Τον καιρό ΠΠ (Προ Πανδημίας) πήγαινα για ψώνια χαλαρά, έκαμνα 5 λεπτά να αποφασίσω αν θα πάρω Ένταμ, Γκούτα ή Μπρι, μετά σκεφτόμουν να πάρω ελίες ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΑ καμιά ελιά, έβλεπα γνωστούς και χαιρετιόμασταν ΔΙΝΑΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΣΠΑΖΟΜΑΣΤΑΝ και λέγαμε τα νέα μας στο διάδρομο με τα ζυμαρικά…ΠΟΤέ στο διάδρομο με τα κατεψυγμένα διότι 1 λεπτό εκεί σε πιάνει διάρροια και στα 5 γάγγραινα… μετά πήγαινα στο διάδρομο με τις σοκολάτες (τζιαμέ να δεις σκέψη τζαι προσήλωση)… αλλά δεν έπαιρνα (κουχ, φλέγμ —> εν οκ… όχι τπτ άλλο αλλά το διαβάζουν και φίλοι διαιτολόγοι)
Τώρα επί καιρού Πανδημίας πάω για ψώνια λες και θα κάνω νεκροψία στο τυρί το οποίο λόγω άγχους, καταλήγει τελικά να είναι σόγιας (κατα λάθος, μην χαίρεστε οι βίγκανς). Γάντια, μάσκα, ντετόλ (το οποίο έμαθα μετά έχει και ημερομηνία λήξης…Μικρό ανεύρισμα σε 5, 4, 3, 2, ……) και…
Κοντινό πλάνο…πίσω από τη μάσκα και τα γυαλιά μυωπίας (για μερική κάλυψη αφού εν έχουμε ποτζείνα των ιατρών) εγώ με ύφος Κλιντ Ίστγουντ στο ‘δε γκουτ δε μπατ εν δε άγκλη’ . Και μόλις από απέναντι έρκεται ένας αμέριμνος καταναλωτης ρίχνω του βρώμικες ματιές (όχι σεξουΛΑΪΚΕΣ μάνα, ντέρτι άγριες πως να το πω αι για μας του ΑΓΓΛΟΜ..ΠΑΘΕΙΣ … Τωρά κάμε πλάνο αμερικέν για να φανεί η ετοιμότητα στο όπλο μου (ΝΑ ΒΗΞΩ…για να απομακρυθει) ΔΕΝ απομακρύνεται … Πρέπει να δράσω σε δευτερόλεπτα…η μουσική του Τζόν Ουίλιαμς ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ στο υπόβαθρο… αλλάζω απότομα διάδρομο…
Ουφ εκουράστηκα…πια χαλάρωση.
#μεινεσπιτισουλαλωσουτζαιοτιεβρεφαε
G.E.T. 
