Αδέρφια μας, αλήτρες, πουλιά… Που λέτε, κάποτε υπήρξαν σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα, όπου με τον καιρό και την ανάγκη για επικοινωνία, έγιναν στίχοι… Και πολύ αργότερα κάποιοι από αυτούς γίνανε ποιήματα και DIY βιβλίο… Κάπως έτσι, και όταν η μοναχική γραφή συνάντησε την συλλογική έκφραση και δημιουργία, όλες μαζί, μεταλλάχτηκαν σε μουσικές απαγγελίες… Ρήξη, Υπόγα, Σινιάλο… Όπου με την σειρά τους, στο αυτοοργανωμένο στούντιο της Καλαμίδας, μπολιάστηκαν με νέες μελωδικές και ρυθμικές επιθυμίες… Έτσι, τον τελευταίο χρόνο, μετατράπηκαν σε αυτό που είναι τώρα, σε μουσικό συγκρότημα…
*
*
Ήταν Παρασκευή 14 Νοέμβρη και ηχογραφήσαμε δοκιμαστικά μια πρόβα… Για να μοιραστούμε το υλικό μας αλλά και για να δούμε που βρισκόμαστε και που πάμε… Το “πως” το ξέρουμε ήδη: Αυτόνομα, αυτούσια και αυτόοργανωμένα… Που θα φτάσουμε, κανένα πλάσμα δεν γνωρίζει… Ο χρόνος και οι πράξεις μας θα δείξουν… Ωστόσο ένα είναι σίγουρο, πως οι συνειδητές DIY δημιουργίες δεν χωράνε στον κόσμο που εχθρεύονται, σε αυτόν του θεάματος και του εμπορεύματος… Και αν κανείς προσπαθήσει να τις στριμώξει σε ταμπέλες και σε ράφια, το μόνο που θα καταφέρει είναι να τις πυροδοτήσει…
* Στίχοι – Ερμηνία: Στιχορραγία, με αφορμή την DiY αυτοέκδοση της ομώνυμης ποιητικής συλλογής
* Φωτογραφία – προσομοίωση Αιγαιώτικου βυθού: Ομαδικός τάφος από την γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα (1995), στην οποία υψώθηκε και η ελληνική σημαία κατά την διάρκεια της σφαγής 8000 αμάχων μουσουλμάνων…
Άφρονη, άφθαρτη, άφθονη κι ανθρώπινη η σκακιστική του φθόνου και η κακιστική του ζηλόφθονου
Μα όλα του ανθρώπου ανθρώπινα δεν είναι;
Μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε και ν’ αγαπάμε με αίσθημα παραίτησης και χρησικτησίας να βυθίζουμε τα όρη ανυψώνοντας το Εγώ σημαία και ν’ αντιστρέφουμε τους όρους ώσπου στο μίσος να καθρεφτίζεται η αγάπη απατηλή άπατη απάτη νήσος σε περιβάλλον νοσηρό γόνος άγονος κτήσεων και κατακτήσεων θέατρο σκιών, ανταγωνισμών και πολέμων κυνηγημένοι κυνηγοί ασώματων σωμάτων ηττημένοι νικητές φροϋδικών συμπληγάδων συμφερόντων συρφετός συφοριασμένος νυμφομανείς ζηλωτές της παράδοσης εξαρτημένοι χρήστες χρηστών ηθών ιερόδουλες και πατριάρχες, είλωτες ρολίστες με ζήλο υπερβάλλοντα και ζήλια σ’ εγκλήματα πάθους και κατάχρησης εξουσίας
Άτακτες τεχνικές επιβεβαίωσης και περίτεχνες τακτικές κυριαρχίας παιχνίδια υποταγής και δηλητηριασμένα βέλη των δέκα εντολών, επτά θανάσιμων αμαρτημάτων και εξακοσίων εξήντα έξι ηθικών φραγμών απαγορευμένοι καρποί και λέξεις
Πραγμοποίηση, αιδοιοποίηση, φαλλοκρατία, αυτοπραγμάτωση, άνευ ουσίας συνουσία δι’ εαυτόν από κοινού αλλά χωρίς τον άλλον δεν βλέπω βέλτιστο λοιμό λοιπόν γι’ αυτό κι επιμένω μη χείρον χείριστον και εάν ο έρωτας δεν είναι ελευθερία τότε μόνο αρρώστια μπορεί να είναι
