Πρώτα είναι το μάθημα. Σε χαμηλό βράχο ο Κος Χρήστος μας τα δείχνει όλα αναλυτικά. Μερικοί δεν έχουν ξανακάνει ραπέλ και φοβούνται. Τελικά όλοι βέβαια το ευχαριστιούνται.
Οι παλιοί κρατάνε δυνάμεις. Ξέρουν ότι κάτι εντυπωσιακό μας ετοιμάζει.
25 μέτρα θεαματικός βράχος με θέα προς τους Καταρράκτες. Απαιτητική κατάβαση αλλά αν ακούς ότι σου λέει, όλα γίνονται εύκολα. Καλύτερο σημείο για όλους; H στιγμή που φτάνεις στο “αρνητικό” και κρέμεσαι στο κενό!
Πέρυσι ήταν χαριτωμένα κουτάβια. Φέτος έχουν δικά τους κουτάβια! Το ένα τσούρμο είναι πιο θαρραλέα, έρχονται όπου είσαι και έχουν πάντα όρεξη για παιχνίδι. Το άλλο τσούρμο κοιμάται πολλές ώρες της μέρας. Ειδικά το καφετί, το πιο γλυκούλι, είναι σπάνια έξω και πάντα προσεκτικό.
Όταν φτάσαμε στην πλατεία τα παιδιά του χωριού έδειχναν εντυπωσιακά καταρτισμένα στην ποδοσφαιρική τέχνη. Χωριστήκαμε σε ομάδες και αρχίσαμε. Πολύ πάθος από όλους αλλά με fair play διαρκώς, το διασκεδάσαμε πολύ. Όταν έχανε η μια ομάδα, πήγαμε μερικοί από την άλλη για να γίνει μεταμόρφωση. Συναρπαστικό ματς, 10-8 το αποτέλεσμα, καταιδρωμένοι και χαρούμενοι όλοι στο τέλος.
Είναι σίγουρα το πιο τέλειο μέρος για αναρρίχηση. Στην σκιά ως το μεσημέρι, με ποτάμι για εξερεύνηση όταν δεν είναι σειρά σου και ένα σωρό μέρη για εξερεύνηση.
Χθες το βράδυ μαζέψαμε από το δάσος ξύλα για να κάνουμε ψησταριά. Ο κύριος Χρήστος μας έδειξε ποια είναι καλά για προσάναμμα και πως να τα φτιάχνουμε όλα. Η ομάδα από την Κύπρο που είναι επίσης εδώ για κατασκήνωση όμως είχε και αυτή πολλά να μας μάθει. Αυγά ποσέ στην ψησταριά! Βγάζεις το πορτοκάλι και βάζεις το αυγό μέσα στο μισό φλούδι και όλο μαζί πάνω στα κάρβουνα. Παίρνει ένα απαλό άρωμα πορτοκαλιού στο τέλος που είναι καταπληκτικό.
Η άλλη πατέντα της βραδιάς ήταν το Google Plus party mode. Είναι νέο χαρακτηριστικό στις εκδηλώσεις του Google Plus κατά το οποίο όποια φωτογραφία πάρεις (αφότου δηλώσεις παρών στην εκδήλωση) ανεβαίνει απευθείας στον τοίχο! Οι Κύπριοι επισκέπτες είχαν εντυπωσιαστεί με την ταχύτητα πρόσβασης στο ελληνικό διαδίκτυο και αμόλησαν όλα τους τα gadget με μανία.
Εδώ κάθε μέρα βλέπουμε κάτι καινούργιο. Και αν είσαι ιχνηλάτης, μπροστά στο περπάτημα, βρίσκεις τα καλύτερα! Σήμερα έξω από το εστιατόριο, εκεί που αρχίζει το μονοπάτι για Μικροσπηλιά είχε προλάβει να απλώσει ιστό αυτή η καταπληκτική αράχνη.
Λασπόλουτρα πολυτελείας για μικρές κυρίες που φροντίζουν το δέρμα και την διασκέδασή τους. Μου θυμίζει επικές παλιότερες μάχες με την ομαδάρχη. Yuppi! Παιχνίδια στο camp!!
“Είμαι τατουαζιέρης!” Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω τον όρο. Μου έκανε με λάσπη από το ποτάμι ένα προσωπάκι στο μπράτσο. “Δεν χωράνε δυο μάτια, θα είναι Κύκλωπας.” Ευτυχώς δεν με χρέωσε.
