Η Στροφή Της Φιλομήλας

Bookstars :: Η Στροφή της Φιλομήλας - Μπάλιου Ελένη Herinna

Που γράφω τώρα

Προς το παρον γράφω στο www.herinna2.blogspot.com
Εδώ θα επανέλθω με καινούργια αφιερώματα.

Εγκρίνεστε αλλά απορρίπτεσθε

Είμαι Ελληνίδα αδιαμφισβήτητο και σκέτο. Με σύζυγο Αμερικανικής υπηκοότητας και Ιθαγένειας και κόρη ανήλικη γεννημένη στην Ελλάδα με Αμερικάνικο διαβατήριο από γεννησιμιού της. Φέτος τέλειωσε το λύκειο και αποφάσισε να πάει σε Αμερικάνικο πανεπιστήμιο, από πέρσι το έχει αποφασίσει, επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει η ειδικόητα με την οποία θέλει να ασχοληθεί, στα δημόσια πανεπιστήμια. Τότε πήραμε την απόφαση να φύγουμε και οι τρεις.
Τρέχω από το Φεβρουάριο να φτιάξω τα χαρτιά μου για την αίτηση βίζας στην Αμερικάνικη πρεσβεία. Πέρασα στάδιο ένα, στάδιο δύο και στάδιο τρία, το τελευταίο χθες. Ήταν η μέρα που θα παραλάμβανα τη βίζα μου, εφόσον τα ξεψάχνισαν όλα, και τα ποινικά μου μητρώα, και τις δραστηριότητές μου και που δούλεψα τα τελευταία δέκα χρόνια, και τις αρρώστιες μου τις παιδικές και με έβαλαν κι έκανα και εμβόλιο αντιτετανικό, πάει να πει στη χώρα τους κινδυνεύω από Τέτανο; δεν κατάλαβα, τέλος πάντων. Παω που λέτε, σίγουρη ότι είναι η μέρα που θα παραλάβω τη βίζα μου γιατί αυτό με άφησαν να καταλάβω τηλεφωνικά και εφόσον είπαν all papers are clear. Στην πόρτα νούμερο 13, γαμώ τον αριθμό, από μέσα μας περίμενε μια γυναίκα, μια καινούργια έκδοση της νοσοκόμας από τη φωλιά του κούκου. Με έβαλε και υπέγραψα κάτι άλλα χαρτιά με τη φωτογραφία μου κολλημένη πάνω. Ύστερα έστειλε το Τζεφ, τον άντρα μου να πάει στο ταμείο να πληρώσει το παράβολο, 230 ευρώ, και να γυρίσει πίσω εκεί με την απόδειξη. Τα τελευταία που θα δίναμε πριν την παραλαβή της βίζας. Κι αφού γύρισε ο Τζεφ με την απόδειξη μας λέει. Α, εδώ λέτε ότι έχετε μόνο 24 χιλιάδες δολλάρια. Και το σπίτι μας στην Αθήνα της απαντάμε μεις. Ναι αλλά ο κύριος δεν έχει δουλειά στην Αμερική. -Πως να έχει αφού μένει εδώ; Τώρα θα έχει που θα πάμε. Ναι αλλά αν δεν έχει ακόμα δουλειά στην Αμερική ανεξάρτητα αν πιάσει αμέσως μόλις πάτε και ανεξάρτητα του ότι έχετε σπίτι να μείνετε, και ανεξάρτητα ότι έχει αποκτήσει κάρτα μόνιμου κάτοικου Καλιφόρνιας στο τελευταίο του ταξίδι εκεί, Πρέπει, αφού δεν έχει ακόμα μισθό, να πολλαπλασιάσετε το κατώτερο όριο που απαιτείται να έχετε σε χρηματικό ποσό για τη φτώχεια, να το πολλαπλασιάσετε επί τρία. Δηλαδή σας λείπουν 50 χιλιάδες δολλάρια.
Μα είμαι Αμερικανός πολίτης. Έχω παιδί Ανήλικο Αμερινανίδα πολίτη επίσης. Σύζυγο και μάνα που θέλει να συνοδεύσει το παιδί της και μένα στην Αμερική, δεν γράφει πουθενά στις φόρμες που συμπληρώσαμε για 75 χιλιάδες δολάρια.
Ναι αλλά αυτό λέει ο νόμος. Αν δεν έχετε μόνιμη δουλειά στην Αμερική με σταθερό εισόδημα ήδη, δεν μπορείτε να φέρετε τη γυναίκα σας. Εκτός κι αν βρείτε έναν σπόνσορα που αποδείξει ότι έχει αυτά τα χρήματα και σας αναλάβει υπευθύνη του.
Άκρα του τάφου σιωπή. Εγώ θυμόμουν ότι οι Έλληνες γιατροί, τους βρίζουμε τους ξεβρίζουμε, έσωσαν τη ζωή του Τζεφ δυο φορές με σοβαρότατες εγχειρίσεις και δεν πήραν δεκάρα. Θυμόμουν ακόμα ότι δεκάδες ήταν οι Έλληνες φίλοι που ήρθαν και δώσανε αίμα για τον Τζεφ. Θυμόμουν ότι δουλεύω τα τελευταία πέντε χρόνια σαν σκυλί συχνά 16 και 18 ώρες για καλύψω τις ανάγκες της οικογένειας. Θυμόμουν τα όνειρα του Τζεφ ότι μια μέρα, Θα είναι αυτός σε θέση να το κάνει αυτό για την οικογένεια και βρω την ευκαιρία να ξεκουραστώ για λίγο και γώ. Η Αμερική όμως, δεν θέλει πίσω ένα παιδί της που ΔΕΝ κατάφερε να πλουτίσει στην μικρή Ελλάδα. Δεν θέλει ούτε τη γυναίκα του ούτε το παιδί του. Όχι γιατί τα χαρτιά μας δεν είναι clear, αλλά γιατί δεν έχουμε αρκετά χρήματα, ασχέτως φιλοξενίας και προσφοράς εργασίας, για να γίνουμε αποδεκτοί. Κι αυτό περίμεναν να πληρώσουμε έναν σκασμό λεφτά πρώτα, για να μας το πουν την τελευταία στιγμή. Ετοιμάζουμε γράμμα στον Ομπάμα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Joh.Wolf.Goethe

