Θεωρίες συ… στημικής ουσίας

2 Οκτωβρίου, 2025 by

ImageΘα θυμάστε ίσως ότι παλιότερα, αλλά και πιο πρόσφατα, με την κρίση του Κόβιντ, όσοι υποστήριζαν “παράξενες” θεωρίες λέγονταν “ψεκασμένοι”. Πρώτος φέρεται να πρωτοδιατύπωσε τον όρο… ποιος νομίζετε; Μα ο μεγάλος, ο εθνικός κήνσορας του ορθολογισμού, ο μεγάλος τιμητής του σημιτισμού και του μητσοτακισμού κύριος Πρετεντέρης, σε άρθρο του του 2009! Ο κύριος Πρετεντέρης, φυσικά, αναφερόταν στις θεωρίες περί χημικών ουρών, τις οποίες αφήνουν συγκεκριμένων τύπων αεροπλάνα.

Κατά ειρωνεία της πολιτικής μας Ιστορίας, πρώτοι υπέβαλαν επερώτηση στην ελληνική Βουλή για τις χημικές ουρές ο μετέπειτα πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης το 2007, ζητώντας (σωστά) εξηγήσεις για τη χρησιμότητα των συγκεκριμένων αεροψεκασμών πάνω από την Αθήνα (και όχι μόνο). Πριν από τον κ. Κουβέλη, η κ. Ασημίνα Ξηροτύρη, επίσης μέλος της ΔΗΜΑΡ αργότερα, υπέβαλε επερώτηση, αναφέροντας τις ουρές που παρατηρούνται πάνω από τον ουρανό της Λάρισας, το 2006.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το 5ο Ευαγγέλιο

28 Σεπτεμβρίου, 2025 by

ImageΑν διαβάσουμε, έστω και μια φορά, τα 4 Ευαγγέλια, θα διαπιστώσουμε ότι στην εποχή του Χριστού, με τη λατρεύουσα κοινότητα της Παλαιάς Διαθήκης ακόμα εν ισχύι, είχαμε μια αναγκαιότητα επανευαγγελισμού του λαού του Θεού. Ο Χριστός πράγματι είχε επανειλημμένα αναφερθεί σε διατάξεις που είχαν επισωρευτεί πάνω στον λαό από διδασκάλους του Νόμου, ραββίνους, γραμματείς και φαρισαίους, οι οποίοι, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Απόστολος Παύλος, λογίζονταν ως «ακριβέστατη αίρεση» και «ζηλωτές των πατρικών παραδόσεων». Τις ερμηνείες μάλιστα των Ραββίνων μετά την απόρριψη του Χριστού από το ιουδαϊκό κατεστημένο τις έκαναν παράδοση ραββινική «ιερή», που βρίσκεται στο λεγόμενο Ταλμούδ. Κάποιος ορθόδοξος ιερέας από τα Βαλκάνια χιουμοριστικά είχε πει ότι υπάρχει κι ένα… 5ο ευαγγέλιο, το «ευαγγέλιο των γιαγιάδων», που επιτάσσει αυστηρότατα: «μην αγγίζεις τούτο, μην πηγαίνεις εκεί, μην κάνεις το άλλο…».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τέχνη μέσα στο αστικό μηδέν

8 Απριλίου, 2025 by
Image

Το έχουμε πει πολλές φορές. Το έλεγε και ο αείμνηστος π. Γεώργιος Μεταλληνός
πολύ ωραία: η αστική αρχιτεκτονική στερείται οποιουδήποτε ρυθμού. Τα σπίτια και
μάλιστα αυτά των εργατών μέσα στην κοινωνία της «Ευγένειας του Κεφαλαίου» (που
αντικατέστησε την ευγένεια της καταγωγής) είναι μεγάλα κουτιά, «δίχως ίχνος
καλλιτεχνικού αισθητηρίου», όπως θά’ λεγε ο Νίκος Εγγονόπουλος. Μέσα σε αυτό
λοιπόν το κενό και το μηδέν, έρχεται μια αστική –με την έννοια ότι διεξάγεται μέσα
στην πόλη- μορφή τέχνης «καλλιτεχνών του δρόμου»: το γκραφίτι.