Πιο πέρα στην ίδια βόλτα γέννησε και άλλη επιχειρηματική ιδέα. Βλέποντας το ίδιο γεωλογικό φαινόμενο που έκανε άλλους να φαντάζονται εξωγήινους στα Τζουμέρκα, σκέφτηκε να ζωγραφίσει κάτι πάνω στον βράχο και να το πουλήσει για παζλ!
Μου αρέσει το περπάτημα. Αλλά καμιά φορά με την ζέστη του καλοκαιριού το βαριέμαι. Όχι όμως στο ποτάμι! Εδώ δεν βαριέμαι ποτέ. Μπορώ όλη μέρα να πηγαίνω και να πηγαίνω…
This slideshow requires JavaScript.
Ακόμα και τα παιδιά που δεν είναι πολύ του περπατήματος, στα ποτάμια γίνονται άλλοι άνθρωποι. Είναι σαν παιχνίδι, πρέπει να βρεις την επόμενη πέτρα!
Ένα από τα πράγματα που λατρεύω στο δασικό χωριό είναι ότι είναι αρκετά μακριά από τον πολιτισμό για να βρίσκω την ησυχία που θέλω. Χθες ήταν ο τελικός του Euro. Αν με ενδιέφερε φαντάζομαι κάπου θα τον έβρισκα. Δεν με ενδιαφέρει όμως. Και απόλαυσα το εκπληκτικό φεγγάρι να φωτίζει όλη την χαράδρα του Άραχθου και τα πρόσωπα παιδιών που ομοίως είχαν μαγευτεί στην απόλυτη ησυχία της βραδιάς…
Είναι δυο μουριές πλέον γεμάτες μούρα. Δυστυχώς μαύρα μούρα. Όχι επειδή προτιμάω την γεύση των άσπρων μούρων αλλά επειδή γίνομαι χάλια. Ακόμα και οι πατούσες μου (ήμουν ξυπόλυτος) έγιναν μωβ!
Ένα ζευγάρι είχε σταματήσει για καφέ στο δασικό χωριό. Φεύγοντας είδαν που φωτογράφιζα αυτή την χελώνα. “Αχ, μπράβο, να δούνε τα παιδάκι και κάνα ζώο!” εκφώνησε η ηλικιωμένη κυρία ενθουσιασμένη.
Τι να της πω τώρα; Χθες φτάσαμε και έχουμε δει μια ντουζίνα ήδη…
Έχω ακούσει τους μεγάλους να μιλάνε για το χωριό. Είναι ένα μέρος λέει που βγαίνεις και παίζεις ότι ώρα θέλεις χωρίς να ανησυχείς ότι θα σε πατήσει αυτοκίνητο. Μάλλον εννοούν το δασικό χωριό, ε;
Όλη την ώρα κάνουμε πράγματα για να προσέχουμε την φωτιά. Πέτρες γύρω γύρω. Καθαρίζουμε όλη την περιοχή από ξερόχορτα. Πυροσβεστήρας κοντά. Και πάνω από όλα μικρή φλόγα.
Αλλά τότε ξαφνικά για την φωτογραφία πέταξε πάνω ένα θαμνάκι και ….πουφ! Μια φλόγα να!
Αφού έχουν τόση πλάκα όλα αυτά που κάνουν! Και εμείς μικροί δεν είχαμε τέτοια ωραία. Οπότε στην κατασκήνωση απαιτούμε και οι γονείς να διασκεδάζουμε εξίσου!
Δεν είμαι σίγουρος. Μου αρέσει πολύ να σκαρφαλώνω. Αλλά μετά όταν κατεβαίνεις έχει πολύ πλάκα. Την πρώτη φορά φοβόμουν αλλά μου είπε ο Κύριος Χρήστος τι να κάνω. Τώρα ανυπομονώ να το ξανακάνω!
Πέντε η ώρα. Περιμένω λίγο. Πεντέμισι. Είναι εντάξει εκεί μόνα τους; Ο μεγάλος πετάει τα σεντόνια το βράδυ και είχε κρύο χθες… Βγαίνω βόλτα με την φωτογραφική. Όχι, δεν θα γίνω αγχωτικός γονιός! Παίρνω μερικές φωτογραφίες και ευχαριστιέμαι το φρέσκο βουνίσιο αεράκι. Περνάω κάτω από το παράθυρό τους. Δεν ακούγεται τίποτα, κοιμούνται καλά όλα. Γυρνάω στο δικό μου σπιτάκι.
