Monthly Archives: June 2009

Το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου…

Το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου…

…ο Κοέλο να πάει να πέσσει να τζοιμηθεί, που δήθεν υποστηρίζει το αντίθετο!

Δεν νομίζω η πρώτη πρόταση να αποτελεί σύμπτωμα μανίας καταδίωξης…Έχω πολλές αποδείξεις για να υποστηρίζω την συγκεκριμένη μου άποψη, οι οποίες αποδείξεις έχουν  μάλιστα και χωρο-χρονική συνάφεια  … (πτσσσσσσσσς ούτε ο γνωστός θεολόγος να ήμουν με τις λέξεις που εξφενδονίζω καμιά φορά).

Τούτος ο μήνας εν τζυλά καλά… Κάτι έσσει!

Πάω ας πούμε σήμερα (τελευταία μέρα) στη δουλειά (πρακτική άσκηση= δουλεύκεις μούχτην για να πιάσεις μεταπτυχιακό)…αποφοιτώ την Παρασκευή τζαι επήα να παραδώσω τις τελευταίες μου εκθέσεις. Πάω με μια χαρά με ένα ενθουσιασμό…αλλά το σύμπαν βλέπεις… :Ρ…Εβρέθηκα αντιμέτωπη με τα μούτρα και την κακή διάθεση του επόπτη μου που αφού με εφόρτωσε με δουλειά, λίγο έλειψε να με βρίσει επειδή του είπα :”Αν μου εδίας τούτη τη στίβη με τις περιπτώσεις λίο πιο γλήορα ήταν να τις ετέλιωνα ως τωρά”. Την Δευτέρα πετώ για Ισπανία και το ήξερε…Εν να τα κάμω (εν τζαι είπα του ποτέ όχι…ούτε θα έπρεπε) αλλά μεν μου συμπεριφερεσαι σαν να μου έκαμνες χάρες τόσο καιρό, τζαι να έχεις υφάκι…Ότι δουλειά εζήτησες έκαμα την τζαι πάντα στην ώρα της…Ήσουν αρκετά βοηθητικός ως τωρά, “ευέλικτος” όπως σου αρέσκει να χουμίζεσαι ,αλλά τούτη η κυκλοθυμία σου, κάτι τα νεύρα σου άμμαν είχες τα προσωπικά σου, μια οι τετράμηνες αρρώστιες σου που εβουρούσα τις περιπτώσεις μόνη μου…επέρασα τζαι γω δύσκολα στη πρακτική μου χωρίς ικανοποιητική εποπτεία. Δεν φταίς για όλα εσύ (δεν φταις εσύ , η φαντασία μου τα φταίει, τραγούδι που σου αφιερώνω)…αλλά φταις που εν εκατάφερες να είσαι επαγγελματίας τζαι να κρατάς τα μούτρα σου τζαι την πικροχολία σπίτι σου! Εχαλάστηκα πολλά…με την συμπεριφορά σου…τζαι ποτέ ενα συγνώμη…Πάντα να απολογούμαι εγώ για να πάει πάσα κακό!

Σου λένε να ανοίγεσαι, να εκφράζεις την άποψή σου …αλλά ποτέ δεν θέλουν να ακούσουν…Εν όπως το: “Είσαι καλά;” Σχεδόν κανένας εν θέλει να ακούσει όι σαν απάντηση…ούτε τους κόφτει…  εν απλά ένας χαιρετισμός… Τέσπα εν σου κρατώ κακία…τωρά που τα έγραψα σε τούτο τον “τοίχο” επέρασέ μου! Εν να σάσεις τζαι εσύ …εν να μεν σάσεις; Ελπίζω τζαι γω, για καλό μου, να γίνω σκληρόπετση τζαι να μεν φακκώ πενιά! Να μεν μου τζίζει τίποτε! Οι ευαίσθητοι είναι για τον προηγούμενο αιώνα! Άη αμ ουόρκιν ον ιτ!