Συνεχίζεται το αφιέρωμα στους ποιητές της παγκόσμιας ποίησης.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Σκέπαζ' ω Δία,
μέ καταιγίδες σύννεφα τον ουρανό σου
κι' αφέντευε πά στις βουνοκορφές και στίς βαλανιδιές,
παρόμοια με παιδί, που εύκολα
των γαϊδουραγκαθιών θερίζει τα κεφάλια--
τό χέρι σου όμως μακριά
από τη γή μου κράτα
κι' απ' την καλύβα μου, που δεν την έχτισες εσύ,
καθώς κι από τό τζάκι μου,
που γιά τή ζεστασιά του με ζηλεύεις.

Δεν ξέρω τίποτα πιό μίζερο
κάτω απ' τόν ήλιο από σας, θεοί!
Με ψίχουλα σεις τη Μεγαλοσύνη σας
από θυσίες θρέφετε και προσευχές
καί θά πεινούσατε, αν δεν βρίσκουνταν
ζητιάνοι καί παιδιά
κουτοί γεμάτοι ελπίδες.

Σάν είμουνα παιδί,
νά πράξω  τί, δέν ήξερα,
μέ μάτι σαστισμένο
τόν ήλιο αγκάλιαζα, σαν νάταν κάποιο αυτί
εκεί ψηλά, τόν πόνο μου ν' ακούσει,
κάποια καρδιά, σάν τη δική μου,
νά συμπονέσει τόν κατατρεγμένο.

