maandag 22 december 2025

Terwijl de was droogt.

Het valt me op dat ik creatieve dingen

heel vaak tussen de bedrijven door doe.

Zo wachtte ik gisteren op de droger.

Nog 10 minuutjes.

Tja, precies genoeg tijd om de 

granny blokjes af te hechten.

Of ergens halverwege de week

Image

Even tijd om hoofdjes te schilderen en het gezichtje te tekenen.

Die hoofdjes zijn voor wat de meeste 

mensen kennen als 

flower fairy"s.

Ik wil de er eentje maken voor de top van mijn 

kerstboom.

Maar och, het schiet niet op.

Ik had pijpenragers nodig.

Nou moest er nog een aardige voorraad zijn.

Want ooit maakte ik met dezelfde techniek 

heksjes.

Dus naar zolder.

Niks.

Naar de winkel: 

Hema: alleen knalkleuren.

Xenos: alleen pastelkleuren.

Dus naar de sigarenboer.

Wat een gedoe, het lijkt wel of je een 

verboden gebied betreedt! 

Hebben ze niet.

Nou, dan maar via internet.

Dat is op de telefoon zo gepiept.

Maar dan: voordat de ragers in huis zijn zijn er 8 mailtjes nodig.

Van het bedrijf, post NL.

De verzendkosten zijn bijna 2 keer zo duur als 

de pijpenragers.

Ze krijgen een track & trace.

Er komt een busje.

De bezorger belt aan...

Jongens! Wat een gedoe.

Maat ik heb mijn best gedaan. toch,

Image

Voorlopig is er nog helemaal niks.

En zocht ik op tafel zonet een plekje voor mijn laptop.

O, dat schiet zo lekker op.

Image

Ik besloot om een andere want te starten.

Die van vorige week is niet naar mijn zin.

Image

De kleuren komen niet mooi uit.

Ik haal deze uit tot de boord.

De kerstwant groeit maar langzaam.

Ik had een leuke foto.

Die stuur ik via de telefoon naar mijn laptop.

Dat is het snelst.

Maar wat er nu mee is weet ik niet:

google wil hem niet doorsturen.

Volgende week beter.

Image

Als de cursus doorgaat ga ik in de lente 

natuurtekenen.

Het duurt nog wel even.

Maar tekenen is gewoon meters maken.

Dus haalde ik dit boek van stal om 

mijn roestige kennis een beetje op te vijzelen.

Je ziet voorlopig ben ik echt wel zoet.

En nu op zoek naar de stofzuiger want 

vooral Keesje heeft heel veel haar en dat ligt overal..

Een mooi en gezellig Kerstfeest.




 

maandag 15 december 2025

Van wanten weten.

Dut wordt een heel blogje vol wanten.

In ieder geval was het er vanmorgen vroeg

best weer voor.

Ik voer oorlog op veel fronten,

dat wil zeggen:

 ik brei aan verschillende wanten tegelijk.

Image

Allereerst de want van de tweed wol.

De eerste is bijna klaar.

De tweede want staat op de pennen.

Het kan natuurlijk altijd beter.

De lichte rand met de licht groene motiefjes kan beter.

Dat groen valt gewoon weg.

En je kunt ook goed zien dat ik de laatste 2 roze motiefjes

fout breide.

Ik brei met 2 handen.

En het maakt uit welke kleur je met welke hand breit.

Blijkbaar heb ik dat hier verwisseld.

Image

Maar:

aan 1 paar wanten heb ik niet genoeg.

Ik besloot om de kerstwanten van Eddna te gaan breien.

Daar moest een Letse vlechtje in.

Image

Dat had ik zeker 10 jaar niet meer gedaan.

Dus eerst een proefje.

Het ziet er ingewikkeld uit.

Maar dat valt heel erg mee.

Image

Dus aan de slag.

Nu heb ik erg stugge wol gekozen en

dat breit wat lastiger.

Ik ga er dan ook niet vanuit dat de wanten 

deze Kerst al  klaar zullen zijn.

Image

Het wordt vast en zeker weer een lange weg.

Net als bij mijn eekhoornwanten.