Το πιο πάνω είναι απλά το σημερινό περιστατικό που με εχάλασε…σαν αυτό κι ΑΛΛΑΑΑΑΑΑΑ πολλά με άλλους, άλλα περιστατικά τον ίδιο μήνα… Εγώ φταίω τζαι κανεί (οκ)…Ο Γιάλομ και οι “ακόλουθοι”  του Gestalt λαλούν πως έστω  κάποιος ευθύνεται για 99%  …φταίμε κι εμείς  τουλάχιστον για 1%. Αυτό ήταν! Ξεκινώ αύριο ΑΥΤΟ-θεραπεία! Έστω και 99% να φταίει ο άλλος, δεν μπορούμε αλλάξουμε τον άλλο, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον εαυτό μας και το 1% μεριδίου ευθύνης που φέρουμε εμείς (εννοείται ότι τις πλείστες φορές είναι μεγαλύτερο το μερίδιο ευθύνης μας) και ίσως τότε αλλάξει καιι9 ο άλλος και η κατάσταση…εν τζαι το σύμπαν φυσικά…φταίει τζαι τούτο :Ρ…

Μιλώντας για το “σύμπαν το κακό που συνωμοτά εναντίον μου”:

Αν με εθώρε ένας αστρολόγος θα εξηγούσε την κατάστασή μου λέγοντας πως εν ανάδρομος ο Ερμής τζαι ο Κρόνος χώνει το Δία τζαι ο Ποσειδώνας εφκήκε εκτός τροχειάς διότι εμάλλωσε με την Αφροδίτη τζαι η Σελήνη “θέλει Αλέξη” (Λάμψη…οξά Καλημέρα Ζωή;)

Αν με εθώρε ένας ψυχοθεραπευτής θα έλεε: Χμμ, χμμ!…Όλα σου παν σκατά λες;!…Και πως νιώθεις γι΄αυτό; Κάλιουsh: Μάντεψε!

Αν με εθώρε η μάνα μου (θωρεί με αλλά…για να συνεχίσω το μοτίβο…ξεκινώ με την ίδια πρόταση) θα ελάλε: “Φάε ένα κουταλάκι ζάχαρη τζαι εν να σου περάσει”… Ντόινγκ!!! Η μάνα μου είχε πάντοτε τις λύσεις στα προβλήματά μου. Συγκεκριμένα ήταν 2 οι λύσεις: 1)Η ζάχαρη τζαι 2)η αλοιφή…

π.χΕγώ: Μάνα… εύκαλα κάτι πράματα πάνω στην…

Μάνα: Βάρτου αλοιφή τζαι εν να περάσει…

Εγώ: …έφκαλα κάτι πράματα πας τη… βεράντα να στεγνώσουν…μεν μου τα πειράξεις… (ύφος απορίας).

Μια άλλη μέρα:

Εγώ: Μάνα; Νιώθω…

Μάνα: Φάε ένα κουταλάκι ζάχαρη…

Εγώ: …ότι εν με ακούεις άμα σου μιλώ! :/

Τωρά τελευταίως ανακάλυψε ακόμα ένα θαυματουργό συστατικό για ό,τι πρόβλημα έχεις: Κατάθλιψη, άγχος, χτύπημα, απώλεια μαλλιών, καρκίνο, AIDS (ναι ήβρε τη γιατρειά η μάνα μου), χαλασμένο αυτοκίνητο, διαζύγιο, κέρατο, παρανυχίδα, σχολική αποτυχία, κακή σύνδεση με το διαδύκτιο…η λύση είναι μια…

Μάνα: Φάε λίο τζίντζερ…

Να σου το λαλεί με τέθκεια σιγουριά ρε παιδί μου!;…Ούτε πλάσιέ -ποτζείνους που προσπαθούν να σε πείσουν δείχνοντας σου τις ουλές που τις εγχειρήσεις τους τζαι τις φωτογραφίες των μωρών τους- να ήταν….

Μάνα: Ένιωθα αναγούλες τζαι έφα λίο τζίντζερ τζαι τωρά είμαι εντάξει! Καταπολεμά τα πάντα! …Ως τζαι Καρκίνο…λαλεί το τζαι η τηλεόραση (να το επιχείρημα!…να το πετιέται!)… φάε τζαι συ να δεις…

Εγώ: Όϊ είμαι εντάξει! Τζαι έτσι η λύση της μάνας μου εδούλεψε τότε…είπα ότι είμαι εντάξει τζαι επίστεψά το (παρά να φάω το αηδιαστικό τζίντζερ… )…

Εν να δοκιμάσω όμως ΤΖΙΝΤΖΕΡ να παν τα φαρμάκια και… ο επόπτης κάτω! :Ρ

Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη…

Πόσες φορές την μέρα κοιταζούμαστε στον καθρέφτη;

Εγώ ίσως να βλέπω το είδωλό μου παραπάνω φορές που πολλούς…

Η αρφή μου κάποτε είπε μου (αστειευόμενη?) ότι εν επειδή είμαι “Νάρκισσος”.