Ανθρώπινο συναίσθημα η ζήλια και απάνθρωπη σαν ιδιοκτησία, πανδημία
σκεπάσου τα γραπτά απατούν τα λόγια σβήνουν τα βλέμματα παγώνουν
βρέχει και απ’ τα όνειρα νέα όνειρα γεννιούνται
έλα μέσα να σε κεράσω ρολόγια του Νταλί να πιούμε και καν’ αμμωτόν να ζεσταθούν τα σκοροφαγωμένα απ’ τις λεπίδες της λατρείας κόκαλα μας
σκοτείνιασε δεν θα μας φέξουνε οι εμμονές και τα δολώματα σαπίζουν τις ψαριές που κυνηγάς ξέρεις ότι θα χαθούν αν ποτέ τις πιάσεις
να, κοίτα τον μικρό Ρεμπώ αξιολάτρευτο σκατό έτσι όπως παίζει στην αυλή μπουσουλώντας στις φωτιές και τους στίχους
κυνήγησε λοιπόν τον ποιητή με την μανία του έρωτα και κάνε έρωτα με τον έμπορο των σκλάβων αν αυτό δεν είναι παραπλάνηση δεν είναι παραβιασμός και αν είναι αυτό που λέν’ αγάπη
κράζουνε του Χίτσκοκ τα πουλιά και το γνωστό Κοράκι άσε τις λέξεις ήσυχες ν’ αναπαυθούν για πάντα δίπλα απ’ το τζάκι
Κάτι σαν ψέμα: το Σάββατο της πρωταπριλιάς στην Υπόγα Κ94 μια διαφορετική και αυτοοργανωμένη παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Στιχορραγία/Πανκυτταροπενία, μετά μουσικών απαγγελιών. Και συναυλίας rap και hardcore με: Πένθιμο, Κ.Π.Ρ, Timetrap. Ή αλλιώς: το πως μια μοναχική διαδικασία όπως η συγγραφή & η D.I.Y έκδοση βιβλίου μπορεί όχι μόνο να κοινωνικοποιηθεί αλλά και να συμπράξει δημιουργικά, μουσικά, συλλογικά. Ισότιμα και συντροφικά ενάντια στην εμπορευματοποίηση της τέχνης και την κοινωνία του θεάματος.
ΥΓ(1) Για τους συμμαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης και για όλα εκείνα τα παιδιά που μίσησαν την ποίηση εξαιτίας του σχολείου. Ακολουθεί άγνωστο κείμενο: “Livadius poeta in terra Ypoga presentat. Scriptitat poemas anti-Romam. Letras sunt plenae querelarum. Εdidit DIY librum et fatum suum determinat. Narrat de barbaris magistratus et de gelida terra. Epistulis repugnat contra iniuriam. Musica punk est unica amica poetae”.
ΥΓ(2) Επειδή πολλές φορές και για πολλούς συνανθρώπους μας άδικη είναι η ίδια η ζωή, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να είμαστε δίκαιοι στις σχέσεις και την καθημερινότητα μας. Η παρουσίαση είναι αφιερωμένη στην μνήμη του παλιόφιλου και συντρόφου (αλλά και υποστηριχτή της Στιχορραγίας) Κωνσταντίνου ”Jimcrazy” από την Λιβαδειά.
Άσε που και ο δημόσιος λόγος έχει δηλητηριαστεί ανεπανόρθωτα από τους επαγγελματίες της πολιτικής, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Ενώ οι εικονοκλαστικοί κώδικες των social media έχουν περιορίσει στο ελάχιστο την ίδια την επικοινωνία. Ωστόσο, όσο και να καταπιέζονται, οι απόπειρες για ειλικρινή επαφή και αλληλεπίδραση δεν θα σταματήσουν ποτέ. Όχι, όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και δημιουργίες, έξω από καλούπια και κυκλώματα.