Maar het voordeel van deze stugge draden is 

dat de wanten goed droog blijven in de sneeuw.

Zo, nu gaat Mevrouw Rafel eerst de watermeterstand

opnemen.

Een jaarlijkse klus die ze met veel tegenzin 

gaat doen.

Dat gedoe in de meterput.

Eerst de put open, dan hopen dat er gen laagje water in staat.

En dan op hoop van zegen aflezen.

Iech!

Niks voor haar. 

Gelukt!

En niet in de put gevallen!









maandag 8 december 2025

Gemene Kat!

 Op Internet volg ik een aantal 

creatieve mensen 

die net als ik een update geven van hun 

afgelopen week.

En wat roept iedereen?

O, het was zo druk!

Ik heb niet veel gedaan.

En:

Ik was nogal uithuizig.

Dat is precies wat de hondjes ook vinden.

Ze vragen nog net niet het nummer van de 

dierenbescherming.

Maar ze vinden wel dat ze heel veel op 

het huis moesten passen de afgelopen week.

Image

Zo erg, dat jarige Puck alleen met uitgestoken tong 

op de foto wilde.

Een soort opgestoken middelvingertje zeg maar.

Wat heeft een gemene kat daar nou weer mee te maken 

vraag je je vast en zeker af.

Image

Nou, kijk, ik heb in de jaren 80 heel veel katten getekend.

En zou dat graag weer oppakken.

Dat deed ik.

Met als resultaat deze gemeen kijkende kat.

Nee, het is nog niet goed. Oogjes te groot en 

te dicht  bij elkaar.

Maar elke morgen kijkt hij me vuil aan vanaf de eettafel.

Goedemorgen!

Dar vraagt nog wat studie.

Image

De kerstboom mocht weer op.

Dit jaar een bonte boom.

Image

Natuurlijk mocht mijn grote vriend Takkie er ook weer in.

Vorig jaar gebeurde er iets rampzaligs volgens een klein 

meisje dat de boom kwam bewonderen:

Takkie had zijn staart verloren.

Gelukkig woonden er bij de HEMA heel veel nieuwe Takkies.

Image

Sint bracht werk met zich mee.

Bollen felted tweed voor wantjes.

Dank U Sinterklaasje.


Image

Een Secret Sint feestje bracht een gezellige

"bejaarden"kaars.

En natuurlijk was er tijd om te lezen.

Image

Lex Paleaux:

Liften naar de hemel.

Een prachtige page-turner.

Een coming-of-age roman.

Met een autobiografische achtergrond.

Een ontroerend boek, rauw maar ook humoristisch.

De jonge Quintin gaat naar Canada om te proberen zijn leven 

weer op de rit te krijgen.

Daar valt het niet mee om zich te handhaven.

Maar uiteindelijk komt het toch nog goed. 





maandag 1 december 2025

Inpakken.

Zo'n Sinterklaasweek gaat vooral over 

inpakken en uitpakken.

Image

Een tijdje geleden vertelde ik al over dit boek.

En over het leuke project wat ik daarin vond.

Een UMO maken.

Een unindentified meaningful object.

Image

En toevallig deze week legde ik het wel drie keer 

aan iemand uit.

Het lijkt me ook zo mooi om te doen.

En eerlijk: dat komt nog wel.

Het proces s als volgt:

misschien heb je een geheim of iets waar je mee zit en over piekert,

maar wat je nog niet wilt of kunt delen 

met anderen.

Je neemt een steen en schrijft daar een 

steekwoord op.

Die steen ga je liefdevol verpakken in

draden, vulsel en stof.

Totdat een bol ontstaat.

Je stof ga je bewerken met naald en draad.

In plaats van een steen kun je ook iets anders nemen,

bijvoorbeeld een zaaddoos.

Overigens vind ik zo'n boek altijd een beetje

intimiderend.

Zoveel informatie.

Ik doe er best lang over om het me eigen te maken.

Wat ik leuk vond in het boek is dat een van de schrijfsters ook zegt: 

"neem telkens ergens in het boek een hoofdstukje of 

bladzijde.

Doe dat iedere dag en schrijf op in een boekje

wat je er aan opviel".