Πράγματι, το γκραφίτι είναι μια μορφή τέχνης που συνδέθηκε με κινήματα
καλλιτεχνικά νεανικά, λαϊκά και επαναστατικά. Όπως είχε πει ένα γνωστό ελληνικό
ραπ συγκρότημα: «είμαι 50-50/ραπ και γκραφίτι». Είναι γεγονός πως διάφοροι
«συντηρητικοί» βιάστηκαν να καταδικάσουν την τέχνη αυτή. Δεν τους αρέσει, διότι
προτιμούν την «καθαριότητα», δηλαδή τους κενούς τοίχους. Εντούτοις, το γκραφίτι
όχι μόνο προσθέτει κάτι στην καθημερινότητα όσων από εμάς είμαστε εγκλωβισμένοι
στα αστικά κέντρα, αλλά και την ομορφαίνει και μπορεί να αποτελεί φορέα και
κομιστή σημαντικών μηνυμάτων και αισθημάτων.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η «Νέα Ελλάδα» του Σημίτη

25 Ιανουαρίου, 2025 by

Image

Φωτό: ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ EUROKINISSI

Την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό, έχει γνωστοποιηθεί ο θάνατος του Κώστα Σημίτη, τέως πρωθυπουργού, στα 88 του χρόνια, «από φυσικά αίτια». Καταρχάς, η στήλη θα ήθελε να ευχηθεί συλληπητήρια στους οικείους του και να ευχηθεί ο καλός Θεός να τον κατατάξει «μετά δικαίων» και «εν κόλποις Αβραάμ».

Σε αυτή τη στήλη, είχαμε και άλλοτε γράψει περί του αείμνηστου Σημίτη, αν και περισσότερο… εμμέσως. Τα σχόλιά μας εντοπίζονται πάντα στο πολιτικό επίπεδο και πλέον στο επίπεδο της σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας.

Είναι γεγονός ότι ο Σημίτης ήταν ο άνθρωπος που σηματοδότησε μια μετάλλαξη στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, στην ελληνική περίπτωση. Ήταν το αντίστοιχο του Μπλαιρ αλλά και του Κλίντον. Ουσιαστικά, ο Σημίτης αυτοπροσδιοριζόταν ως προοδευτικός με τον τρόπο που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί οι νεοφιλελεύθεροι.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ναι, ρε μπρο!

26 Νοεμβρίου, 2024 by

people-are-shaking-hands-friendly-handshake-friends-greeting-teamwork-picture-id1179630632-3204676841

Όταν ήμουν στην 1η Λυκείου, είχαμε ένα φιλόλογο στο σχολείο –καλή του ώρα, όπου κι αν είναι-, ο οποίος συνήθιζε να αναφέρεται στην αργκό της ανήλικης τότε ακόμα γενιάς. Φράσεις «ο γέρος μου», «τα έχω πάρει στο κρανίο», ήταν σε πρώτη διαλογή, καθώς, όπως νόμιζε –όχι αβάσιμα- εμείς τα μειράκια τότε τις χρησιμοποιούσαμε κατά κόρον μεταξύ μας. Εμείς πάντως –τουλάχιστον όσοι ήξερα- δεν χρησιμοποιούσαμε τέτοιες εκφράσεις αλλά… άλλες.

Δεν ισχύει το ίδιο με την κλητική προσφώνηση «μπρο» που χρησιμοποιεί η γενιά που καλύπτει σχεδόν το σύνολο της πρώτης νεότητας, δηλαδή η Γενιά Ζ (γεννημένοι/-ες από 1996-2010). Θα ακούσουμε πολύ συχνά, εμείς της Γενιάς Υ (ή «Μιλένιαλς») τους ακόμα νεότερούς μας να απευθύνονται ο ένας στον άλλο ως «μπρο». Αυτό –θα πει κανείς- είναι καλό ή κακό;

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Χρήστος Γιανναράς: ένας μεγάλος διανοούμενος μας αφήνει πίσω