Επεξεργάστηκα το λίο…τζαι νομίζω ήβρα το…

Κοιτάζω τον καθρέφτη κάθε φορά που θέλω να προσγειώσω τον εαυτό μου, να με ξυπνήσω που ονειροπόληση…Τζαι ονειροπολώ συχνά…Για το ποιά με φαντάζουμαι να είμαι μετά που χρόνια, αν θα έχω δουλειά,  αν θα καταφέρω να πραγματοποιήσω κάποια που τα όνειρά μου …Με φαντάζομαι να έχω μια επιθυμητή ζωή…τζαι με τούτο ο “καθρέφτης” εν συμφωνεί!

Τελευταίως έχω λίον παραπάνω χρόνο στα σσέρκα μου τζαι πολύ που τούτον το χρόνο σπαταλώ τον  καθόμενη στο σπίτι μου, αφιερώνω τον στις σκέψεις μου, στα όνειρα που κάμνω την νύχτα άμμαν τζοιμούμαι, αλλά τζαι την μέρα άμμαν απλά κάθουμαι το απόγευμα πάνω στη βεράντα, μπροστά που το γρασίδι τζαι τον κήπο τζαι θωρώ που μακριά τους μιτσιούς να παίζουν ανέμελοι μες την γειτονία …

Ούλλα τζυλούν “όπως το μέλιν”, όπως λαλεί τζαι μια κολλητή μου… όσπου θωρώ μπροστά μου καθρέφτη… τζαι πάντα λαλώ να μεν κοιτάξω μέσα…αφού ξέρω τι εν να δώ (εν τζαι εν η πρωτη φορά) τζαι πάλε κοιτάζω…

Λίες εν οι φορές που είμαι ευχαριστημένη με τζείνο που βλέπω…όι κατ’ανάγκην , τζαι όι πάντα, για τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ειδώλου Κάλιους, αλλά τζαι για το περιεχόμενο Κάλιους.

… το εσωτερικό εν το θωρείς αμέσως στο καθρέφτη αλλά βλέποντας κατάματα τον εαυτό σου (ακούεται φοϊτσιάρικο :Ρ) μπορείς να “δεις” τζαι το εσωτερικό σου…τζαι προς Θεού, εν μιλώ για τα έντερα ή τον σκελετό σου (εν έχω ακτίνες Χ…εν ξέρω για σένα)… Άκουσες ποτέ τη φράση “Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής”; Κοιτάζοντας στα μάτια κάποιου εστιάζεσαι σε τζείνο που σου λέει …στο περιεχόμενό του… (well… sometimes…εκτός τζαι αν είναι ένας χχοτ γκάη τζαι εν αλλού η προσοχή σου :Ρ)…σαν να βλέπεις που μέσα του…τις σκέψεις του (εσωτερικές διεργασίες)… Μπορείς να το εφαρμώσεις τζαι στον εαυτό σου, κοιτάζοντας σε καθρέφτη και ξεκινώντας εσωτερικό μονόλογο!

Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη λοιπόν… Βλέπω απογοητευτικά ένα ανεπιθύμητο άτομο. Βλέπω την “ανεπάρκεια” προσωποποιημένη!Πριν ξεκινήσω να σκεφτώ τα θετικά και τα τυχερά που έχω σε τούτη τη ζωή, ξεκινώ πάντα με όσα δεν θα μπορέσω να κάνω, να γίνω, να βιώσω…Καταλαμβαίνω ότι ακούεται αχαριστία…τζαι είναι!!!

Κοιτάζω τον καθρέφτη (αυτοεστιάζω την προσοχή μου) για να με κατακρίνω, να με παρηγορήσω, να με διορθώσω, να με βάψω, να με ξεαγχώσω, να με προσγειώσω, να με ταπεινώσω ίβεν…

… τζαι ποτέ ο γέριμος καθρέφτης δεν μου είπε (ας εν τζαι ψέματα) τζείνο που ελάλε της Μητριάς (?) της Χιονάτης για να με κάμει να νιώσω λίο πιο καλά…

