουν τζείνοι τζαι να σσιέρουνται τα λεφτά που τα κονδύλια.. Αν δεν με εθκιαλέαν να μείνω Κύπρο ήταν… να μου κακοφανεί λιον στην αρχή, αλλά μετά ήταν να έκαμνα ένα χρόνο στην Αγγλία, Γαλλία ,ξερω γω… τζαι ως τωρά ήταν να έχω την δουλειούα μου… μπορεί τζαι τον σσύλλο τζαι το διαμέρισμά μου… Εν ζητώ πολλά!

Η αλήθκεια εν ότι τα πρώτα 4 χρόνια ήταν πολλά καλά! Φοιτητική ζωή. Ομαδικά δκιεβάσματα! Ξενύχτια! Ντιμπέιτς στην καφετέρια! Ακόμα τζαι οι εργασίες τζαι οι εξετάσεις ήταν πρόκληση για μας τζαι άρεσκε μας να μαθαίνουμε καινούρια περί συμπεριφοράς των ανθρώπων κτλ… οι συζητήσεις με τους καθηγητές στις διαλέξεις… οι εκδηλώσεις των ομίλων… ήταν άλλος ο αέρας της ζωής τότε…

Έπρεπε να εσταματούσα τότε που θα μου εμεινίσκαν καλές αναμνήσεις! Τωρά εξορίστηκα στη Λεμεσό τζαι πάω τζαι έρκουμαι μες τους δρόμους. Εγώ τζαι οι φορτηγατζήες είμαστε με το χάραμα του φου μες το χάϊουε (ωραία λεξούα)… Αλλό λίον θα σιαιρετούμαστε μες το δρόμο… φανταστείτε:

-Κωστή γαλατααααα ίντα κάμνεις;

-Γιαννάκη του Λανίτηηηηηη;

-Καλιουσςς! 

-Βλάκ* που με επροσπέρασεεςς (Πουρουουουoυουουουουουού). Ρε γάρε με τζείνη τη φορτήγαν ούλλην… επροσπέρασες με ξυστά τζαι έκατσες ομπρός μου; Τέλιωνε πιάσε πάνταν ολάν… @#$%&*(%$!!!!

(Βλάκ*ς που επροσπέρασε): Κάλιουσσςς καλημέραααααααα!

Ε… αλλό λίον έτσι εν να γίνεται… έχω ακόμα τζ’ άλλους μήνες στο πήαινε -έλα!…εννα κάμω υπομονήν, ήνταπο να κάμω;!

Έμαθα τζαι τις ταπέλλες πόξω…τζαι τους ποταμούς. Αν μη τι άλλο ξέρω τον Γυαλιά, το Βασιλικό τζαι τον Πεντάσχοινο…  τζείν τα σι.ντι με τα τραούθκια έμαθα τα πόξω τζαι ανακατωτά…Η τσίππα να μες το μάτι μου ακόμα… τζαι να ακούεται ειρωνικά το “I like to move it move it’… διότι εν πιάνει σταθμό το ράδιο… τζαι έχει καιρό να κάμω άλλα πειρατικά σι.ντι… 

Κάμνω Κλινική Άσκηση μίσσιη μου! Κάμνω τον χαμάλην…δατς ιτ! Κάμνω τον ταξιτζή της Προϊστάμενης που τσιγκουνεύκεται την πεζίνα της..τζαι τάχα όποτε να εν η σειρά της να πάρει το δικό της αυτοκίνητο …να πρέπει να μείνει Λευκωσία για μιτιγκ μη χέσ*! Πρέπει να κουβαλώ καρέκλες που την μια υπηρεσία της Λευκωσίας στην άλλη της Λεμεσού τζαι να απαντώ τα τηλέφωνα της γραμματέως για να πάει να ψουμνίσει! Και όλα αυτά με αντάλαγμα τί;  Πληρώνουμαστε χαρκιέ σε;

Το αντάλλαγμα θα είναι ένα χαρτί… που αν το πιάσω ποτέ …με τούτην την οικονομική κρίση που διαδέχεται η μια χώρα μετά την άλλη ανά τω παγκοσμιω…εν θα κάμνει ούτε για χαρτί υγείας!

Καλώς το εδεκτήκαμε λοιπόν το τζαινούρκο εξάμηνο …τζαι στο καλό να πάει …τζαι άξυππα!!!

Λειτουργός CYTAς : Χαίρεται! Ονομάζομαι Τάδε. Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;

Εγώ: Ναι. Γειά σου Τάδε (τάχα τζαι καλά ..ξέρω ότι είπαν σου να λέεις τούτο το πρόλογο…τζαι δεν μπορείς να είσαι χαλαρός, διότι ηχογραφούν σε ! Χεχεχε… ενώ εγώ λαλώ σου ό,τι θέλω, διότι …I am the customer and I am always right!!!)Ονομάζομαι Κάλιους και το τηλέφωνο που έχω πάνω την υπηρεσία είναι 22πλαπλα. Θέλω να μου στείλετε ένα τεχνικό να μου επιδιωρθώσει το μοντεμ!

Όλα αυτά τα έλεα με ένα τουπέ…με ένα ποτούτο!  Είχα δουλέψει στο ίδιο πόστο σαν λειτουργός της ΑΤΗΚ για ένα τρίμηνο, πριν κανένα χρόνο, τζαι τάχα μου εν ήθελα να μου ξεκινήσουν τα γνωστά “Ποιά φωτάκια στο μόντεμ σας ανάβουν;” “Έχετε ελένξει αν τα καλώδια είναι σωστά ενωμένα στο μόντεμ και στην πρίζα;” ” Έχετε δοκιμάσει να αλλάξετε την πρίζα”… “Το κουμπάκι πίσω από το μόντεμ είναι στο ον;”…γιου νόου.. τα γνωστα που τους εμάθαν… τζαι έμαθα… να λαλούμεν για να περνά λίον η ώρα τζαι να ακολουθούμε ούλλοι τον ίδιο αλγόριθμο.