26 Αυγούστου, 2024 by
giannaras_in__1_-1280x853Διαβάζω από χτες ενδιαφέροντα σχόλια, να πω και γω λοιπόν το… λογάκι μου για τον εκλιπόντα, αν και από άλλο σημείο θέασης: τα βιβλία και οι επιφυλλίδες του Χρήστου Γιανναρά υπήρξαν και για μένα σημαντικά. Τον διάβασα στο «Ορθοδοξία και Δύση στη Νεότερη Ελλάδα» (ίσως και «magnum opus»), στο «Χάιντεγκερ και Αρεοπαγίτης» (αφετηριακό, όπως έλεγε), στο «Ενάντια στη θρησκεία» (πιο συνοπτικό και «σκανδαλιστικό»)…
Ενδιαφέρον όμως έχουν κι οι πολιτικές του θέσεις. Πρόσφατα μας έμοιαζε ίσως να συντηρητικοφέρνει, όμως στα «Κεφάλαια πολιτικής θεολογίας», επιφυλλίδες που έγραφε στον αστικό τύπο της δεκαετίας του ’70, μίλησε υπέρ του «ηθικού σοσιαλισμού» του Σολζενίτσυν.
Στις αρχές των ’80, σε γραπτό διάλογο με τον Ευτύχη Μπιτσάκη, ο Γιανναράς, μετά τα 45 του πλέον, μίλησε για εκείνους τους αριστερούς που έγιναν αριστεροί για να «έχουν όλοι οι άνθρωποι τα αγαθά του Θεού» και έδωσε δύο πολιτικά πρότυπα: τις ελληνικές Κοινότητες και τη χριστιανο-σοσιαλιστική «Αλληλεγγύη«, υπό την οποία, όπως έλεγε η Ναόμι Κλάιν, πρώτη φορά είχε όντως σοσιαλισμό η σοβιετική Πολωνία. Πάντοτε μιλούσε δε για τις κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο δεσποτισμός του γαλλικού «Wokeism»: ένα σχόλιο για την τελετή έναρξης

29 Ιουλίου, 2024 by

Dionysos_OAΕίδαμε κι εμείς χτες κάποια… χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών. Τους Ολυμπιακούς στη σύγχρονη εποχή τους επανέφερε ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουπερτέν το 1936, με άνευ ετέρου καραμπινάτα ναζιστικά χαρακτηριστικά και συνθηματολογία (άλλωστε, ήταν κι ο ίδιος φιλοναζιστής), οπότε εξαρχής δεν περιμέναμε πολλά. Ωστόσο, αυτό ήταν το κάτι άλλο: το βασικό δρώμενο με τον βαθέως κυανού χρώματος Διόνυσο και τις drag queens εμφανώς ήθελε να μας μιλήσει για αυτό που λέγεται «γκέι κουλτούρα», «ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων» και εντάσσεται ασφαλώς στην Woke κουλτούρα. Ωστόσο, συχνά έχει γραφτεί ότι η πλειοψηφία του γαλλικού λαού δεν αποδέχεται ως έχει τη συγκεκριμένη κουλτούρα (Wokeism), που θεωρεί γενικά φερμένη από τις ΉΠΑ και αλλότρια προς τη δική της. Η κυρίαρχη ωστόσο νεοφιλελεύθερη κουλτούρα του ακραίου κέντρου το προβάλλει αυτό ως θέμα ισότητας. Κι εδώ ταιριάζει αυτό που έλεγε παλιότερα με άλλη αφορμή ο Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν: «το πραγματικό είδωλο των Γάλλων δεν είναι η ελευθερία αλλά η ισότητα. Η ισότητα όμως έχει μυστικούς δεσμούς με το δεσποτισμό».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η «κακία της ημέρας»

12 Ιουνίου, 2024 by

kriti_arxiki-1Ένα κορίτσι 17 χρονών στην Κρήτη, η Νικολέτα, έχασε τη μάχη, κατά το λόγο του Χριστού, με την «κακία της ημέρας», εφόσον έπεσε, αφού είχαν τελειώσει οι ενδοσχολικές εξετάσεις της ημέρας, κάτω από μια γέφυρα, από ύψος πενήντα μέτρων. Το ότι έπεσε φυσικά και δε σημαίνει απαραίτητα ότι τό’ κανε αυτόβουλα ή πολύ περισσότερο αβίαστα. Σε μια κοινωνία που ιατρικοποιεί τα πάντα, ίσως δεν περιττεύει να πούμε ότι το κορίτσι δεν πήγε από «ψυχολογικά».