Χμμμ… Τωρά που  το λέω-γράφω…θέλω τζαι γω ποτζείνο τον καθρέφτη…Να τον ρωτώ “Καθρέφτη καθρεφτάκι μου είμαι έξυπνη; (Εν θα το ρωτώ ποιά είναι η πιο όμορφη -> άκου ποτζεί η Μητριά δηλαδή Ναρκισισμό στο φουλ, που θέλει τζαι επιβεβαιώσεις . Ούτε συγκριτικά με άλλους εν θα ρωτώ). Τζαι να μου λαλεί (πηλέ μου): “Ε, δεν είσαι και τούβλο” (ας εν τζαι)…

Ο εαυτός μου εν ο πιο σκληρός κριτής μου! Έναν καλό λόο για μένα δεν είπε ποττέ, εκτός τζαι αν θα τον πει σαρκαστικά!

Ύστερα διερωτούμαι γιατί προσπαθώ τζαι κάμνω συνέχεια αλλαγές πάνω στα μαλλιά μου. Μπάϊ δε ουέϊ, τα μαλλιά μου τωρά εν καστανό σκούρο… Αλλά έννεν το χρώμα των μαλλιών μου, ούτε τα ρούχα, ούτε οι σοκολάτες, τζείνο τελικά που ψάχνω για να με κάμει να νιώσω καλύτερα…τζαι εν μιλώ για να έβρω το νόημα της ζωής και την πορεία μου σε τούτο τον κόσμο…νομίζω τζείνα ήβρα τα… είναι αναγκαία αλλά όχι επαρκή για να με βγάζουν πάντα από τη μιζέρια…

Εν κάποια μικρά -μικρά, που στην αρχή εν τους διώ πολλή σημασία…αλλά όταν μαζευτούν πολλά μαζί ρίχνουν με ψυχολογικά.

ππού.χχού Σκέφτουμαι για τη δουλειά που θα θελα να έχω τζαι μετά θωρώ με στο καθρέφτη τζαι μου λέω: “Σύνελθε, έννεν για εσένα τούτα τα πράματα” τζαι μετά ρωτώ με ( ο εσωτερικός μονόλογος…υπό διαφορετικές συνθήκες, δηλαδή άμμαν εν λογικός και θετικός έχει θεραπευτικά αποτελέσματα): “Γιατί; (με παράπονο)” ,τζαι το είδωλο μου λέει: ” Επειδή είσαι τούτη που είσαι” (δες απάντηση τς…ούτε το μαντείο των Δελφών δεν απαντούσεν έτσι)…

Αλλά εγώ καταλάβω τι μου λέει ο καθρέφτης τζαι έχει δίκαιο….

…Έτυχέ σου να ακούσεις ποττέ τη φωνή σου σε βίντεο ή ράδιο τζαι να πάθεις μια μικρή κρίση ταυτότητας ώσπου να καταλάβεις ότι εν η δική σου φωνή; Ή να θωρείς παλιές σου φωτογραφίες τζαι να αναρωθκιέσαι…”Ρε;! Μα είμαι εγώ τούτη;” Κάτι παρόμοιο παθαίνω με τον καθρέφτη κάποιες φορές…εν με αναγνωρίσω…ή εν θέλω να με αναγνωρίσω….παθαίνω προσωρινή προσωπαγνωσία…

Μπατ…είμαι τούτη που είμαι, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου!

30 seconds to mars

“From Yesterday”

He’s a stranger to some
And a vision to none
He can never get enough,
Get enough of the one

For a fortune he’d quit
But it’s hard to admit
How it ends and begins
On his face is a map of the world
(A map of the world)
On his face is a map of the world
(A map of the world)
From yesterday, it’s coming!
From yesterday, the fear!
From yesterday, it calls him
But he doesn’t want to read the message here

On a mountain he sits, not of gold but of shit
through the blood he can look, see the life that he took
From council of one
He’ll decide when he’s done with the innocent

On his face is a map of the world
(A map of the world)
On his face is a map of the world
(A map of the world)

From yesterday, it’s coming!
From yesterday, the fear!
From yesterday, it calls him
But he doesn’t want to read the message
He doesn’t want to read the message
Doesn’t want to read the message here

On his face is a map of the world

From yesterday, it’s coming!
From yesterday, the fear!
From yesterday, it calls him
But he doesn’t want to read the message here
From yesterday,
From yesterday,
From yesterday, the fear
From yesterday,
From yesterday
But he doesn’t want to read the message
But he doesn’t want to read the message
But he doesn’t want to read the message here

Κόφφφυ τάϊμ…

Κάλιους =Κ

Παλαβή (απλά είμαι moody σήμερα και όλα μου βρωμάνε –> όπας καλαμαρίζω; ) =Π

 

Κ=Ένα φραπουτσίνο παρακαλώ με καραμέλα (I loooove frapuccino with caramel) 🙂

Π=Έχουμε με γεύση μόκα, βανλίλλλλλα και κρεμ προυλέ.