Dat werkt voor mij goed.

En het is ook leuk om gedurende de dag eens te bedenken 

wat ik ermee kan.

Daar heb ik heerlijk tijd voor om te doen als ik

met de hondjes ga lopen.

Wat was het vanmorgen koud.

Wantjesweer!

Maar: ik liet mijn wanten ergens liggen.

Dus de oude wantjes maar opgezocht.

Image

Een goede reden om mijn nieuwe wanten

snel af te maken.

Verder was ik vreselijk veel weg afgelopen week 

en kwam er verder niet veel uit mijn handen.

Lezen.

Dat deed ik wel.

Image

 Twee heel verschillende boeken.

Het boek van Jenny Colgan was weer absurd.

Eerst moest ik aan Harry Potter denken,

daarna aan Narnia.

Maar je weet: haar boeken volgen nooit de werkelijkheid.

In een van de series heeft de hoofdpersoon een papagaaiduiker

(dat is een vogel)

in huis. 

En ik weet dat ik het las alsof het heel gewoon was.

Zo neem je dat in dit boek ook weer aan.

Alleen: wat was het er koud.

Ik las het voor het slapengaan en dacht meerdere keren:

O, nee, niet dat koude Schotse kasteel.

Het tweede boek is van @demammavan.

Mensen die op Insta zitten hebben haar vast weleens langs zien komen.

Zoals ze zelf schreef rolde ze onvoorbereid in de rol van influencer.

Het overkwam haar.

En nu is er een boek, vooral over de lelijke reacties die ze krijgt.

En dat voelt heel pijnlijk.

Je mag het niet maar haar eens zijn.

Maar dat hoef je nog wereldkundig te maken.

Al met al vond ik het een vreselijk boek.

En blijft het idee achter dat deze vrouw in een fuik is 

gezwommen waar ze nauwelijks uit kan.

zeker omdat dit werk, want het is gewoon werk

veel geld in het laatje brengt en ja,

zeg daar maar eens nee tegen.






 


 

maandag 24 november 2025

Holderdebolder!


Holderdebolder, 

er zit een man op zolder.

Wat een gedoe, de cv ketel krijgt zijn jaarlijkse 

onderhoud.

En met een half oog hou ik de hondjes in de gaten

en tik ik dit blogje.

Al een halve ochtend geprobeerd

om een afspraak bij mijn garage te maken.

Mijn stokoude VW"tje heeft ineens metaaldeeltjes in de airbag.

En moet vervangen. 

Niet lachen: ik kan in februari terecht.

Snel even een overzichtje van deze week.

Image

Herinner je je deze nog?

  Ik besloot er een ouderwetse 

grootmoeders bloementuin van te maken.

Voor mijn bed kocht ik deze zomer een 

boerenbont geruite dekbedhoes.

Rood.

En die kan wel wat afgezwakt worden.

Al dat rood.

Staat heel gezellig.

Maar met mijn  huidige roze-achtige quilt 

wordt het veel te zoet.

Image

En... jammer genoeg uit:

het tweede boek uit de wereldvrouwen serie van 

Sarah Lark. 

Een echte Sarah lark.

Met geschiedenis, de start van de twintigste eeuw 

met al zijn veranderingen en mogelijkheden.

En Ailis, Donella en Emily uit het vorige boek komen ook weer terug.

Zucht, zo jammer dat het uit is.


 




maandag 17 november 2025

Opruimen.

Goedemorgen, nou ja, het is bijna middag.

Voordat ik op de laptop aan de slag ging 

moest ik eerst mijn atelier opruimen.

Het was me al langer een doorn in het oog.

 Van alles door elkaar.

Halfaf werk. 

Dat ik ook nooit meer afmaak.

Die half affe werkjes horen erbij.

Ze zijn gewoon onderdeel van een 

creatief proces

dat zich niet altijd laat sturen.

ze zijn er om van te leren.

Om misschien iets anders aan te pakken.

Het lastige is altijd dat er twijfelgevallen zijn.

Bewaar ik het nog even of gooi ik het weg?

Vroeger was dat voor mij niet zo'n probleem.

Het zgn babykamertje leek wel van elastiek.