Εμένα ποιός μέ βόηθησε,
Όταν τήν περηφάνια των Τιτάνων πολεμούσα;
Ποιός απ' τό θάνατο με γλίτωσε
κι απ' τή σκλαβιά;
Εσύ δέν είσουν φλογερή καρδιά μου κι άγια,
πού τάφερες μονάχη σου ώς το τέλος όλα,
καί , γελασμένη σύ νιά τότε και καλή,
βαθιά δέ φχαριστούσες για τη σωτηρία μου
τον κοιμισμένο αυτόν εκεί ψηλά;

Νά σε τιμήσω εγώ; Γιατί;
Μήπως βαλσάμωσες ποτέ τόν πόνο
του Πονεμένου;
Μήπως σταμάτησες ποτέ τά δάκρυα
τού Φοβισμένου;
Μήπως δέ μ' έκαναν στ' αμόνι απάνω άντρα
ο παντοδύναμος ο Χρόνος
κ' η Μοίρα η αιώνια,
δικοί μου Αφέντες και δικοί σου;

Μήπως σού πέρασε απ' το νου
πώς θά μου 'ρχόταν σιχαμός γιά τή ζωή μου
καί θάφευγα στην ερημιά,
γιατί τά όνειρα της νιότης μου
δέν ωριμάσαν όλα;

Κάθουμαι εδώ και πλάθω ανθρώπους
απάνω στή δική μου εικόνα,
γενιά, πού νάναι σάν κ' εμένα,
νά κλαίει καί νάχει βάσανα,
νάχει χαρές κι απόλαψες
καί νά σου δείχνει καταφρόνια,
καθώς εγώ!


"Ν. Εστία 1-6-1952"
ΝΙΚΟΣ Α. ΣΕΡΕΣΛΗΣ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟ ΛΑΓΟ ΣΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΑΣ!