Κ=Καραμέλα εν έχετε;

Π=Τι ακριβώς θέλεις;

Κ=Φραπουτσίνο σκέτο ή με καραμέλα, να μεν έχει άλλα πράματα μέσα…

Π=Έχουμε ένα που έχει και άσπρη σοκολάτα…

Κ= >: / (θυμωμένη φατσούλλλλλα). Εν μου αρέσκει… Απλά κάμε μου φραπουτσίνο σκέτο.

Π= Εν έχουμε.

Κ= καφέ με θρυμματισμένο πάγο τζαι αφού μπορώ να προσθέσω καραμέλα, προσθέτω μετά μόνη μου.

Π=Εν έχουμε.

Κ=Αφού προχτές ο συνάδελφος σου έκαμέ μου… Εν εξαναήπιες φραπουτσίνο;  Εν εύκολο(άνγκριερ)…

Π=Τί χρώμα είχε;

Κ= (σοβαρομιλά τωρά…ΣΚΑΤΙ) καφέ…(ύφος απορίας)

Π= (σκέφτεται)…Έχουμε με ινδοκάρυδο!

Κ=(Γαμώ τη ράτσα μου)- > τούτο εσκέφτηκα το… εν το επρόφερα…(Αναστεναγμός) Ένα λάττε…

Π=(Χαμόγελο) Θα θέλατε κάτι άλλο;

ΜΑ ΠΕΡΙΠΑΙΖΕΙΣ ΜΑΣ  ΚΟΠΕΛΛΑ ΜΟΥ; ΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΘΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ; (Έτο έκαμε με να καλαμαρίζω  !%^&**(&^%!@)

New Ατάκα!

Του τα ‘πα του τα ‘πα, του τα ‘πα του ανθρώπουουου… ατάκα ατάκα ατάκα και επι τόπουυυυυυυ!

Το πιο πάνω είναι ένα μικρό intro (αλλά άσχετο με το υπόλοιπο ποστ, απλά ενεργοποιήθηκε ταυτόχρονα με τον τίτλο και τώρα παίζει σαν μαγκωμένο CD μες το μυαλό μου (ΟΚ τζείνο το λίο μυαλό που διαθέτω! Έστω!#$%%^***%& ->βρισσιά undercover).

Θέλω να μοιραστώ την τελευταία μου εμπειρία στην καφετέρια του πανεπιστημίου (την τελευταία μέρα που διάβαζα για την εξέταση “επαγγελματικής επάρκειας”…άκου όνομα που εδώσαν της εξέτασης, μη χέ…μπάϊ δε ουέϊ ΕΠΕΡΑΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ…) η οποία είναι η εξής:

Ερυκίνη, Μ#1 (οξα #2; Ερυκίνη; Εσύ τις ονόμασες  so…αν κάμνω λάθος… τζαι είσαι κατάγυρα…διορθώνεις με…) και Kalioush κάμνουν διάλειμμα που το δκιάβασμα (btw τα διαλείμματα μας με τις προαναφερθείσες  διαρκούσαν περισσότερο που το δκιάβασμα στη βιβλιοθήκη). Ερούφησα τζαι την τελευταία σταξιά που το φραπέ μου (στάαααντα) τζαι εχλαπάκιασα το τελευταίο κομμάτι που την σοκολάτα. Είχα το πάρει απόφαση έπρεπε να συνεχίσω το διάβασμα, έστω που εν το ήθελα με τίποτε!

Πάω να πετάξω το χαρτί της σοκολάτας στον κάλαθο που δίπλα εκάθετουν ένα τυπούι που εκοίταζε χαμογελώντας…

Χαμογελώ τζαι κάμνω να φύω…

Εεεεεεε…, λέει.

Γυρίζω τζαι χαμογελώ με γεμάτο το στόμα αφού ακόμα εμασουλούσα την mars μου…

“Πρέπει να έρκεσαι που αρχοντική γενιά”, λέει σοβαρά.