Babykamertje?

Ja, je weet misschien wel dat mevrouw Rafel 

in een jaren 50 rijtjeshuis woont.

En dan kun je je ook wel de indeling voorstellen.

Maar sinds een paar jaar is dat kamertje 

badkamer.

Image

Volgens mij de mooiste badkamer van Nederland.

Ik zou hem niet meer willen missen voor meer opslag.

Maar nu moet ik wel strakker opruimen.

Even opletten, want Keesje kruipt in de kast...

Dat doet ie heel graag.

Maar je beseft dat daar spullen in staan die niet 

samengaan met een kleine hond.

Het was een historische week:

voor het eerst in jaren kocht ik 2 bruine kleurpotloden.

Nee, bruin is niet mijn favoriet kleur.

In het verleden heb ik veel katten getekend met 

kleurpotlood.

En het leek me leuk om dat weer op te pakken.

Image

  De wollen granny deken werd weer een stukje groter.

En hij is zoals ik verwachtte warmer dan zijn katoenen

broertje.

Image

Verder was het wantjes-week.

De rode wanten kregen eindelijk een duimpje.

 Na bijna een jaar helemaal af.

En de meer klassieke wantjes schieten ook al op.

Image

Al opruimend vond ik deze sjaal.

Die moet nog af.

Daar wordt het nu tijd voor.

En mijn mosterd kleurige vestje mist nog een mouw.

Waar dat opruimen al niet toe leidt.

Image

Natuurlijk was er tijd om te lezen.

Een boek dat al een paar jaar geleden verscheen.

Buitenleven van Nina Polak.

Ik vond het een lekker weglezend boek.

Een lesbisch stel verlaat de stad op op het 

Groningse platteland te gaan wonen.

Ieder met grote verwachtingen over wat dat zou brengen voor hun leven.

Hoe dat afloopt?

Tja, dat verklap ik niet...




maandag 10 november 2025

Zitten.

"Ga nou zitten!"

Dat zinnetje spookte door mijn hoofd toen ik deze week

bezig was om 

het derde blok van de rode hexjesquilt te leggen.

Image

 Dat is altijd een geweldige chaos.

En ik doe dat staande.

Ik begon om kwart over twee,

hoorde het half drie slaan, drie uur, half vier...

O, dat is veel te lang staan.

Dat kan ik eigenlijk helemaal niet.

De meeste mensen weten wel dat ik een 

zeldzame spierziekte heb.

En dan moet ik zulke dingen niet doen.

Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Dus werd het de volgende dagen echt afzien.

Image

Het wordt nog wel wat.

En ja, m'n schoenen staan ook op de foto net als de 

pootjes van Keesje.

De verdere week ging ik door met hexjes rijgen.

Want ik zoek altijd naar dat ene stukje en heb 

graag een ruime keuze.

Image

Al zittend kan ik natuurlijk ook heel goed granny blokje haken.

Image

En toch nog maar eens een wantje opzetten.

Waren het vorige winter sokken,

dit keer zijn het wantjes.

Image

En, zo heerlijk tekenen en kleuren.

Een oude liefde: werken met kleurpotlood.

Er is een leuke tentoonstelling hier in de 

Kunsthalte.

Met werken in kleurpotlood.

En daar haalde ik mijn inspiratie vandaan.

Ik nam me voor om dat weer vaker te gaan doen.

Zo'n heerlijk rustig werk.

Wat wel jammer is dat gedacht wordt dat  kleurpotloden vooral  

voor kleuters zijn.

Er zijn zulke mooie resultaten mee te bereiken.

Image

Ik sloot de week af met Sint Maarten snoep.

Eigenlijk kennen wij de traditie in het Westland niet.

Maar al een aantal jaar proberen mensen het 

hier op te starten.

En ja, in een donkergrijs verleden was ik diëtist.

En ik moest wel even slikken om zoveel 

van die enge zakken snoep aan te schaffen.

Iech! 

Toch zwichtte ik voor de traditie.

En een snoepje erbij moet kunnen.

Al benijdt ik de moeders niet die dat snoeperige gedoe 

in goede banen moeten leiden.