 ΕΛΛΗΝΑ κάθε τύπου, ιδεολογίας, κατηγορίας και μαλακίας
κατάλαβε ότι τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου θα ζήσουν ανελεύθερα, απαίδευτα και μίζερα τα επόμενα πενήντα χρόνια.
Κατάλαβε ότι δεν γίνεται λόγος για σένα, κι ότι χρωστάς σε αυτά τα παιδιά που τα άφησες να μεγαλώσουν μέσα στην παπαριά της ανωτερωτητάς τους, κι ότι γι' αυτό εσύ ο ενήλικας είσαι ο μόνος υπεύθυνος.
Τι Έλληνας είναι αυτός που βλέπει συνάνθρωπο ξαπλωμένο στο δρόμο και δεν σκύβει να τον σηκώσει;
Τι Έλληνας είναι αυτός που του ζητάνε ψωμί και κλείνει την πόρτα του έντρομος;
Τι Έλληνας είναι αυτός που καμαρώνει για την ιστορία του και την ίδια στιγμή προσφέρει το σβέρκο του στον αρκουδιάρη;
Τι Έλληνας είναι αυτός που βλέπει να του παίρνουν τα νερά, τη γη, τα δάση, τα βουνά, τον αέρα και δεν φωνάζει "αέρα;"
Τι Έλληνας είναι αυτός που ανέχεται οι ξένοι, να επεμβαίνουν στο σύνταγμά του;
Στη βουλή του;
Στα υπουργεία του;
Στα δημόσιες υπηρεσίες του;
Στα ήθη και τα έθιμά του;
Αυτά δεν μας πειράζουν, ενώ ο φουκαράς ρακένδυτος  που τραβά το καρότσι του σούπερ μάρκετ με τα άδεια κονσερβοκούτια μας ενοχλεί ο ΞΕΝΟΣ  στο μάτι και μας υποσκάπτει και την οικονομία;
Δεν ντρέπεσαι λίγο ρε "Έλληνα";
Ούτε και με τις εκλογές ρε θα βγάλεις κάποιον λαγό από το καπέλο σου, σου το είπανε αυτό;
Μόνο που τουλάχιστον μπορείς να διατρανώσεις την αντίθεσή σου ως μονάδα και ως λαός σε όλα αυτά που γίνονται για σένα χωρίς εσένα.
Επιτρέπεται να έχουν τόσο θράσος αυτοί που βούλιαξαν την Ελλάδα που να βγαίνουν με τις πληγές μας αιμάσουσες να μιλάνε για αυτοδυναμίες; Από που προέρχεται τόση αλαζονεία; μήπως τους την τροφοδοτείς εσύ;
Έχεις πάρει είδηση τι παπαγαλίζουν τα ΜΜΕ τα τελευταία δύο χρόνια, όχι ότι ήταν καλύτεροι πριν, αλλά πόσο έχουν αποθρασυνθεί αυτό το διάστημα;
Έχεις πάρει είδηση ότι νομιμοποιούν το φασισμό και το ναζισμό στην Ελλάδα;
Έχεις πάρει είδηση ότι οι μπουμπούκοι και οι μπουμπούκες, ανεβάζουν το εισοδημά τους την ώρα που εσύ μετράς τα ψιλά για το εισιτηριό σου;
Έχεις πάρει είδηση ότι το παιδί σου που το ονειρευόσουν έτσι κι αλλιώς, ούτε έτσι θα το δεις ποτέ ούτε αλλιώς, μόνο έτσι όπως ποτέ δεν θα ήθελες να το δεις;
Και τι θα λες πάλι στο φέις, φάτσα μπουκ την επομένη των εκλογών;
Α το καημένο το σκυλάκι και το γατάκι, γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο σκληροί με τα ζώα;
Θα σου πω γιατί.
Γιατί πήραν είδηση πως αυτά, δεν μπορούν να αντιδράσουν, να κάνουν τίποτα για να τους ανακόψουν τις ανώμαλες και σχιζοφρενικές διαθέσεις. Σου θυμίζει τίποτα αυτό;
Α τα καημένα τα φυτούλια! Τι να ήτανε άραγε πριν κιτρινίσουν και ξαπλώσουν στη γη σάπια κι αγνώριστα; Ζουμπούλια; Μαργαρίτες; Κρίνοι; γαϊδουράγκαθα; ή άνθρωποι;
Δεν έχεις λαγό στο καπέλο σου Έλληνα. Όχι. Και το περίφημο φιλότιμό σου φρόντισαν να σου το μπασταρδέψουν. Μπορείς όμως να ανακτήσεις τη μνήμη σου. Τη δική σου μνήμη. Όχι αυτήν που θέλουν να σου φυτέψουν.
Λαγό στο καπέλο δεν έχεις. Οφείλεις όμως να έχεις ελπίδα. Να βαδίσεις, να ενεργήσεις, να αξιώσεις και να καταθέσεις, με βάση την ελπίδα σου. Οφείλεις ακόμα να έχεις οργή και λίγο από αυτό που λέμε τσίπα. Δεν το οφείλεις σε σένα. Στις γενιές που καταδίκασες το οφείλεις, με την απάθεια, τα ψέματα, την αδιαφορία σου, την εύκολη λύση και τις γελοίες σου προτεραιότητες.
Με το ξεπουλημά σου για μια θέση στο δημόσιο, που ισοψήφισε με τη θέση στον ήλιο.
Με τη φτήνεια σου, που αγόρασε ακριβά το ζοφερό μέλλον του παιδιού σου.
Και ο καφές που τον βράζεις στο μπρίκι μαλάκα, δεν είναι καφές ελληνικός, αλλά τούρκικος.
Για πόσες γενιές θα ψωνίζεσαι ακόμα με όλα αυτά που δεν είναι δικά σου, αφήνοντας τα δικά σου να χάνονται στη λήθη της μεγαλομανίας σου;
Νά' χεις χάρη που έχω σφουγγάρισμα αλλιώς θα σ' έψελνα μέχρι αύριο. Μαλάκα Έλληνα, που ξέχασες και πως να την κρατάς, εσύ, ο λατίνος εραστής της Μεσογείου, τρομάρα σου.
 

ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ

2216

Ονομάζομαι Χρυσούλα Βακιρτζή, είμαι ποιήτρια, βιβλιοκριτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας 7 (επτά) βιβλίων και κάνω μια προσπάθεια να μείνω στην κοινωνία και ανάμεσά σας -γιατί είμαι σε κατάσταση σπαστικής τετραπληγίας, αν κι εγώ αισθάνομαι ένας ισότιμό σας ενεργός πολίτης.

Για να μην καταλήξω πραγματικά ανάπηρη ή σε κάποιο ίδρυμα από τώρα, χρειάζομαι καθημερινά από 9:30 μέχρι 11:45 το πρωί και λίγη ώρα απογευματινής βοήθειας από εθελόντριες κοπέλες που κάνουν την πρακτική τους ως νοσοκόμες, νοσηλεύτριες, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ (εχέμυθου και καλού χαρακτήρα) που να αναλάβουν με ένα συμβολικό ποσό η κάθε μία, και με την στήριξη/εποπτεία ενός επίσημα υπεύθυνου φορέα που θα σέβεται πλήρως την προσωπικότητα και την ανθρώπινη υπόστασή μου.
Δεν επαιτώ, δεν παρακαλώ, δεν ζητώ ελεημοσύνη, όμως σήμερα γράφω τούτες τις γραμμές με εγκεφαλική διάσειση και παλεύοντας ολομόναχη στο σπίτι μου από χτες και μέχρι αύριο το πρωί, γιατί και η τέταρτη κατα σειρά ιδιώτης γυναίκα βοηθός μου ήθελε να χαρεί (δικαιολογημένα φυσικά) την Κυριακή -όπως και τις λοιπές αργίες- γιατί δεν γίνεται να έρχεται κάθε μέρα... παρά τα 300 ευρώ που έδινα κάθε μήνα, πριν γονατίσω ηθικά, σωματικά και οικονομικά, από το επίδομα αναπηρίας μου.
Έστω κι αν λόγω της αναπηρίας μου οι ανάγκες μου το πρωί είναι ευαίσθητες και δεν χωρούν αναβολή όπως ενός παιδιού ενός ετών.
Σας ευχαριστώ, περιμένω πμ στη σελίδα μου στο φέις και έχω κατά νου ότι μπορεί και να διαγραφεί τούτη η ανάρτησή μου σε λίγο. Ευχαριστώ.

Το status της Χρυσούλας δημοσιεύεται εδώ μετά aπό άδεια της και με απέραντο σεβασμό στην ίδια. Παρακαλώ για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιοποίηση του κειμένου αυτού με οποιονδήποτε τρόπο
kavalacity.net

 http://www.kavalacity.net/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF/%CE%91%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/63-%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9/2216-onomazomai-xrysoyla-bakirtzi.html

Θυμίζω στους φίλους μου ότι υπάρχει και το άλλο μου blog  www.herinna2.blogspot.com στο οποίο αυτό τον καιρό αναρτώ τα ποιήματα με τον γενικό τίτλο "Φωτογραφίες"
Κι αφού το τακτοποιήσαμε κι αυτό πάμε να δούμε τι έχουμε να πούμε για το refene.