(Γιατί Θεέ μου…. why meeeeeeee, I look at you and I can’t believe it why meeeeeeeeee τραγουδά και η Λίντα Μάρτιν:

 Αν και ήξερα ότι το “ΓΙΑΤΙ” συνήθως είναι η έναρξη μιας συνομιλίας, ετόλμησα τζαι ερώτησα αφού εμάζεψα τα φρύδια μου με απορία:

Γιατί; Ερώτησα.

Επειδή έχεις μπλέ μάτια… (Το ίδιο φκιολί πάλε…βλέπε ποστ Φεβρουαρίου…με τταγκ την λέξη “κομπλιμάν”)

Δαμέ επίαινε ακόμα ένα “γιατί” που στην ουσία εν ήθελα να το ρωτήσω, αλλά επερίμενε με ανυπομονησία ο άλλος να του πώ:

Έτσι α! Καμία σχέση! Εκατάφερά τα τζαι εν ερώτησα “Γιατί;”

… (μεν απαντήσεις θέλω να πάω να θκιαβάσω… πλίιιιιις!)

Διότιιιιιιιι…, συνεχίζει ο άλλος.

(Μα αφού εν ερώτησα “γιατί”…damn it man).

…διότι …έτσι μου είπε ένας φίλος μου (οουκέεεεεεη =ΟΚ)

Μάλιστα, λέω. Σπουδάζεις εδώ; (Βασικά ήθελα να ρωτήσω εσπούδασες τζαι διάς έτσι ωραία επιχειρήματα…NOT…αλλά εμούλλλλωσα!)

Οϊ, λαλεί μου. Είμαι κτηματομεσίτης και τσουπ, φκάλλει μια καρτούδα. Γυρεύκεις σπίτι; Αρωτά.

(Γιατί φαίνουμαι σου άστεγη; ΔΕΝ είπα)

Όϊ, είπα…έχω σπίτι… ευχαριστώ!

Ατού ο Γαβριήλης ->…Εεεεεεεε…..αν γυρέψεις με τον άντρα σου κανένα διαμέρισμα τηλεφώνα μου.

Βασικά έθελε να ρωτήσει αν είμαι παντρεμένη.  Αλλά επειδή φακκούν μου οι έμμεσες ερωτήσεις είπα του απλά: “ΟΚ”.

Δηλαδή είσαι παντρεμένη; (Έτην ερώτηση!)

Όι.

Χαμόγελο. BTW καθ’ όλη την συνομιλία δεν έκαμε blink ούτε μια φορά… (εθύμισε μου τον crazy scientist -cartoon of Warner Brothers).

Ωραία, λέει μετά… (Ωραία; Αρώτα τζαι την μάνα μου αν εν ωραία…που το έσσει κα(η)μόν να με παντρέψει κι ας είμαι ακόμα παιδάκι {βήξιμο…βήξιμο λέω}).

Η μάνα μου τζοιμάται τζαι θωρεί όνειρα ότι με επάντρεψε τζαι μετά ξυπνά τζαι απογοητεύκεται η καημένη! Ήντα ξέρω εν να της μείνει η απογοήτευση! Κάμνω την χάζι που μετά έρκεται τζαι λαλεί μου λεπτομέρειες που το όνειρό της τζαι κάμνει χαρές μόνη της!

Έτσι ο παρέας ! Είπε να πάει στο πάνεπ. να κάμει καμιά “δουλειά” … Αλλά εν ξέρει ότι με τούτη τη ΚΡΙΣΗ “δουλειά” μάλλον εν θα έβρει εύκολα! Ιφ γιου ρητ μη!

Lazer tzai pellares!

6 εν το ραντεβού (randez-vouz) μου…πάω η ώρα 6 παρά 5 τζαμέ. Τυπική.