Η διαδικασία συνεχίζεται με το να σε βάλουν στην αναμονή, αλλά προηγουμένως ρωτούν σε: “Μπορείτε να περιμένετε στην γραμμή για να κάνω μερικούς ελέγχους;”

Τούτη εν η ώρα για κάποιο αρχάριο να βάλει σε αναμονή τον πελάτη για να μπορέσει να πανικοβληθεί άνετα ή να πάει να ρωτήσει έναν άλλο που ξέρει να τον βοηθήσει ή να κάμει ότι ελέγχει τον συγχρονισμό του μόντεμ ή εν αθυμούμε τι,από τα συστήματα-λογισμικά που έχουν τζαμέ. 

Για έναν έμπειρο λειτουργό εν η ώρα που εν να ξιπατήσει το pause τζαι θα συνεχίσει για κανένα πεντάλεπτο το παιχνίδι του στο ιντερνέτ ή να ρουφήσει λίον καφέ ή να κόψει καμιά κουβέντα με τον δίπλα λειτουργό ή να δει το σκορ του αγώνα που δείχνει η οθόνη της τηλεόρασης  μπροστά τους…ξέρεις εν τζαι το μάη βίζιον της ΑΤΗΚ).

Τέσπα, εγώ με αυτοπεποίθηση να περιμένω να τελιώσει τα τελετουργικά του ο …(ας τον ονομάσουμε Κωστάκη) Κωστάκης και μετά να περιμένω το “Ευχαριστούμε που περιμένατε στη γραμμή”, που κι αυτό πρέπει να το λένε διαφορετικά χάνουν πόντους που την αξιολόγησή τους!

Κωστάκης: Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα από τον έλεγχο που έχουμε κάνει…έτσι θα στείλουμε κάποιο τεχνικό να το επιδιορθώσει.

Εγώ: Πότε θα περάσει; (εδώ απλά τεστάρω αν θα πει τζείνο που έλεα τζαι γω ή αν το αλλάξαν μετά που ένα χρόνο, δηλαδή το: “Εντός δυό εργάσιμων μερών θα σας τηλεφωνήσει ο τεχνικός ..αν θα είστε σπίτι να περάσει να το επιδιορθώσει”)

Για να μεν πολυλογώ λίον πολλά τούτο μου είπε… Μετά, άφηκα του το νούμερο του κινητού μου… αν τζαι ήξερα ότι εν το πρώτο που έχουν σημειωμένο μέσα στα προγράμματά τους…Ξέρουν ποιός είσαι, πόθεν τηλεφωνείς, αν φορείς εσώρουχα, πόσους κάττους έσσιεις, τί έφαες εχτές, αν εν ψηλό το ζάχαριςςςς σου, ποιός σου κτυπά την πόρτα… άμμαν θέλουν ξέρουντα πάντα λαλώ σου … 

Οκέικ. Έκλεισα το τηλέφωνο τζαι λέω ” Την κάτσαμε την βάρκα” .Καλάν -καλάν… είπα το στα Κυπριακά: ” We sat down the boat” ή “έκατσα πάνω.”..πώς εν να έκαμνα τις δουλειές μου τωρά;;;;;

…Εποφύσησα πεντέξι φορές . Τες επόμενες μέρες εκουβαλούσα το λάπτοπ μου όπου επίαινα για να ελένξω αν έσσιει ιντερνέτ τζαι να τσιακάρω τα ίμεϊλς μου!…Όσπου μετά που 5-6 μέρες τηλεφωνά μου ο τεχνικός. Ευτυχώς ήμουν σπίτι τζαι είπα του να κοπιάσει να μου σάσει επιτέλους τζειν το μασκαραλίκιν να μπορώ να έχω ιντερνετ.

Έμεινε μόνο 3 λεπτά ο άθθρρωπος. Ίντα που να κάμω εγώ; Επροσφέρτηκα να τον κεράσω κάτι…για την μούχτην κούρσα που έκαμε να έρτει. Απολογήθηκα του τζιόλας. Συγκεκριμένα 32 φορές.

Αφού ενόμιζα ότι έλενξα τον διακόπτη τζαι ήταν ανοικτός. Τα ευλοημένα! Κι όμως… ο τρόπος που με εκοίταξεν ο τεχνικός…(ας τον πούμε Γιαννάκη) …ο Γιαννάκης ,καθώς επατούσε τον διακόπτη του πολύπριζου, έκαμνε με να θέλω να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Τα φωτούθκια παν στο μόντεμ αρχίσαν ένα -ένα να ανοίουν.. με ένα ειρωνικό τρόπο, τζαι ο ήχος που έκαμνε τζείνη τη στιγμή το μόντεμ ήταν κάτι μεταξύ ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ αααααααααΧΑΧΑΧΑΧΑ και Νάνανανάνα (φωνή μωρού να φωνάζει περιπαιχτικά)…αλλά νομίζω εν η ιδέα μου :ρ

Το αποκορύφωμα ήταν να χαιρετώ τον Γιαννάκη με το γνωστό μου : (Παγωμένο-ημιμουθκιασμένο πρόσωπο):” Ε χεχε τι ξανθή που είμαι!”