Είναι κάτι τύποι του ίντερνετ, που δεν ξέρω από που ξεπετάχτηκαν ή πόσο καιρό φέρνουν παγανιά αυτοί. Είχα λοιπόν αφήσει το σάιτ του ρεφενε να πέσει, εξαιτίας του ότι μου την έδινε που τρεις και μία μου ερχόταν ένα προειδοποιητικό μήνυμα από αυτόματο μηχάνημα, "Ω, ο χρόνος κάλυψης σας από τον σέρβερ τελείωσε, κι αν δεν πάτε να κάνετε την ανανέωση, το σάιτ θα πέσει". Κι όπως από φυσικού μου αντιδρώ τα ανάποδα όταν κάποιος μου επισημαίνει τι έχω να πάθω, τους έστειλα στο τέλος μια απάντηση, ε, αφήστε το να πέσει.
Έπεσε λοιπόν το σάιτ και μετά από αυτό χάθηκε και το Ντομέιν. Γι' αυτό και δεν τήρησα την υποσχεσή μου για μεταφορά του σάιτ στην μπλογκόσφαιρα εξ ολοκλήρου, ή για ανανέωση του refene.com είχε τελειώσει η ιστορία. Πρόσφατα, ενδιαφέρθηκα να δω ποιος πήρε το όνομα. Ψάχνω εδώ ψάχνω εκεί, μου έβγαινε μια πινακίδα που έλεγε το όνομα δεν είναι ελεύθερο, αλλά είναι διαθέσιμο προς πώληση. Πάω να το ψάξω λίγο  παραπάνω, συμπληρώνω μια φόρμα αίτησης για ανάκτηση του ντομέιν, και όχι από τον πρώην σέρβερ μου, όχι από κάποιον σχετικό αλλά από έναν Κρις, αγνώστων λοιπών στοιχείων, παίρνω την απάντηση.  Γεια σου Ελένη, το όνομα refene.com απ' όσο είδα μέχρι σήμερα το πρωί ήταν διαθέσιμο. Μπορείς λοιπόν να το ανακτήσεις αν δώσεις 2.800 δολλάρια. Του απαντώ. Για ένα όνομα που ήταν δικής μου έμπνευσης παιδί, να δώσω όλα αυτά τα λεφτά; Και σε ποιον; ποιος το έχει το όνομα αυτή τη στιγμή που πρέπει να τον πληρώσω τόσα  πολλά για το πάρω πίσω; Εσύ; κάποιος άλλος; Και που το βρήκατε;
Η απάντηση ήταν μπερδεμένη, κατάλαβα ότι δεν το έχει αυτός το όνομα αλλά ένας άλλος από τον οποίο θα το ζητούσαμε και τέλος πάντων δεν μου είπε τι ρόλο παίζει αυτός στην ιστορία και πως μπλέχτηκε σε αυτήν.
Καταλαβαίνω πολύ καλά την αντιδρασή σου, μου είπε, είπα ότι οι τιμές αρχίζουν από 2.800 δολλάρια, όχι ότι θα αναγκαστείς να πληρώσεις τόσα στο τέλος, είναι διαπραγματεύσιμο.
Του απαντώ, δεν ενδιαφέρομαι, ευχαριστώ πολύ. Και έληξε εκεί το θέμα. Εγώ όμως έμεινα με την απαρία. Ποιοι είναι αυτοί; τι είναι αυτοί; Είδαν που ενδιαφέρθηκα για το όνομα και πριν έρθει σε μένα μέσω της αίτησης επανακατοχύρωσης πήγαν και το έκαναν πρώτοι για να ζητήσουν μετά λεφτά; είναι κάτι άλλο; ιδέα δεν έχω τι συμβαίνει με τα κόλπα του κυβερνοχώρου. Εκείνο που ξέρω είναι, πάει το ρεφενε το χάσαμε. Κι έρχονται κάποιοι άσχετοι τώρα να μου ζητάν τη μάνα μου και τον πατέρα μου σε χρήμα για να μου το επιστρέψουν. Ε όπως τους είπα ας το κρατήσουν να τρίβουν στη μούρη τους. Ευτυχώς και πρόλαβα να περάσω τα ποιήματα των δημιουργών μέσα εδώ, δεν πρόλαβα να το κάνω με τα κείμενα, αλλά κάπου υπάρχει ένα μπακ απ με το παλιό ρεφενέ και μόλις το βρω θα το πράξω άμεσα.
Αυτά και φιλιά και καλό Πάσχα
Ελένη