Όταν τους βλέπω αργότερα στο πρωϊνό είναι μέσα στην καλή χαρά. Ξύπνησαν όλα μαζί και άρχισαν κατευθείαν να παίζουν. Τελικά είναι και για τους γονείς εκπαίδευση αυτή η κατασκήνωση…
Μια άλλη σπηλιά που είχα πάει ήταν τόσο τεράστια που φοβόμουν. Αυτή εδώ όμως ήταν ωραία. Στην αρχή νόμιζα ότι θα κρυώσω αλλά δεν κρύωσα. Είχε υπόγεια ποτάμια και λίμνες. Και αστεία σχήματα στους σταλαγμίτες και τους σταλακτίτες. Ήταν μικρή βόλτα, την κάναμε όλοι εύκολα.
Ήταν μόλις 1400 μέτρα απόσταση σύμφωνα με το GPS αλλά κάναμε πολύ ώρα να φτάσουμε. Κάτι οι στάσεις, κάτι τα πολύ μικρά παιδιά που ήθελαν συζήτηση για να πειστούν να περπατήσουν… Ευτυχώς ήταν σχεδόν όλο στην σκιά και ανακαλύψαμε ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα στο μονοπάτι. Χελώνες, πουλάκια, μανιτάρια. Όλο θησαυρούς είναι το δάσος!
Για λεπτομέρειες της διαδρομής, χάρτες και στοιχεία GPS, πατήστε εδώ.
Η κατασκήνωση υποτίθεται είναι στάδιο ενηλικίωσης για τα παιδιά. Αλλά είναι εξίσου και για τους γονείς. Καθώς κλείνει η πρώτη μέρα της κατασκήνωσης για παιδιά μαζί με τους γονείς τους, έχουμε δει όλες τις ποικιλίες ειδών αλληλοεξάρτησης. “Μα, σίγουρα δεν με ζήτησε;” “Α, παίζουν μια χαρά, αλήθεια;”
Είναι δύσκολο να το φανταστείς όταν έχεις περάσει κάθε λεπτό σχεδόν μαζί τους από την ώρα που γεννήθηκαν. Αλλά με καλή παρέα…μας ξεχνάνε άνετα!
Δεν με ενοχλεί να βουρτσίζω τα δόντια μου. Αλλά το ξεχνάω καμιά φορά. Εδώ βρήκα το τέλειο μέρος για αυτή την δουλειά όμως. Με θέα τον Άραχθο, ειδικά στο ηλιοβασίλεμα, μπορώ άνετα να τα πλένω για πολυυυυ ώρα!
Έχουν αρχίσει να γίνονται της μόδας και στην Ελλάδα τα λεγόμενα “day camps”. Είναι ουσιαστικά παιδικοί σταθμοί για το καλοκαίρι, δηλαδή κάπου που κρατάνε τα παιδιά απασχολημένα όλη μέρα όταν δεν έχουν σχολείο. Αλλού τα βαφτίζουν “sports camp” και επιδίδονται κυρίως σε αθλητικές δραστηριότητες. Αξίζει να τα προτιμήσουμε; Ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης για πολλούς πιεσμένους γονείς φαίνεται να μην υπάρχουν εναλλακτικές μερικές φορές, ειδικά αν δεν υπάρχουν συγγενείς να βοηθήσουν. Μερικοί άλλοι παράγοντες:
Αυτά πάνε βόλτα - εγώ θα κάτσω να δουλέψω!
1. Συνήθως είναι θέμα κόστους. Δηλαδή τα day camp είναι πιο φτηνά από κατασκήνωση που μένουν εκεί τα παιδιά. Μην ξεχάσετε όμως να περιλάβετε και τυχόν μεταφορικά έξοδα και τον χρόνο που θα σας φάνε αν δεν είναι μέσα στον συνολικό λογαριασμό από την αρχή.
2. Εξαρτάται από το παιδί. Τα πιο πολλά παιδιά όταν λένε “κατασκήνωση” εννοούν και την ιδιαίτερη σχέση ομαδικότητας που αναπτύσσεται στους λεγόμενους “νεκρούς” χρόνους, όχι μόνο μια μέρα γεμάτη δραστηριότητες.
