Monthly Archives: March 2020

Προ Πανδημίας (ΠΠ)

Τον καιρό ΠΠ (Προ Πανδημίας) πήγαινα για ψώνια χαλαρά, έκαμνα 5 λεπτά να αποφασίσω αν θα πάρω Ένταμ, Γκούτα ή Μπρι, μετά σκεφτόμουν να πάρω ελίες ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΑ καμιά ελιά, έβλεπα γνωστούς και χαιρετιόμασταν ΔΙΝΑΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΣΠΑΖΟΜΑΣΤΑΝ και λέγαμε τα νέα μας στο διάδρομο με τα ζυμαρικά…ΠΟΤέ στο διάδρομο με τα κατεψυγμένα διότι 1 λεπτό εκεί σε πιάνει διάρροια και στα 5 γάγγραινα… μετά πήγαινα στο διάδρομο με τις σοκολάτες (τζιαμέ να δεις σκέψη τζαι προσήλωση)… αλλά δεν έπαιρνα (κουχ, φλέγμ —> εν οκ… όχι τπτ άλλο αλλά το διαβάζουν και φίλοι διαιτολόγοι)
 
Τώρα επί καιρού Πανδημίας πάω για ψώνια λες και θα κάνω νεκροψία στο τυρί το οποίο λόγω άγχους, καταλήγει τελικά να είναι σόγιας (κατα λάθος, μην χαίρεστε οι βίγκανς). Γάντια, μάσκα, ντετόλ (το οποίο έμαθα μετά έχει και ημερομηνία λήξης…Μικρό ανεύρισμα σε 5, 4, 3, 2, ……) και…
 
Κοντινό πλάνο…πίσω από τη μάσκα και τα γυαλιά μυωπίας (για μερική κάλυψη αφού εν έχουμε ποτζείνα των ιατρών) εγώ με ύφος Κλιντ Ίστγουντ στο ‘δε γκουτ δε μπατ εν δε άγκλη’ . Και μόλις από απέναντι έρκεται ένας αμέριμνος καταναλωτης ρίχνω του βρώμικες ματιές (όχι σεξουΛΑΪΚΕΣ μάνα, ντέρτι άγριες πως να το πω αι για μας του ΑΓΓΛΟΜ..ΠΑΘΕΙΣ … Τωρά κάμε πλάνο αμερικέν για να φανεί η ετοιμότητα στο όπλο μου (ΝΑ ΒΗΞΩ…για να απομακρυθει) ΔΕΝ απομακρύνεται … Πρέπει να δράσω σε δευτερόλεπτα…η μουσική του Τζόν Ουίλιαμς ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ στο υπόβαθρο… αλλάζω απότομα διάδρομο…
 
Ουφ εκουράστηκα…πια χαλάρωση.
 
#μεινεσπιτισουλαλωσουτζαιοτιεβρεφαε

2020

Τζαι τι να γράψεις που να μην εχει 1000 ειπωθεί τους τελευταίους 3 μήνες. Άλλο να το ακούεις και άλλο να το ζεις. Επαναπροσδιορίζεις τα πάντα. Επιβεβαιώνεις αρχές σου, που επηαίναν να ξεθωριάσουν. Στρέφεσαι προς την οικογένεια και δημιουργάς δεσμούς πιο ισχυρούς. Παίρνεις αποφάσεις, αναπλαισιώνεις καταστάσεις. Μικροποιείς πράγματα που μεγιστοποιούσες πριν.

Αν φκούμεν που τούτο ζωντανοί ελπίζω να θυμούμαι τούτα που σκέφτουμαι τωρά τζαι να μεν ξεχαστούν εύκολα όπως συμβαίνει πάντα. Θέλω να θυμούμαι τα πιο σημαντικά. Τούτα που διακυβέβονται να χαθούν: Αγαπημένα άτομα και υγεία,σωματική και ψυχική, ειρήνη διανοίας. Όχι για την αγάπη εν φοούμαι διότι θα συνεχίσει να υπάρχει…αλλά εν η πιο γλυτζιά αγάπη τζείνη των γιαγιάδων τζαι γονιών, τζαι θέλω την.

Ζω πρωτόγνωρα πράματα που κανονικά θα έπρεπε να είναι φυσιολογικά. Μιλώ για τα ωραία …τα λία ωραία που παρατηρώ μες το κακόν τούτο…: Για τωρά θα αναφέρω μόνο ένα δκυο…

Οικογένειες μαζί να περπατούν στο πάρκο ίσως που τες ελάχιστες ασχολίες που μπορούν να κάμνουν τωρά … αλλά ενωμένοι. Τζαι οι νεαροί να το απολαμβάνουν χωρίς να διαμαρτύρουνται τζαι να ντρέπουνται που εν με τους γονιούς τους.

Εκτός που τον πανικό τζαι τον σποραδικό θυμό (λόγω φόβου) παρατηρώ στην υπεραγορά μια ευγένεια τζαι καλοσύνη τζαι μαθκιές με συμπόνια, γιατί έχουμεν το ανάγκη παραπάνω που κάθε φορά. Νιώθω ότι το εννοούν.

Η καλιέργεια υπομονής … (χχχα …εδιούσα και ομιλίες σχετικά με την υπομονή… θα έβαζα κι άλλα πολλά σημαντικά στοιχεία και αναφορές μέσα σε τούτη την ομιλία αν την έκαμνα τωρά). Η καλλιέργια υπομονής βοηθά σε να μάθεις ποιος είσαι . Ποια τα όρια σου…Φκαίνεις που μια αποπραγμάτωση τζαι απροσωποποίηση τζαι αντί να παρατηρείς τον κόσμο σαν σε ταινία….όπως είχαμε καταντήσει να κάμνουμε λόγω ρουτίνας, βολέματος και ευμάρειας… ξαφνικά ζεις τη δική σου ζωή με ούλλα τα συναισθήματά σου. Έχεις επίγνωση της κάθε ώρας, επίγνωση του πόσο ευάλωτος είσαι , τί έχεις και τι έχεις να χάσεις και επίγνωση στο πού είσαι και τί συμβαίνει γύρω σου. Είναι σαν να ανοίουν τα μάθκια σου μετά από χρόνια επιφεφυκίτηδα, που διαρκούσε δεκάδες χρόνια. Τούτα εσυμβαίναν αρκετό καιρό γύρω μας… αλλά ως τωρά εβλέπαμεν τα που την τηλεόραση, ή εσβήναμεν ‘τα νέα’ διότι αγχώναν μας και επροτιμούσαμε κάτι “ελαφρύ” για να μεν σκεφτόμαστε ό,τι αρνητικό συμβαίνει γύρω μας. Εβάλαμε τη τσίπα πίσω στο μάτι μας. Αλλά καμιά φορά- όχι κάθε λεπτό οκ-, τακτικά όμως εν καλά να είμαστε ενημερωμένοι και να μαθαίνουμε την ΑΛΗΘΚΙΑ για το πού πάμε σαν ανθρωπότητα τζαι τι μπορούμε να κάνουμε ο καθένας για να είμαστε σωστοί, ηθικοί ως προς τον πλανήτη, τον πλάστη, τον συνάνθρωπό μας.