Αναθεμά με που τάχα είπα να σταθώ στο ύψος μου τζαι να μεν αφήσω την προϊστάμενή μου να με κάμνει ότι θέλει…τζαι που εν να τελειώσει η πρακτική εν να γυρεύκω να φιλώ κατουρημένες ποδκιές για να με διορίσουν τζει μέσα.

Ανάθεμά με που θέλω τζαι ταξίθκια τζαι έκλεισα τζαι εισητήριο τζαι τελικά εν να αφήκω την διατριβή μισοδότζην!

Ανάθεμά με που έδωσα με τα μούτρα πάνω στες σοκολάτες τζαι τωρά πονεί με η κοιλιά μου!

Αναθεμά με που αντί να γεννηθώ γιος εγεννήθηκα κόρη. Ήταν να ξέρω να οδηγώ τζαι εν θα εδίουν πάνω στα σκατο- στυλλούθκια μες σε χώρους σταθμεύσεως τύπου “ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ”. Αντανακλαστικά. Νάμπο τούτο;

Ανάθεμά με που παίρνω τζαι φέρνω μια συνάδελφο (“εδώ το καλό ταξί κάλιους”), τζαι πολλές φορές ακυρώνω το πρόγραμμά μου για να την εξυπηρετήσω. Αναθεμά με…ναι διότι όταν αρνήθηκα να ακυρώσω το πρόγραμμα μου (εν ήταν η σειρά μου να την πάρω) τζαι της είπα να πάρει το αυτοκίνητό της…το οποίο το είχε να κάθεται Λεμεσό….εν της άρεσε. Τζαι τελικά επήρεν το πίσω Λευκωσία το δικό της, τζαι αντί να το πάρει σπίτι άφηκε το σε μια χωράφα…τζαι εσπάσαν της το τζάμι του παραθύρου….τζαι την επόμενη ημέρα καθώς την εξυπηρετούσα πάλε τζαι έπερνα την Λευκωσία -από Λεμεσό-(εδώ ο καλός χαμάλης) εκράταν μου μούτρα…σαν να έφταια εγώ που της εσπάσαν το γυαλί του αυτοκινήτου της. Ναι έπρεπε να πω: Σόρρυ εγκώ σκλάβο πάρει μαντάμ όποτε τέλει, όπου τέλει, νο τσάρτς…μάνταμ σόρρυ εσπάσαν σου γυαλλλίν αυτοκινήτο, εγκώ φταίει..πληρώσω σου και κάμει σε χαρούμενη…έρτω τζαι σπίτι σου σσουγκαρίσει πάτωμα, κάμει βούρνες; ΑΝΑΘΕΜΑ με που συνεργάζουμαι εις βάρος μου τζαι χωρίς τη θέλησή μου με τέθκεια πλάσματα! (…)

Ανάθεμά με που ξεκινώ την μέρα μου με το σλόγκαν: “΄Ολοι οι άνθρωποι είναι καλοί μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου” τζαι … επιστρέφω σπίτι την νύχτα λέγοντας :  “Κάποιοι εν κτηνά μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου”.

Ανάθεμά με που κλαίω εύκολα!

Ανάθεμά με…!