3. Μην πέφτετε στην παγίδα της “εξειδικευμένης” κατασκήνωσης. Εκτός αν είναι πραγματικά ψηλού επιπέδου σε θέματα πχ μουσικής παιδείας ή κάποιου σπορ, δεν πρόκειται το παιδί να γίνει Μπετόβεν ή Ρονάλντο μέσα σε έναν μήνα εκεί.
4. Μην σπρώχνετε το παιδί στο δικό σας βίτσιο. Αφήστε να διαλέξει μόνο του.
5. Πάλι ανάλογα με το παιδί, ίσως προτιμήσετε συγκεκριμένη ηλιακή ομάδα ή ακόμα και κατασκήνωση μόνο αγοριών ή κοριτσιών.
Μια χρήσιμη ενδιάμεση λύση για όσους μπορούν να τηλεργαστούν ή να μαντρώσουν δουλειά να κάνουν σε ένα όμορφο και ήρεμο περιβάλλον είναι η κατασκήνωση για παιδιά με γονείς. Δηλαδή για να μην νιώσουν τα παιδιά ότι τα “παρκάρετε” κάθε μέρα σε ένα day camp πηγαίνετε μαζί τους αλλά είστε ελεύθεροι να δουλέψετε το πιο μεγάλο μέρος της μέρας!
Βγήκαν λεπτομέρεις για το καλοκαίρι του 2011 και μπορείτε να τις δείτε κάνοντας κλικ εδώ. Με μεγάλη χαρά είδα να γίνεται πραγματικότητα η ιδέα της κατασκήνωσης για γονείς και ανυπομονώ. Λόγω οικονομικής κρίσης πολλοί είναι αυτοί που δεν θα έχουν χρόνο για πολλές διακοπές και αυτή η ιδέα ταιριάζει απόλυτα με τις ανάγκες της εποχής. Δεν χρειάζεται να οργανώσετε τίποτα, απλά θα πάτε!
Επίσης προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το λεπτομερές έγγραφο (Word) που καλύπτει πρακτικές λεπτομέρειες και “εκπαιδεύει” τους γονείς – πραγματικό υπόδειγμα.
Ένα ένα μας τα βγάζουν εδώ πάνω. Το τζιπ που μας πηγαινοφέρνει στις
Έτσι διασκέδαζαν τα παιδιά το 1999!
δραστηριότητες είναι από το Camel Trophy! Και εκεί που βρήκαμε παλιές φωτό σαν κι αυτήν, βρήκαμε και εικόνες από κατασκηνώσεις που οργανώνει ο Χρήστος από το 1999 και πιο παλιά.
Μου αρέσει που σε αυτή την κατασκήνωση μπορούμε να είμαστε πιο πολύ σαν ο εαυτός μας. Δοκιμάζουμε πολλά νέα πράγματα αλλά μπορούμε και να κάνουμε αυτό που προτιμάμε μερικές φορές.
Σήμερα κάναμε ποδηλατάδα σπέσιαλ. Κατεβήκαμε μέχρι τον Άραχθο! 670 μέτρα υψομετρικά κατήφορος και μόλις 21 ανήφορος. Κάναμε μια ώρα μαζί με πολλές στάσεις για να ξεκουραστούν τα χέρια μας από τα φρένα. Ήταν τέλεια. (Επειδή μετά τον ανήφορο τον κάναμε …στο τζιπ του κύριου Χρήστου.)
Είπα ότι μου αρέσει το μπάνιο στο ποτάμι. Ειδικά όταν έχει λάσπη!
Σήμερα βρήκαμε ένα μέρος με έξτρα-κολλώδη λάσπη και την κολλάγαμε στο γεφύρι σαν μάστορες. Μετά κάναμε κεραμεική. Μετά αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε στην γέφυρα με την λάσπη.
Ε, και μετά άρχισε ο λασποπόλεμος βέβαια!!
Αυτό που δεν υπολογίσαμε καλά ήταν πόσο κολλάει αυτός ο άργιλος. Έπρεπε να το φανταστούμε από τον τρόπο που κόλλαγε στην γέφυρα. Ευτυχώς το ποτάμι εκεί δεν είναι κρύο ούτε γρήγορο, οπότε με λίγο τρίψιμο καθαριστήκαμε.
Καθώς θαυμάζαμε τα φυτά και τα σχήματά τους, μάθαμε και για το φεστιβάλ που γίνεται στο τέλος Ιουλίου εδώ πάνω. Έχει θέμα ακριβώς αυτά τα υπέροχα σχήματα που δημιουργούνται στην φύση.