… η ώρα έγινε 6 και 5…

η ώρα έγινε 6 και 10…οκ εν μες τα λογικά πλαίσια να καθυστερήσουν λίο…

6 και 15…(πιάνω περιοδικό να δκιαβάσω)

6 και 25…. (still… να κάθουμαι όπως το μαννό πας την καρέκλα του χώρου αναμονής…το περιοδικό εδκιέβασα το 2 φορές)

6 και 30…(θωρώ την γυναίκα πίσω που τη ρεσέπσιον…τζαι ψουψουρίζει με μια λίο μαννούα αισθητικό, τζαι μετά θωρούν με…”Α…εν να ήρτε η ώρα μου”, σκέφτουμαι…)

6 και 40…(ο καναπές έπιασε το σχήμα του ποπού μου τζαι διερωτούμαι αν τωρά που εν να σηκωστώ εν να μπορεί να ξεβουλλώσει…)

6 και 50 ( !@ #$&*(())^%$#!! @ @ %^ κιάολε κιάολε, εν να σηκωστώ να φύω αλλά πριν φύω θα τους κάνω ένα “χεσίδιν” (μπαρδόν) 

Η Kalioush να περάσει; (λέει η κοπελιά πίσω του το ρεσεπσιόν)…

-Επερίμενες πολλήν ώρα έννεν (με ύφος ξανθιάς );

Εγώ: Εν πειράζει… (χαστουκίζω τον εαυτό μου νοητικά) …η αλήθεια εν ότι μια ώρα αναμονής εν πολλή ώρα…εμπορούσετε να με ενημερώνετε ότι θα είχε καθυστέρηση ή να έβαζα το ραντεβού μια άλλη ώρα… χεχε (χαμόγελο)

Η χαζο-αισθητηκός: (…) ναι (…)

… που θα πεί ότι ούτε ένα συγνώμη (έστω τζαι αν δεν το εννοεί) δεν είπε.Ντάξει εν να μου πεις το συγνώμη εν μισό χέσιμον  (μπαρδόν)…ε ας μου πεί δκυό συγνώμη! :ρ Μπορεί να μεν φταίει τζείνη αλλά ένα συγνώμη αφού δουλεύκει τζαμέ έπρεπε να το ρίξει…Όι πως ήταν να κάμει διαφορά…εγώ ήμουν ήδη σικκιρτισμένη (sick & tired = σικκιρτώ).

Σε ένα λεπτό ετέλιωσε τις μασχαλούδες μου! (Μα για 1 λεπτό υπόθεση μιλούμεν τωρά….τς)…Πρέπει να τις κάμω εν να ξεκινήσουν οι επιδρομές στις παραλίες τωρά…

Εν ήταν η πρώτη φορά που με καθυστερήσαν σε αυτή την Λέιζερ- κλινική … Επειδή πάω κάθε τρεις μήνες να αποτριχώσω τις μασχαλούδες μου …κάθε φορά ξεχνώ πόσο αρκούν …τζαι αφήνουν τους πελάτες να περιμένουν…τζαι δεν είμαι η μόνη που απηύδησα με την συμπεριφορά τους…πόσες και πόσες φορές να τους κάμω παράπονο… τα ευλοημένα… βολεύκει που εν κοντά στο σπίτι μου ειδάλλως θα επήαινα αλλού… αλλά κανεί πιον… εν θα με περιπαίζουν οι μαννο κικκίρες!…πιάνουν μια κοπή ευρό που τες πελάτισσες τζαι συμπεριφέρουνται με μια αναιδέστατη αδιαφορία…

Εν τυχεροί πολλά που εν μου αρέσκει να κάμνω δυσφήμιση…τζαι δεν θα πω ότι αυτή η κλινική είναι στα Λατσιά…δεν είμαι εγώ τέτοια. Τζείνο έλειψε δηλαδή …να γράψω τζαι ότι  το όνομα της κλινικής ξεκινά με “Alpha ”  😉  :p…  (ο νοών νοείτο -> νοείτο ή νοείτω)

“Εγιώ είμαι τίμια γυναίκα” …

…όσο το σκέφτουμαι τόσο παραπάνω τριβιτζιάζουμαι! Καθόλου επαγγελματισμός…επήαν τζαι τα ραντεβού που είχα μετά τζαι ούλλα…

Ε…μα…εν χεσολίρης ο δερματολόγος που το έχει …. εν τζαι λίο τσαλαβούτης (τωρά μεταξύ μας :Ρ)…κόφτει τον αν χάσει μερικές πελάτισσες;…Τα λεφτά του πάλε φκάλει τα….

Νευριάζω παραπάνω που εν μπορώ να κάμω τίποτε…Αχ τζαι να μπορούσα  τον κόσμο να άλλαζα…θα ξαναέβαφα γαλάζια την θάλασσα (Όπας κάτι μου θυμίζει τούτο :Ρ ).

Πέτε μου ένα καινούριο τόπο να πάω για λέϊζερ ρε…τζαι εν θέλω να πάω τζαμε ξανά…