Ακόμα και η ίδια η Ποίηση φαντάζει σαν παγόβουνο: ψυχρή, απόμακρη, ελιτίστικη και αποστειρωμένη. Και ίσως τελικά να είναι, η κορυφή της τουλάχιστον. Γιατί αντιθέτως, στην αχανή και αφανή της βάση ευδοκιμεί ένα ποικιλόμορφο οικοσύστημα στοχασμού, πειραματισμού και έκφρασης ποιητικού λόγου.
Εκεί γεννιέται και αναπλάθεται διαρκώς ένας αισθητικός κώδικας επικοινωνίας με συμπυκνωμένα νοήματα και συμβολισμούς. Γεμάτος φαντασία και γνώση, με ανοιχτούς ορίζοντες, χωρίς διαχωρισμούς και σύνορα. Από καθημερινούς ανθρώπους που πασχίζουν να μετατρέψουν τα βιώματα και την ουσία τους σε τεχνουργήματα και να τα εκθέσουν. Και όσο πιο πολύ διευρύνεται κοινωνικά αυτού του είδους η δημιουργικότητα και η ανταλλαγή κουλτούρας, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε και με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους.
Κάπως έτσι και κάπου εκεί ήρθε στον έξω κόσμο και η Στιχορραγία. Δέκα -και βάλε- χρόνια μετά το πρώτο της τυπωμένο αδερφάκι, το φ@νζῆν. Μια ποιητική συλλογή 96 συνολικά σελίδων και 666 αντίτυπων, φτιαγμένη με μεράκι και ντανταϊστική / αναρχοπάνκ αισθητική. Συμπεριλαμβάνοντας στιχουργικές και διασκευαστικές δημιουργίες στην άλλη της πλευρά, την Πανκυτταροπενία.
Κατά βάθος η Στιχορραγία μοιάζει με “πάθηση”, με μια κατάσταση του νου όταν αυτός ασφυκτιά και δεν του επαρκούν τα υπόλοιπα εκφραστικά μέσα για να ολοκληρώσει τις σκέψεις του. Συνήθως έτσι γράφονται οι στίχοι, μετά από υπαρξιακά ξενύχτια και αδιέξοδα ή στην υπερένταση δυνατών βιωμάτων και συλλογισμών. Την 25η ώρα της ημέρας, στον “κλεμμένο” χρόνο από τις απαιτήσεις της επιβίωσης και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας.
Γι’ αυτό και στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπάρχουν ενιαίο ύφος και θεματική, αλλά περάσματα από όλα σχεδόν τα ποιητικά είδη, που με αυτόν τον τρόπο ανοίγουν τις δικές τους διαδρομές. Μια συνεχής διαλεκτική ανάμεσα στο “προσωπικό” και το “πολιτικό”, στο “ατομικό” και το “κοινωνικό”, γεμάτη αποδομήσεις και επανανοηματοδοτήσεις εννοιών και πραγματικοτήτων.
Έχοντας αυτή την τάση ολισμού στο περιεχόμενο, δεν θα μπορούσε παρά να θέλει να βιώσει στο έπακρο και όλα τα στάδια της εξωτερίκευσης της: της παραγωγής, της διανομής και κοινωνικοποίησης της. Γι’ αυτό και επιλέγει τον δρόμο της αυτοέκδοσης και της αυτοοργάνωσης, μέσω της αλληλοβοήθειας.
Κυκλοφορεί χέρι με χέρι και χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη συνεισφορά ή με βιβλιοανταλλαγή.
Dedicated to the Ukrainian people, as well as all the peoples around the world who experience the horrors of war, to dissidents in Russia & to Paata Shamugia and to his native Abkhazia, he was forced to flee.
Not For Sale 
