Αδέλφια Παοκτσήδες,
αναγνώστες του ιστολόγιου ΠΑΟΚ Σ’ ΑΓΑΠΩ.
Είναι νομίζω προφανές ότι στην παρούσα συγκυρία δεν υπάρχει η δυναμική για τη συνέχιση του ιστολογίου αυτού. Αυτή τη στιγμή, με την βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουμε, προσωπικά βρίσκω δύσκολο να συγκεντρωθώ στο ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν όλα δείχνουν πως το φετινό πρωτάθλημα θα είναι από τα γελοιοδέστερα των τελευταίων δεκαετιών. Μακάρι τα πράγματα ν' αλλάξουν. Ίσως τότε να επιστρέψω. Μέχρι τότε νιώθω την ανάγκη να πραγματοποιήσω μια υπόκλιση μπροστά σας, να σας χαιρετίσω και να σας ευχαριστήσω όλους μαζί και έναν-έναν χωριστά, εσάς που μου κάνατε την τιμή να διαβάσετε έστω και μια φορά το ιστολόγιο αυτό.
Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω:
Τον Παναγιώτη από τον Σικάγο της Αμερικής, που υπήρξε ο πιο πιστός αναγνώστης μου και έδειξε τόσο ενδιαφέρον για το ιστολόγιο αυτό. Παναγιώτη σου εύχομαι ό,τι καλύτερο εκεί στην ξενιτιά και να χαίρεσαι και να είσαι περήφανος για τους δυο Παοκτσήδες παλήκαρους που μεγάλωσες – πρέπει να ενηλικιώνονται τώρα πια. Να ξέρεις ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από το γεγονός ότι γαλούχησες δυο Παοκτσήδες από τόσο μακριά. Ναι, ο ΠΑΟΚ είναι παγκόσμιος!
Τον πρώτο μου αναγνώστη, στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, τον Σταύρο, γνωστό και ως +poulia. Σ’ ευχαριστώ, αδελφέ, για το παοκτσηλίκι σου, τη θέρμη με την οποία με περιέβαλες στο ξεκίνημα αυτού του μπλογκ και για την ανθρωπιά σου, και κρίμα που δεν γνωριστήκαμε κι από κοντά. Να είσαι πάντα καλά!
Τον αδελφό και «συνάδελφο» μπλόγκερ DonMits, ο οποίος ουδέποτε επέδειξε ανταγωνιστικά αισθήματα απέναντί μου, αντίθετα συμμετείχε όσο μπορούσε στο μπλογκ μου, όπως κι εγώ στο δικό του, κατά το μέτρο του δυνατού. DonMits σ’ ευχαριστώ για τη συμμετοχή, και σε συγχαίρω για το σθένος και το κουράγιο σου να συνεχίζεις ακάθεκτος επί τόσα χρόνια το ιστολόγιό σου.
Τον Νίκο Λιολιόπουλο, μια σημαντική προσωπικότητα της μπλογκόσφαιρας, που μου έκανε την τιμή να με διαβάζει και να συμμετέχει. Σ’ ευχαριστώ αδελφέ, νά ’σαι καλά, και να ξέρεις ότι σε διάβαζα κι εγώ, απλά λόγω πολιτικού περιεχομένου των γραφόμενών σου δεν ήθελα να εμπλακώ πολύ-πολύ, καθότι ως Παοκτσής takola έπρεπε να στέκομαι υπεράνω κομμάτων!!
Τον εξίσου αξιόλογο μπλόγκερ NdN, τον οποίο πραγματικά θαυμάζω για την παραγωγικότητά του και την συγκρότησή του. Αδελφέ, ειλικρινά το λέω, ήταν τιμή μου.
Τον Στάθη, άλλον παραγωγικότατο αδελφό, από τους πρώτους μου αναγνώστες, που ειλικρινά πώς τα προλαβαίνει με δουλειά, οικογένεια και μπλόγκινγκ, μου είναι απορίας άξιο.
Τον drSeenG, τον «τρελογιατρό» του διαδικτύου, σπουδαίο χιουμορίστα και σχολιαστή παντός του κοινωνικοπολιτικού επιστητού, που μου έκανε επίσης την τιμή να με διαβάζει ανελλιπώς.
Τον αδελφό Τριαντάφυλλο, από τους πιο αξιόλογους σχολιαστές αυτού του ιστολογίου, που πραγματικά μας πλούτισε όλους με τις σπουδαίες αναλύσεις του και τη συμμετοχή του στις συζητήσεις. Αδελφέ, ήταν τιμή μου που επέλεξες το ιστολόγιο αυτό για να εκφραστείς. Αν θυμάμαι καλά είσαι στην Αθήνα. Βάστα γερά εκεί στη Χαμουτζία, ΠΑΟΚ είσαι!!
Τον αδελφό Μενέλαο, από τις πιο ξεχωριστές και όμορφες παρουσίες του ιστολογίου, με συλλεκτικό σχόλιο που έγραψε πιωμένος μετά από ήττα της Παοκάρας μας, από την ξενιτιά όπου διαμένει. Υποκλίνομαι, αδελφέ, σε πάω με χίλια, να ξέρεις!
Τον αδελφό Λυκούργο, ή Lykos_4 από την Πάτρα, που μας χάρισε τις προσωπικές του αναμνήσεις από κείνη την ονειρεμένη βραδιά που κουρσέψαμε το Λονδίνο.
Τον αδελφό curiousss, παλιότερα Kyrio, από τους πρώτους και αξιολογότερους σχολιαστές του ιστολογίου αυτού. Να ’σαι πάντα καλά, αδελφέ!
Τον αδελφό paokland, που κάνει κι αυτός σπουδαία δουλειά στο δικό του blog.
Τον αδελφό dreadzone, που μας έδωσε μερικές από τις πιο διεισδυτικές αναλύσεις αγώνων της Παοκάρας μας.
Το Παοκτσάκι, που πολλές φορές με έφερε σε δύσκολη θέση με τις εμπρηστικές του διατυπώσεις. Να είσαι πάντα καλά αδελφέ, και ελπίζω να έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στην προσπάθειά μας για την καλλιέργεια μιας λίγο πιο μετριοπαθούς κουλτούρας.
Τους αδελφούς novito, Stepa, Sotbas, desa, Necroscope, Παλαλό, Αποστόλη, HomoPAOKus, “ΠΑΟΚ μέχρι το τέλος”.
Όλους τους υπόλοιπους επώνυμους και ανώνυμους σχολιαστές, αλλά και αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, που πρέπει να ήταν τουλάχιστον περί τα 50 άτομα, αν κρίνω από τον StatCounter. Ας το γνωρίζουν ότι αν δεν μέναν τόσο σιωπηλοί, ίσως να συνέχιζα. Έχω μεγάλη ανάγκη από feedback, διάλογο, ανθρώπινη επαφή. Η σιωπή με σκοτώνει.
Θέλω να ελπίζω ότι έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου στο μεγαλείο του ΠΑΟΚ, αλλά και στην καλλιέργεια μιας πιο σωστής ανθρώπινης και ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Διαβάζοντας κάποιες από τις καταχωρήσεις και τα σχόλια σ' αυτό το ιστολόγιο νιώθω περηφάνια, δεν σας κρύβω όμως ότι νιώθω και κάποια απογοήτευση, γιατί νομίζω πως έπρεπε μια καλύτερη τύχη σ’ αυτό το ιστολόγιο. Ας είναι. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Καλή αντάμωση, αδέλφια!
ΠΑΟΚ Σ’ ΑΓΑΠΩ!
