Μπορεί να ήταν καιρός και τυχαία περίσταση που με έφεραν στο κόσμο. Και μπορεί να έμενα αγονιμοποίητο ωάριο ή περιπλανιόμενο σπερματοζωάριο της δεκαετίας του ογδόντα…Αλλά έτυχε να έρθω σε ζωή. Και αναπτύχθηκα κατόπιν προδιαγραφών των γονιδίων μου. Ύστερα ήταν η σειρά του περιβάλλοντος με όλα τα εξωτερικά του ερεθίσματα…έπρεπε κι αυτό να βάλει το στίγμα του στην προς ανάπτυξη της προσωπικότητα μου. Με μια αφέλεια, ντροπαλότητα και εσωστρέφεια έζησα την παιδική μου ηλικία, νομιζόμενη πως όλος ο κόσμος ήταν καλός και η ζωή είναι απίθανη… ήμουν χαρούμενη. Κι ύστερα ήρθαν οι ορμόνες, και οι ανεπιθύμητες αλλαγές στο σώμα και οι τρίχες και η υποχρέωση να είμαι κοπέλα και όχι κορίτσι.

Θυμούμαι την πρώτη φορά που έπρεπε να βάλω στηθόδεσμο. Ήταν από τις χειρότερες μου εμπειρίες. Το αίσθημα ότι άρχιζε να βγαίνει πάνω μου κάτι που μου προκαλούσε ντροπή.Κι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή αφού τώρα έπρεπε να το κρατώ εγκλωβισμένο σε ένα ειδικά διαμορφωμένο άβολο κομμάτι ύφασμα. Σαν να είχα πάνω μου ένα μικρό εγκληματία. Εν ήθελα να μεγαλώσω. Υιοθέτησα “τον εγκληματία”. Τον αποδέχτηκα ως δικό μου. Μπορεί τις αλλαγές πάνω μου να μην τις πολυαγαπούσα, αλλά τότε εξακολουθούσα να αγαπώ τον κόσμο.

Οι ορμόνες εν έφτανε που εκάμναν ανακαινίσεις στο σώμα μου, αλάσσαν τζαι την ταπετσαρία των συναισθημάτων μου. Κάπου στο τέλος της εφηβικής ηλικίας τζαι στις αρχές τις νεότητάς μου αντιλήφθηκα ότι ήθελα να εξερευνήσω τον κόσμο που αγαπούσα τόσο πολλά. Ανακάλυψα ταλέντα μου. Τότε ήθελα να ασχοληθώ με το musical theatre! Μεγάλο όνειρο!Ως τωρά όνειρο έμεινε! Ήταν η ζωή μου να βλέπω μιούσικαλς.

Όπως για παράδειγμα:

ή τζαι τούτο:

εννοείται ότι όλα από τα πιο πάνω είδα τα, εχιλιοτραγούσησά τα!

Δεν είναι επομένως πολλά δύσκολο να δεις γιατί ερομαντικοποιούσα τον κόσμο! Σχεδόν εζούσα σε ένα πλαστό μικρόκοσμο που έφτιαξα για μένα. Ως τζαι στον καθρέυτη εμιλούσα μου στα Αγγλικά. Little did I know that our wold is in fact a heavy metal stage που εν είχε τόπο για τις ρομαντικές μου πεποιθήσεις.

Ετέλειωσα τις σπουδές σε ένα τομέα που πάλε αγαπούσα. Όι όσο τη μουσική τζαι το Θέατρο. Ως τζιαμέ καλά. Μετά εμπήκα στον κόσμο των μεγάλων. Το μιούσικαλ έγινε πεζό κείμενο, τραγωδία του Σοφοκλή είχε στιγμές που εγίνετουν ταινία χόρορ. Όι εν με εβοηθήσαν οι αλλαγές τούτες να γίνω πιο δυνατή. Επροκαλέσαν μου τραύματα. Έφτασα στο σημείο να αγνοώ και να υποτιμώ οτιδήποτε μπορούσε να επαναφέρει τη ζωή μου σε επίπεδο μιούζικαλ. Αντ’ αυτού έκαμνα τη ζωή μου κωμωδία. Εχώνουμουν πίσω που το προσωπείο της αστείας Kalioush για να μετατοπίζω την προσοχή από πάνω μου σε άλλα πράγματα.

Εσυνάντησα τζαι κόσμο που μου εκαταρρίψαν τη θεωρεία μου ότι όλος ο κόσμος είναι καλός. Σε κάποια φάση επίστευκά το ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Ξαφνηκά εξεκίνησα να βλέπω ειδήσεις, να έχω πελάτες με τραύματα που δεν τους τα είχαν προκαλέσει άγρια θηρία αλλά άγριοι ανθρώποι. Ξεκίνησα να γίνομαι πιο κοινωνική. Δεν ήμουν πλέον εσωστρεφής. Δεν ήμουν πλέον ντροπαλή. Και πέρασαν από τη ζωή μου άτομα που ήταν κακά. Προδότες, αδιάλλακτοι, ψεύτες, εκμεταλλευτές, άτομα που προκαλούσαν εκούσια κακό χωρίς να προσπαθούν έμπρακτα να επανορθώσουν. Προσπέρασαν και συνεχίσαν την πορεία τους διότι το να μείνουν εκεί ίσως να τους θυμίζει το κακό που προκαλέσαν.

Ψάχνω και πάλι να θυμηθώ πως ήταν όταν ζούσα στο δικό μου μιούσικαλ. Κάμνουν pop up οι σκηνές θρίλερ της ζωής μου τζαι καταστρέφουν μου το ρε.

Αααααα . Αλέρτ! Ημεηλ Αλέρτ!Αύριο πρέπει να πάω σε Στάρμπακς στην Αγγλία, διότι κερνούν δωρεάν λάττε ( είναι ο καινούριος χρόνος για τους Αιθίοπες τζαι τούτοι πουλούν καφέ από Αιθιοπία). Πολλά άσχετο… αλλά εν τούτα τα άσχετα που με κρατούν σε καιρούς κρίσιμους προς την αντιμετώπισή τους.

Εμπάτε πίσω σε σοβαρό μόουντ και άστε τη suit 1 του Μπάχ στο υπόβαθρο να σιγοπαίζει.

Πού έμεινα;

Στο τωρά. Θέλω να πιάσω τη ζωή που το γιακκά τζαι να της δώσω να στήσει. Θα την κάμω να μου φέρει το “μιούσικαλ” πίσω!