ήχος πρώτος, αναγκαίος, ίσως και μελό

από το λονδίνο ως το άμστερνταμ

και απ`τη θεσσαλονίκη μέχρι κ εγώ δεν ξέρω που, σε χρειάζομαι πια

ήχος δεύτερος, περιττός, των μεγάλων δηλώσεων

ξέρω πως μπερδεύομαι και ζητάω πολλά,

αλλά βαρέθηκα να λείπεις

ήχος πλάγιος του πρώτου

η ανάγκη δεν ήταν ποτέ πιο ξεκάθαρη από τώρα,

που η αλήθεια, πήρε την πιο μικρή ελπίδα και την έστειλε στο πουθενά

……..ήχος καθημερινός, οικείος σίγουρα, ασαφής επίσης,

η ευκαιρία μας μια, όχι μεγάλη ούτε και εύκολη,

σίγουρα όχι και τελευταία, αυτό σου το υπόσχομαι, αυτό μου το υπόσχομαι.

Δεν έκανα ποτέ θρησκεία εγώ τις μέρες μας

αυτό το ξέρω, αυτό σε ενοχλεί,

αυτό περιμένεις να δοξάσεις

ήχοι πολλοί, συγκεχυμένοι,

καλημέρα ευρώπη

Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις….

Να ζητάς συγγνώμη….

να τρέχεις πίσω από διάφανες σκέψεις κ εκεί να κρύβεσαι

της φυγής σου το τσιγάρο όμως κρατά φωτιά και καίει

“πονάει η φωτιά έλεγες κι αφήνει σταγόνες σκονισμένης άνοιξης στο δέρμα“

κι εσύ συνεχίζεις να φεύγεις αργά

Να σε βλέπω να σβήνεις ζητάς

Να γιορτάζω την φυγή που διάλεξες

κι όμως εγώ και πάλι σ`απογοητεύω

Μένω σε μια άκρη καπνίζοντας

και σε κοιτάω κι ούτε να γυρίσεις σου ζητώ μα κι ούτε θέλω να σε χάσω

Σε μισώ, σε μισώ και σε σέβομαι

ή μάλλον σ`αγαπάω

και σ`αγαπάω γιατί μου `μαθες πως η ζωή είναι μια ατέλιωτη φυγή απ`το χθες

Βοράς

Εκεί κάπου βόρεια στο μυαλό μου

*Σημείο 1

Αν θυμήθηκες ρίξε λίγο κόκκινο

στο πορτρέτο μου

*Σημείο 2

Συνάντηση

Εδώ, εκεί, στο κενό

ή όπου αλλού θες τέλος πάντων

Τώρα πες μου πως μοιάζει

Επαφή

Η μορφή που ποτέ δεν είδα

Πρώτη μέρα εσύ και εγώ, ξένοι,

μόνο έτσι θα πετύχει

Οι άνθρωποι γυρνούν στα ίδια μέρη

Ζώντας τα ίδια αισθήματα

Ψάχνοντας τα ίδια πάθη

————————————-

Δεν ξεχνούν οι άνθρωποι μόνο η ζωή ξεχνάει…

χίλια πεταμένα βράδια κ άλλα τόσα ξόδεψες
και αύριο πάλι εδώ θα είσαι
δεν ξεχνάει το κορμί, θυμάσαι ρε γαμώτο?
αν ξέχασες να ξέρεις έχεις πεθάνει
έχει τελειώσει η μνήμη

φύγε, έλα, πάνε, κάνε,
κι άλλες τόσες προσταγές σου χάρισα
μόνο να θυμάσαι θυμήσου,
βολεύομαι βλέπεις στο τώρα μου κ δεν επεμβαίνω στο δικό σου
δεν ξεχνώ να υπάρχω ρε.
θυμήσου σου λέω,
να θυμάσαι τα πάντα στη ζωή

μεγάλα λόγια, μικρές ανθρώπινες ζωές,
μικροί άνθρωποι -εγώ