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η αστυνομία έχει πληροφορίες ότι είδαν τη Νικολέτα μόνη της ψηλά πριν την πτώση και τείνει πιο πολύ στο ενδεχόμενο της (υπό μια οποιαδήποτε, ας πούμε, εξωτερική πίεση) αυτόβουλης πράξης. Όμως, φαίνεται πως στο σχολείο δεχόταν ακραίας έντασης bullying από (τουλάχιστον) δύο συγκεκριμένα άτομα εντός του. Η υπόθεση λοιπόν θυμίζει έντονα την υπόθεση Βαγγέλη Γιακουμάκη, που ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν ήταν φόνος ή εξώθηση σε αυτοκτονία.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, υπάρχουν αγίες οι οποίες ήταν γυναίκες, κοπέλες που έπεσαν μόνες τους στο ποτάμι να πνιγούν, για να μην πέσουν στα χέρια εισβολέων με κακούς σκοπούς.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Υπεράνω όλων η παραγωγικότης

4 Ιουνίου, 2024 by

Vakakis_ArloumpesΑπό τις πρώτες αρχές της, η «Χριστιανική» αντιπάλεψε με μεγάλη σφοδρότητα αυτό που ο Νίκος Ψαρουδάκης κατονόμαζε ως «διπρόσωπο υλισμό». Ο αείμνηστος Αυγουστίνος Καντιώτης λέγεται πως είχε πει κι αυτός το αντίστοιχο: «όποιο κεφάλι κι αν σε φάει, στο ίδιο στομάχι θα καταλήξεις». Ο Μαρξ τότε είχε κατακτήσει με το αναμφίβολα συναρπαστικό κήρυγμά του τον μισό σχεδόν κόσμο, όπως επισήμαινε τότε ο μεγάλος αστός Αμερικανός οικονομολόγος και δεινός συγγραφέας –που δε μασούσε τα λόγια του- John Kenneth Galbraith.

Εντούτοις, τα χρόνια πέρασαν και, όπως ισχυρίζεται φιλικό πρόσωπο, ήρθε στα πράγματα αυτός στον οποίο οφείλεται όλη η κακοδαιμονία του σύγχρονου δυτικού κόσμου: ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ! Με τον Γιέλτσιν, η ΕΣΣΔ ανατράπηκε και άμεση συνέπεια αυτού ήταν η πλήρης κατίσχυση του αστικού κόσμου. Οι αστοί εξάλλου έμαθαν από τα λάθη που έκαναν στα πρώτα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και δεν επιτέθηκαν στη Χριστιανική Εκκλησία άμεσα. Αντίθετα, προσπάθησαν να την αλλοτριώσουν, να τη φέρουν στα μέτρα τους, κάνοντας χρήση μιας μεθόδου που ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Ελλύλ ονομάζει «προσοικείωση». Με αυτόν τον τρόπο προέκυψε και ο περίφημος «αστοχριστιανισμός».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Νικόλαος Θ. Μπουγάτσος, «Η ρύθμιση της τεκνογονίας: Ορθόδοξη και ελληνική άποψη», Αποστ. Διακονία (1994)

17 Μαρτίου, 2024 by
RythmisiΑυτό το βιβλίο συμπληρώνει τη συλλογή μου –αν και μου λείπουν ολίγα ακόμη- των βιβλίων του κορυφαίου ερευνητή θεολόγου Νικόλαου Μπουγάτσου. Το έψαχνα χρόνια και το βρήκα στο metabook σε πολύ προσιτή τιμή. Ουσιαστικά πρόκειται για πλήρη προσέγγιση στην τεκνοποίηση όπως και στο δημογραφικό, που γίνεται στη βάση της ορθόδοξης θεολογίας αλλά και έχοντας υπόψη τη σύγχρονη ελλαδική πραγματικότητα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η ορθόδοξη χριστιανική απάντηση τόσο στο γνωστό πόνημα του Σεραφείμ Παπακώστα, προϊσταμένου του αδογματικού κινήματος της «Ζωής» στα χρόνια που γνώριζε μεγάλες δόξες, όπως και στην Παπική εγκύκλιο του Παύλου Στ’ “Humanae vitae” (1968). Η έκδοση έγινε προς το τέλος της αρχιερατείας Σεραφείμ από την «Αποστολική Διακονία», που μας έχει συνηθίσει και σε άλλες καλές θεολογικές εκδόσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »