Αργία σήμερα! Ξέφυγα από τις ρουτινιάρικες σκέψεις μου. Άφησα τη διάνοιά μου να ταξιδεύει, σε ένα διάλειμμα διαβάσματος!Ξανα-αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος θα γυρίζει και χωρίς εμένα. Θα είμαι μόνο μια ανάμνηση για όσους με αγαπούν ή με αγάπησαν. Για κάποιους καλή για άλλους ίσως κακή! Κι όταν χαθούν οι δικοί μου… θα χαθώ οριστικά! Δεν θα λείπω σε κανένα! Υπάρχω εξαιτίας εκείνων που με αγαπούν και αγωνίζομαι γι αυτούς.

Υπάρχουν εκατομμύρια άτομα που μπορούν να με αντικαταστήσουν, σαν ψυχολόγο, σαν φίλη, σαν γυναίκα!Κανένας αναντικατάστατος! Αλλά θα είμαι και η εγγονή, κόρη και η αδελφή. Τρεις ρόλοι που διαρκούν για πολύ λίγο, μέσα στην αιωνιότητα και δεν αντικαθίσταμαι τόσο εύκολα σε αυτούς. Κι αυτά είναι που αξίζουν. Λένε πως ο ρόλος της μάνας ότι είναι ο καλύτερος. Ανεξήγητα ανιδιοτελή πλάσματα οι μάνες… και οι πατέρες. Αυτόν τον ρόλο δεν τον έχω!Δεν θα γίνω ποτέ μάνα αλλά φαντάζομαι θα έκανα το καλύτερο που μπορώ, αν ήμουν. Έχω πολλή αγάπη να δώσω!

Αν είμαι κι εγώ μια σταγόνα στον ωκεανό κι αν έτσι μας φέρονται οι άλλοι!Γιατί εγώ το βρίσκω δύσκολο να αντικαταστήσω άλλα άτομα στη ζωή μου;

Διότι το στίγμα με το πέρασμά τους, γίνεται ένα με την ύπαρξη μου.

Κι όταν γίνουν δικοί μου και ξαφνικά φύγουν… αφήνουν μια τρύπα πάνω μου, που είναι μοναδική. Και αυτήν τη τρύπα δε την γεμίζει κανένας. Απλά τα καινούρια άτομα, πράγματα… απασχολούν τη διάνοια μου, μακρυά από τα κενά μέσα μου…όσπου να κοιτάξω στο καθρέφτη (διάνοια μου).

Είμαι μια ασήμαντη -σημαντική. Ασήμαντη για τον κόσμο αλλά σημαντική αρκετά ώστε να δίνω χαρά στους δικούς μου… για όσο υπάρχουν αυτοί.

Έπειτα…δεν φοβάμαι…βλέπουμε!